دعای روز مباهله به نقل از شیخ طوسی (زاد المعاد)
۲۵ تیر ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتاعمال ماه ذی الحجه؛ روز بیست و چهارم ذی الحجه که همان روز مباهله است و امّا اعمال اين روز مبارك بسيار است. سوم: شیخ طوسی و دیگران به سند معتبر از موسی بن جعفر علیه السلام روایت کرده اند که روز مباهله، روز بیست و چهارم ذی الحجه است که در این روز آنچه خواهی از نماز بکن و هر دو رکعت نماز بکن و بعد از آن هفتاد مرتبه
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ
از خدا كه پروردگارم هست طلب آمرزش مى‌كنم و به سوى او توبه مى‌نمايم
بگو پس می ایستی و به موضع سجود خود نظر می کنی و این دعا را می خوانی و باید که با غسل باشی
و به روایت دیگر فرمود که روز بیست و چهارم روز مباهله است باید که این روز را روزه بداری برای شکر خدا بر نعمت و غسل بکن و پاکیزه ترین لباس های خود را بپوش و انچه توانی از بوی خوش خود را خوشبو کن و باید که آرام دل و با وقار باشی و اگر در یکی از مشاهد مشرفه باشی نزد آن ضریح مقدس حاضر شوی والا به جای خلوتی برو و یا کوه بلندی یا دره یا صحرایی و باید که از منزل خود ببیرون رو و غسل کن و بهترین جامه های خود را بپوش و چون به محل دعا روی دو رکعت نماز بکن با آداب وشرایط (انجام قرائت و تسبيح و ركوع و سجود) و بعد از سلام هفتاد مرتبه استغفار کن و بایست به جانب آسمان نظر کن و این دعا را (الحمد لله) را بخواند و بعد از آن فرمود و هر دعایی که خواهی بکن و باز دو رکعت نماز بکن و دعا کن. دعایی که باید خوانده شود، این است:
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان و پديدآورندۀ آسمان‌ها و زمين است
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ
و ستايش خدا را كه آنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن او است
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ
و ستايش خدا را كه آسمان‌ها و زمين را آفريد و تاريكى‌ها و روشنايى را مقرر نمود،
ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ
سپس آنان‌كه به پروردگارشان كافر شدند عدول مى‌كنند.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَرَّفَنِي مَا كُنْتُ بِهِ جَاهِلًا
سپاس خداى را كه مرا آگاه ساخت از آنچه به آن نادان بودم
وَ لَوْ لَا تَعْرِيفُهُ إِيَّايَ لَكُنْتُ هَالِكاً إِذْ قَالَ وَ قَوْلُهُ الْحَقُّ:
و اگر او مرا نمى‌شناساند من از جملۀ هلاك‌شوندگان بودم زيرا خودش فرموده و گفتارش حق است:
(قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى)[1]
«بگو: من از شما اجر رسالت جز اين نخواهم كه مودّت و محبّت مرا در حقّ خويشاوندان منظور داريد.»
فَبَيَّنَ لِيَ الْقَرَابَةَ فَقَالَ سُبْحَانَهُ:
آنگاه نزديكان پيامبر را تبيين نمود و فرمود:
(إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً)[2]
«خدا چنين مى‌خواهد كه هررجس و آلايشى را از اهل بيت ببرد و شما را از هرعيب پاك و منزه گرداند.»
فَبَيَّنَ لِي أَهْلَ الْبَيْتِ بَعْدَ الْقَرَابَةِ
و بعد از روشن‌گرى در مورد بستگان، اهل بيت را برايم را بيان نمود
وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى مُبِيِّناً عَنِ الصَّادِقِينَ الَّذِينَ أَمَرَنَا
و سپس در حالى كه صادقينى را كه ما را امر كرد
بِالْكَوْنِ مَعَهُمْ وَ الرَّدِّ إِلَيْهِمْ بِقَوْلِهِ سُبْحَانَهُ:
كه با آنها باشيم و به سوى آنها رد كنيم به گفتار پاك خودش بيان فرمود:
(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ)[3]
«اى اهل ايمان، خداترس باشيد و با مردان راستگوى باايمان بپيونديد.»
