معراج حضرت عیسی علیه السلام (مناسبت های ماه رمضان در قرآن)

و در تفسير قمى از امام باقر ع روايت كرده كه فرمود: عيسى ع در هنگام عصر آن شبى كه خداى تعالى او را به آسمان بالا برد، ياران خود را كه دوازده نفر بودند، نزد خود خواند و ايشان را داخل خانه ‏اى كرد و سپس از چشمه‏ اى كه در كنج آن خانه بود در آمد، در حالى كه آب از سر و رويش مى‏ ريخت، فرمود: خداى تعالى به من وحى كرد كه همين ساعت مرا به سوى خود بالا مى‏ برد، و مرا از يهود پاك مى‏ كند، كداميك از شما داوطلب مى‏ شويد به شكل من در آيد و خداى تعالى شكل مرا به او بدهد و به جاى من كشته و به دار آويخته گردد و در عوض در بهشت با من باشد؟ جوانى از ميان آنان گفت: يا روح اللَّه من حاضرم، فرمود: بله تو همانى، آن گاه رو كرد به بقيه و فرمود: بدانيد كه بعد از رفتن من يكى از شما تا قبل از رسيدن صبح دوازده بار بر من كافر مى‏ شود (و اظهار بيزارى از من مى‏ كند)، مردى از ميان جمع گفت: يا نبى اللَّه آن منم؟ عيسى ع گفت: مثل اينكه از نفس خودت چنين چيزى را احساس كرده ‏اى، باشد تو همان شخص باش، آن گاه رو كرد به بقيه و فرمود: بعد از من ديرى نمى‏ پايد كه به سه فرقه متفرق مى‏ شويد، دو فرقه به خداى تعالى افتراء مى ‏بندند و در آتش خواهند بود و يك فرقه اهل نجات است، و آن فرقه‏ اى است كه از شمعون صادقانه پيروى مى‏ كند و به خدا دروغ نمى ‏بندد كه آن فرقه در بهشت خواهد بود، اين را كه گفت در جلو چشم همه اصحابش از زاويه خانه به طرف آسمان بالا رفت و ناپديد شد.

از سوى ديگر يهود كه مدتها در جستجوى مسيح بود، در همان شب آن خانه را پيدا كرده، آن جوانى را كه داوطلب شده بود به شكل عيسى ع درآيد، گرفتند و كشتند و به دار آويختند و سپس آن كس ديگر را كه عيسى ع خبر داده بود تا صبح دوازده نوبت كافر مى‏ شوى را گرفته و او همان كفرها را دوازده بار مرتكب شد. «15»

و در كتاب عيون از حضرت رضا ع روايت كرده كه فرمود: امر هيچ يك از انبياء و حجت‏هاى الهى بر مردم مشتبه نشد مگر امر عيسى ع و بس، براى اينكه عيسى ع را زنده به آسمان بردند و بين آسمان و زمين قبض روحش كردند و بدن بى‏روح و روح بى‏بدنش را به آسمان بردند و دوباره روحش را به بدنش برگرداندند، اين مضمون كلام خداى تعالى است كه يك جا مى‏ فرمايد:" إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسى‏ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَّ وَ مُطَهِّرُكَ" و جاى ديگر از خود عيسى ع حكايت مى‏ كند كه در روز قيامت مى‏ گويد: «16»" وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً ما دُمْتُ فِيهِمْ، فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ شَهِيدٌ" «17».

و در تفسير عياشى از امام صادق ع روايت است كه فرمود: عيسى بن مريم وقتى به آسمان برده شد جامه‏اى پشمى بر تن داشت كه نخ آن را مريم رشته و خود مريم آن را بافته و خودش دوخته بود، وقتى به آسمان رسيد، ندايش دادند: زينت دنيائيت را بيفكن. «18»

 

---

پی نوشت ها: