شرح دعای عهد (قسمت هشتم)
۱۰ خرداد ۱۳۹۴ 0
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ (بِاسْمِكَ) الْكَرِيمِ؛ خداوندا! به درستی که من سؤال می کنم تو را به حق ذات تو یا مظهر تو که بزرگوار است.
زیرا که مسؤول (42) ، مذکور نیست. و حذف مقتضی (43) مفید عموم است. پس مسؤول در تحت سؤال عام است. و کانه معنی این است که: خداوندا! تو میدانی مقصود مرا. و وظیفه من خواندن و سؤال از تو است. چنانکه در فقرات اول دعا تو را خواندم، و به این فقره هم سؤال از تو کردم. و مقصود من از اول این دعا تا آخر، چیزی نیست، به عهد و بیعت و صلوات و اظهار خلوص و تمنی و ظهور امام (ع) و وصول به خدمت او و انجام امور او و سایر آنچه متعلق به اوست، که داخل در تحت سؤال عام اسست. و چون در این فقره خدا را به وجه او قسم دادی که تفسیر به ذات شده (44) در آیه «کل شی ء هالک الا وجهه » (45) و غیر آن با تفسیر به مظهر اسماءالله و صفات الله شده، چنانچه در احادیث این مضمون مستفاد هست (46) ، لهذا بعد از آن می گویی:
پی نوشت ها:
42. مسؤول، مورد سؤال.
43. مجمع البیان 4/269.
44. مجمع البیان 4/269.
45. قصص/ 88.
46. تفسیر برهان 3/240، تفسیر نورالثقلین 4/145-146.
منبع: مجله: موعودخرداد و تیرماه 1376، شماره3، نقل از سایت حوزه