فَأَوْضَحَ عَنْهُمْ وَ أَبَانَ عَنْ صِفَتِهِمْ بِقَوْلِهِ جَلَّ ثَنَاؤُهُ
و آنها را واضح كرد و اوصاف آنها را آشكار نمود به گفتار خودش كه فرمود:
(فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ
«پس هركس با تو دربارۀ عيسى در مقام مجادله برآيد، بعد از آن‌كه به احوال او آگاهى يافتى بگو: بياييد ما و شما فرزندان و زنان و كسانى را كه به منزلۀ خودمان هستند بخوانيم،
ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ)[4]
سپس به مباهله برخيزيم (در حق يك‌ديگر نفرين كنيم) تا دروغ‌گويان (و كافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم.»
فَلَكَ الشُّكْرُ يَا رَبِّ وَ لَكَ الْمَنُّ حَيْثُ هَدَيْتَنِي وَ أَرْشَدْتَنِي
پس تو را شكر اى پروردگار و منّت براى توست، آنگاه كه مرا هدايت كردى و ارشادم نمودى
حَتَّى لَمْ يَخَفْ عَلَيَّ الْأَهْلُ وَ الْبَيْتُ وَ الْقَرَابَةُ
تا اهل و خانه و خويشان و نزدیکان بر من ترس نداشته باشند
فَعَرَّفْتَنِي نِسَاءَهُمْ وَ أَوْلَادَهُمْ وَ رِجَالَهُمْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِذَلِكَ
و تو مرا زنان و فرزندان و مردان آنها را شناساندى. خداوندا! به سوى تو تقرب مى‌جويم
الْمَقَامِ الَّذِي لَا يَكُونُ أَعْظَمُ مِنْهُ فَضْلًا لِلْمُؤْمِنِينَ
به آن مقامى كه بزرگ‌تر از آن براى مؤمنان نيست
وَ لَا أَكْثَرُ رَحْمَةً لَهُمْ بِتَعْرِيفِكَ إِيَّاهُمْ شَأْنَهُ وَ إِبَانَتِكَ فَضْلَ أَهْلِهِ
و مقامى كه پررحمت‌تر از آن براى مؤمنان نيست به سبب معرفى تو مقام او را به آنان و ظاهر ساختن تو فضل اهل او را
الَّذِينَ بِهِمْ أَدْحَضْتَ بَاطِلَ أَعْدَائِكَ وَ ثَبَّتَّ بِهِمْ قَوَاعِدَ دِينِكَ
آنانى كه باطل دشمنانت را با آنها برطرف ساختى و پايه‌هاى دينت را با آنان ثابت كردى
وَ لَوْ لَا هَذَا الْمَقَامُ الْمَحْمُودُ الَّذِي أَنْقَذْتَنَا بِهِ وَ دَلَلْتَنَا
و اگر اين مقام پسنديده‌اى كه تو ما را به آن نجات دادى و دلالت كردى
عَلَى اتِّبَاعِ الْمُحِقِّينَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ الصَّادِقِينَ عَنْكَ
بر پيروى حق‌داران از اهل بيت پيغمبرت، راست‌گويان درباره‌ى تو،
الَّذِينَ عَصَمْتَهُمْ مِنْ لَغْوِ الْمَقَالِ وَ مَدَانِسِ الْأَفْعَالِ لَخُصِمَ أَهْلُ الْإِسْلَامِ
آنانى كه آنها را عصمت داده‌اى از گفته‌هاى باطل و كارهاى چركين، نبود با اهل اسلام خصومت مى‌شد.
وَ ظَهَرَتْ كَلِمَةُ أَهْلِ الْإِلْحَادِ وَ فِعْلُ أُولِي الْعِنَادِ
و گفتار منكرين خدا و كارهاى دشمنان آشكار مى‌گشت،
فَلَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الْمَنُّ وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى نَعْمَائِكَ وَ أَيَادِيكَ
پس سپاس مخصوص توست و منت سزاوار توست و شكر براى توست بر نعمت‌هايت و عطاهايت.
