مستحبات وقوف به مشعر الحرام (مصباح المتهجد)

الافاضه من عرفات الی المشعر؛  فإذا غربت الشمس أفاض من عرفات إلى المشعر و لا يجوز الإفاضة قبل غروب الشمس فإن خالف و أفاض قبل الغروب كان عليه بدنة أو يصوم ثمانية عشر يوما إن لم يقدر عليها و قد تم حجه فإذا غربت الشمس قال
کوچ کردن از عرفات به سوی مشعر الحرام (مزدلفه)؛ هنگامی که آفتاب غروب کرد (پس از غروب خورشید)، از عرفات به سوی مشعر الحرام (مزدلفه) کوچ کند و قبل از غروب خورشید نباید عازم مشعر الحرام گردید اگر کسی رعایت نکند و قبل از غروب خورشید به آنجا برود، بر بدن او است که هجده روز روزه بگیرد اگر قادر به آن نبود هنگامی که حج تمام شد بعد از غروب آفتاب بگوید:

اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ هَذَا الْمَوْقِفِ وَ ارْزُقْنِيهِ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي وَ اقْلِبْنِي الْيَوْمَ‏ مُفْلِحاً مُنْجِحاً

مُسْتَجَاباً لِي مَرْحُوماً مَغْفُوراً لِي بِأَفْضَلِ مَا يَنْقَلِبُ بِهِ الْيَوْمَ أَحَدٌ مِنْ وَفْدِكَ عَلَيْكَ

وَ أَعْطِنِي أَفْضَلَ مَا أَعْطَيْتَ أَحَداً مِنْهُمْ مِنَ الْخَيْرِ وَ الْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ

وَ الْمَغْفِرَةِ وَ بَارِكْ لِي فِيمَا أَرْجِعُ إِلَيْهِ مِنْ أَهْلٍ أَوْ مَالٍ أَوْ قَلِيلٍ أَوْ كَثِيرٍ وَ بَارِكْ لَهُمْ فِيَ‏

فَإِذَا بَلَغْتَ الْكَثِيبَ الْأَحْمَرَ عَنْ يَمِينِ الطَّرِيقِ فَقُلِ

هنگامی که طرف دست راست به تلّ سرخ رسید بگوید:

اللَّهُمَّ ارْحَمْ مَوْقِفِي وَ زِدْ فِي عَمَلِي وَ سَلِّمْ لِي دِينِي وَ تَقَبَّلْ مَنَاسِكِي

وَ كَرِّرْ قَوْلَكَ

و تکرار کند سخن خود را

اللَّهُمَّ أَعْتِقْنِي مِنَ النَّارِ

و لا تصلي ليلة النحر المغرب و العشاء الآخرة إلا بالمزدلفة و إن ذهب ربع الليل بأذان واحد و إقامتين فإذا جئت المشعر فانزل ببطن الوادي عن يمين الطريق قريبا من المشعر و يستحب للصرورة أن يقف على المشعر أو يطأه برجله و يقول-

نماز مغرب و عشا را تا مزدلفه به تاخیر اندازد و نخواند اگر چه یک چهارم شب بگذرد و هر دو نماز را با یک اذان و دو اقامه جمع کند هنگامی که به مشعر رسید، در وسط وادی از طرف راست نزول یابد و اگر حاجی صروره باشد (سال اول حج او باشد) مستحب است که در مشعر الحرام قدم بگذارد و این دعا را بخواند:

اللَّهُمَّ هَذِهِ جَمْعٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْمَعَ لِي فِيهَا جَوَامِعَ الْخَيْرِ

اللَّهُمَّ لَا تُؤْيِسْنِي مِنَ الْخَيْرِ الَّذِي سَأَلْتُكَ أَنْ تَجْمَعَهُ لِي فِي قَلْبِي ثُمَّ أَطْلُبُ إِلَيْكَ

أَنْ تُعَرِّفَنِي مَا عَرَّفْتَ أَوْلِيَاءَكَ‏ فِي مَنْزِلِي هَذَا وَ أَنْ تَقِيَنِي جَوَامِعَ الشَّرِّ

و إن استطعت أن تحيي تلك الليلة فافعل فإن أبواب السماء لا تغلق تلك الليلة لأصوات المؤمنين.

و آن شب (شب عید قربان) را هر مقدار که ممکن باشد به عبادت و اطاعت الهی بپردازد  زیرا درهای آسمان در این شب بر صداهای مومنان بسته نیست.

فإذا أصبحت يوم النحر فصل الفجر و قف إن شئت قريبا من الجبل و إن شئت حيث تبيت فإذا وقفت فاحمد الله عز و جل و أثن عليه و اذكر من آلائه و بلائه ما قدرت عليه. و صل على النبي ص و قل

پس هنگامی که صبح روز عید قربان رسید، نماز صبح را بخواند و اگر خواهی نزدیک به کوه توقف کند و گرنه از هر کجا که خواهد پس هنگامی که توقف کرد، با طهارت، حمد و ثنای الهی را به جا آورد و به هر مقداری که تواند از نعمت ها و تفضلات حضرت حق ذکر کند و بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، آنگه دعا کند و این دعا را نیز بخواند:

اللَّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلَالِ

وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ اللَّهُمَّ أَنْتَ خَيْرُ مَطْلُوبٍ إِلَيْهِ وَ خَيْرُ مَدْعُوٍّ إِلَيْهِ

وَ خَيْرُ مَسْئُولٍ وَ لِكُلِّ وَافِدٍ جَائِزَةٌ فَاجْعَلْ جَائِزَتِي فِي مَوْطِنِي هَذَا أَنْ تُقِيلَنِي عَثْرَتِي

وَ تَقْبَلَ مَعْذِرَتِي وَ أَنْ تَجَاوَزَ عَنْ خَطِيئَتِي ثُمَّ اجْعَلِ التَّقْوَى مِنَ الدُّنْيَا زَادِي‏

ثم أفض حين يشرق لك ثبير و ترى الإبل مواضع أخفافها فإذا طلعت الشمس أفضت منها إلى منى فإذا مررت بوادي محسر و هو وادي عظيم بين جمع و منى و هو إلى منى أقرب فاسع فيه حتى تجاوزها فإن رسول الله ص حرك ناقته هناك و قل‏

پس هنگامی که آفتاب طلوع کرد، از مزدلفه به سوی منا کوچ کند و موقعی که به وادی محسّر رسید ، و آن وادی بزرگی است بین مشعر و منی، وادی مُحَسّر نه جزو منی و نه جز مشعر است. حاجیان پس از گذشتن از مشعر به مُحَسّر رسیده و سپس وارد منی گردند. مستحب است آنان این مکان را مقداری سریع پشت سر گذاشته یا در آن بدوند و جایز نیست که در آنجا بمانند و توقف کنند. به مقدار صدم قدم مانند شتر تند رود، و اگر رسول خدا صلی الله علیه و آله سواره بودند، وسیله سواری خود را حرکت می دادند و می گفتند:

اللَّهُمَّ سَلِّمْ عَهْدِي وَ اقْبَلْ تَوْبَتِي وَ أَجِبْ دَعْوَتِي وَ اخْلُفْنِي فِيمَنْ تَرَكْتُ بَعْدِي‏