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدايا! پس درود فرست بر محمد و آل محمد
الَّذِينَ افْتَرَضْتَ عَلَيْنَا طَاعَتَهُمْ وَ عَقَدْتَ فِي رِقَابِنَا وَلَايَتَهُمْ
آنانى را كه طاعتشان را بر ما واجب كردى و دوستى آنان را به گردن ما انداختى
وَ أَكْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِمْ وَ شَرَّفْتَنَا بِاتِّبَاعِ آثَارِهِمْ وَ ثَبَّتَّنَا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ
و به معرفت آنها ما را گرامى داشتى و به پيروى آثار آنان ما را شرافت بخشيدى و به گفتار ثابتى
الَّذِي عَرَّفُونَاهُ فَأَعِنَّا عَلَى الْأَخْذِ بِمَا بَصَّرُونَاهُ وَ اجْزِ مُحَمَّداً
كه آنها به ما معرفى كردند ما را ثابت گردانيدى، پس ما را به گرفتن آنچه ما را به آن بينا ساختند كمك كن و از ما عنايت فرما به محمد
صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَنَّا أَفْضَلَ الْجَزَاءِ بِمَا نَصَحَ لِخَلْقِكَ
-درود تو بر او و خاندانش باد- بهترين پاداش را، به خاطر نصيحت خلق تو
وَ بَذَلَ وُسْعَهُ فِي إِبْلَاغِ رِسَالاتِكَ وَ أَخْطَرَ بِنَفْسِهِ فِي إِقَامَةِ دِينِكَ
و كوشش زياد در رساندن پيغام‌هاى تو و به خطر انداختن نفس خود در به پا داشتن دين تو
وَ عَلَى أَخِيهِ وَ وَصِيِّهِ وَ الْهَادِي إِلَى مَنْ بَعْدَهُ دِينَهُ وَ الْمُقِيمِ سُنَّتَهُ
و بر برادرش و وصيش و راهنماى بعدش به سوى دين خود و به پادارندۀ سنتش،
عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ صَلِّ عَلَى الْأَئِمَّةِ مِنْ أَبْنَائِهِ الصَّادِقِينَ
على امير مؤمنان درود خدا بر او باد پاداش، و درود فرست بر امامان از فرزندان او، آنانى كه راست‌گويانند
الَّذِينَ وَصَلْتَ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ وَ أَدْخِلْنَا بِشَفَاعَتِهِمْ دَارَ الْكَرَامَةِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
و پيروى آنها را به پيروى خودت متصل ساختى و به شفاعت آنها ما را به بهشت داخل گردان، اى مهربان‌ترين مهربانان!
اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ أَصْحَابُ الْكِسَاءِ وَ الْعَبَاءِ يَوْمَ الْمُبَاهَلَةِ
بار خدايا! آنان اصحاب كسا و عباى روز مباهله‌اند.
اللَّهُمَّ اجْعَلْهُمْ شُفَعَاءَنَا وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ ذَلِكَ الْمَقَامِ الْمَحْمُودِ
خداوندا! آنان را شفيعان ما قرار ده و به حق آن مقام پسنديده
وَ الْيَوْمِ الْمَشْهُودِ أَنْ تَغْفِرَ لِي وَ تَتُوبَ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
و روز حاضرشونده از تو مى‌خواهيم ما را بيامرزى و توبۀ ما را قبول كنى. قطعا تو توبه‌پذير مهربانى.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّ أَرْوَاحَهُمْ وَ طِينَتَهُمْ وَاحِدَةٌ وَ هِيَ الشَّجَرَةُ
خداوندا! من گواهم كه ارواح آنان و طينت آنان يكى است و آن درختى است
الَّتِي طَابَ أَصْلُهَا وَ فَرْعُهَا وَ أَغْصَانُهَا وَ أَوْرَاقُهَا
كه اصل و فرع آن پاك و شاخه‌ها و برگ‌هاى آن پاك‌اند.
اللَّهُمَّ ارْحَمْنَا بِحَقِّهِمْ وَ أَجِرْنَا مِنْ مَوَاقِفِ الْخِزْيِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
خداوندا! به حقّ ايشان بر ما رحم كن و به حق ايشان از ايستگاه‌هاى رسوايى در دنيا و آخرت پناهمان ده
بِوَلَايَتِهِمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَ الْأَمْنِ مِنْ أَهْوَالِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
به حق ولایتشان و ما را از ترس‌هاى روز قيامت به جاى امن برسان
بِحُبِّهِمْ وَ إِقْرَارِنَا بِفَضْلِهِمْ وَ اتِّبَاعِنَا آثَارَهُمْ وَ اهْتِدَائِنَا بِهُدَاهُمْ وَ اعْتِقَادِنَا مَا عَرَّفُونَاهُ مِنْ تَوْحِيدِكَ
به حق دوستى آنها و اقرار ما به فضيلت آنها و پيروى از آثار آنها و به هدايت يافتن ما به هدايت آنها و به اعتقاد ما به يگانگى تو كه آنها معرفى كردند.
وَ وَقَفُونَا عَلَيْهِ مِنْ تَعْظِيمِ شَأْنِكَ وَ تَقْدِيسِ أَسْمَائِكَ وَ شُكْرِ آلَائِكَ
و آنچه ما را بر آن استوار داشتند از بزرگ داشتن شأن تو و پاك داشتن نام‌هاى تو و شكر نعمت‌هايت
وَ نَفْيِ الصِّفَاتِ أَنْ تَحُلَّكَ وَ الْعِلْمِ أَنْ يُحِيطَ بِكَ وَ الْوَهْمِ
و نفى صفاتى كه بر تو حلول كند و علمى كه به تو احاطه داشته باشد و وهمى كه بر تو واقع شود
أَنْ يَقَعَ عَلَيْكَ فَإِنَّكَ أَقَمْتَهُمْ حُجَجاً عَلَى خَلْقِكَ وَ دَلَائِلَ عَلَى تَوْحِيدِكَ وَ هُدَاةً تُنَبِّهُ عَلَى أَمْرِكَ،
و قطعا تو آنان را حجّت‌هاى بر خلقت و دلايل يگانگى‌ات و راه‌نمايانى كه امر تو را آگاه مى‌كنند
وَ تَهْدِي إِلَى دِينِكَ وَ تُوضِحُ مَا أَشْكَلَ عَلَى عِبَادِكَ وَ بَاباً لِلْمُعْجِزَاتِ
و به سوى دين تو هدايت مى‌كنند و آنچه بر بندگانت مشكل شد توضيح مى‌دهند و درهاى معجراتى
الَّتِي يَعْجِزُ عَنْهَا غَيْرُكَ وَ بِهَا تَبِينُ حُجَّتُكَ وَ تَدْعُوَ إِلَى تَعْظِيمِ السَّفِيرِ بَيْنَكَ
كه غير تو از آنها عاجز است و به سبب آنها حجت تو آشكار مى‌شود و تو به سوى بزرگ‌داشت سفير بين خودت
وَ بَيْنَ خَلْقِكَ وَ أَنْتَ الْمُتَفَضِّلُ عَلَيْهِمْ حَيْثُ قَرَّبْتَهُمْ مِنْ مَلَكُوتِكَ وَ اخْتَصَصْتَهُمْ بِسِرِّكَ
و بين بندگانت ما را خوانده‌اى و تو بر آنان تفضل نموده‌اى، زيرا آنها را از پادشاهى خود به ما نزديك كردى و آنان را به اسرار خود مخصوص قرار دادى
وَ اصْطَفَيْتَهُمْ لِوَحْيِكَ وَ أَوْرَثْتَهُمْ غَوَامِضَ تَأْوِيلِكَ رَحْمَةً لِخَلْقِكَ وَ لُطْفاً بِعِبَادِكَ
و آنان را براى وحى خود برگزيدى و آنان را وارثان مشكلات تأويل خود قرار دادى به خاطر مهربانى براى خلقت و لطف به بندگانت
وَ حَنَاناً عَلَى بَرِيَّتِكَ وَ عِلْماً بِمَا تَنْطَوِي عَلَيْهِ ضَمَائِرُ أُمَنَائِكَ وَ مَا يَكُونُ مِنْ شَأْنِ صَفْوَتِكَ
و منت بر آفريدگانت و از راه دانش به آنچه دل‌هاى امينانت را پوشانده است و آنچه از شأن برگزيدگان توست.
وَ طَهَّرْتَهُمْ فِي مَنْشَئِهِمْ وَ مُبْتَدَئِهِمْ وَ حَرَسْتَهُمْ مِنْ نَفْثِ نَافِثٍ إِلَيْهِمْ
و منشأ و ابتداى آنان را پاك نمودى و آنها را از سحر و جادو محافظت كردى
وَ أَرَيْتَهُمْ بُرْهَاناً عَلَى مَنْ عَرَضَ بِسُوءٍ لَهُمْ
و برهان را بر كسى كه غرض سوئى به آنها داشت به آنها نشان داده‌اى،
فَاسْتَجَابُوا لِأَمْرِكَ وَ شَغَلُوا أَنْفُسَهُمْ بِطَاعَتِكَ وَ مَلَئُوا أَجْزَاءَهُمْ مِنْ ذِكْرِكَ
پس آنها امر تو را اجابت كردند و خودشان را به طاعت تو مشغول داشتند و از ياد تو تمام اجزايشان را پر كردند
وَ عَمَرُوا قُلُوبَهُمْ بِتَعْظِيمِ أَمْرِكَ وَ جَزَّءُوا أَوْقَاتَهُمْ فِيمَا يُرْضِيكَ
و دل‌هاشان را به بزرگ‌داشت امر تو آباد ساختند و اوقاتشان را در راه رضاى تو تقسيم نمودند
وَ أَخْلَوُا دَخَائِلَهُمْ مِنْ مَعَارِيضِ الْخَطَرَاتِ الشَّاغِلَةِ عَنْكَ فَجَعَلْتَ قُلُوبَهُمْ مَكَامِنَ لِإِرَادَتِكَ
و دل‌هاشان را از عارضه‌هاى اشتغالات غير تو خالى كرده‌اند، پس تو دل‌هاى آنها را جايگاه ارادۀ خودت
وَ عُقُولَهُمْ مَنَاصِبَ لِأَمْرِكَ وَ نَهْيِكَ وَ أَلْسِنَتَهُمْ تَرَاجِمَةً لِسُنَّتِكَ ثُمَّ أَكْرَمْتَهُمْ بِنُورِكَ
و عقل‌هاى آنها را جاى امر و نهيت قرار دادى و زبان آنان را ترجمه‌كنندۀ طريقۀ خودت ساختى، و سپس آنان را به نور خودت گرامى داشتى
حَتَّى فَضَّلْتَهُمْ مِنْ بَيْنِ أَهْلِ زَمَانِهِمْ وَ الْأَقْرَبِينَ إِلَيْهِمْ فَخَصَصْتَهُمْ بِوَحْيِكَ وَ أَنْزَلْتَ إِلَيْهِمْ كِتَابَكَ
تا آن‌كه آنها را از ميان اهل زمانشان و نزديكان به سوى آنها فضيلت دادى، پس آنان را به وحى خودت مخصوص ساختى و كتابت را به سوى آنها فرستادى،
وَ أَمَرْتَنَا بِالتَّمَسُّكِ بِهِمْ وَ الرَّدِّ إِلَيْهِمْ وَ الِاسْتِنْبَاطِ مِنْهُمْ
و ما را به چنگ زدن به آنها و رد كردن به سوى آنها و استنباط آنها امر نموده‌اى.
اللَّهُمَّ قَدْ تَمَسَّكْنَا بِكِتَابِكَ وَ بِعِتْرَةِ نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ
بار خدايا! ما به كتاب تو چنگ زده‌ايم و به عترت پيغمبر تو-درود تو بر آنها-
الَّذِينَ أَقَمْتَهُمْ لَنَا دَلِيلًا وَ عَلَماً وَ أَمَرْتَنَا بِاتِّبَاعِهِمْ
آنانى كه آنها را دليل و علم براى ما قرار دادى و ما را به پيروى آنها امر كرده‌اى.
اللَّهُمَّ فَإِنَّا قَدْ تَمَسَّكْنَا بِهِمْ فَارْزُقْنَا شَفَاعَتَهُمْ حِينَ يَقُولُ الْخَائِبُونَ (فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ) [5]
بار خدايا! ما به آنها چنگ زده‌ايم، پس شفاعت آنان را هنگامى كه نااميدان مى‌گويند: «براى ما شفاعت‌كنندگان و دوست صميمى و خويشاوندى نيست» روزى ما گردان
وَ اجْعَلْنَا مِنَ الصَّادِقِينَ الْمُصَدِّقِينَ لَهُمْ الْمُنْتَظِرِينَ لِأَيَّامِهِمْ النَّاظِرِينَ إِلَى شَفَاعَتِهِمْ
و ما را از راست‌گويان، باوركنندگان آنها، منتظرين روزگار آنها و نظركنندگان به سوى شفاعت آنها قرار ده
وَ لَا تُضِلَّنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و ما را بعد از هدايت كردنت گمراه مگردان و از نزد خودت رحمتى براى ما ببخش، قطعا تو بخشنده‌اى. آمين اى پروردگار عالميان!
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ وَ عَلَى أَخِيهِ وَ صِنْوِهِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ قِبْلَةِ الْعَارِفِينَ
خدايا درود فرست بر محمد پيغمبرت و بر برادر و وصى او امير مؤمنان و پيشواى عارفان
وَ عَلَمِ الْمُهْتَدِينَ وَ ثَانِي الْخَمْسَةِ الْمَيَامِينِ الَّذِي فَخَرَ بِهِمُ الرُّوحُ الْأَمِينُ
و نشانۀ هدايت‌يافتگان و دومين پنج تن مبارك، آنهايى كه روح الامين به آنها فخر كرده
وَ بَاهَلَ اللَّهُ تَعَالَى بِهِمُ الْمُبَاهِلِينَ فَقَالَ وَ هُوَ أَصْدَقُ الْقَائِلِينَ
و خدا به سبب آنها با مباهله‌كنندگان مباهله نمود و فرمود در حالى كه او راست‌گوترين راست‌گويان است
(فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ
«پس هركس با تو دربارۀ عيسى در مقام مجادله برآيد بعد از آن‌كه به احوال او آگاهى يافتى، بگو: بياييد ما و شما فرزندان
وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ)[6]
و زنان و كسانى را كه به منزلۀ خودمان هستند بخوانيم، سپس به مباهله برخيزيم (در حق يك‌ديگر نفرين كنيم) تا دروغ‌گويان (و كافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم» .
ذَلِكَ الْإِمَامُ الْمَخْصُوصُ بِمُؤَاخَاتِهِ يَوْمَ الْإِخَاءِ وَ الْمُؤْثِرُ بِالْقُوتِ بَعْدَ ضُرِّ الطَّوَى
آن امام مخصوص به برادرى اوست، روزى كه برادرى كردند و ايثاركنندۀ به غذاى شبش بعد از ضرر پيچيده
وَ مَنْ شَكَرَ اللَّهُ سَعْيَهُ فِي هَلْ أَتَى وَ مَنْ شَهِدَ بِفَضْلِهِ مُعَادُوهُ
و كسى كه خدا از او در سورۀ هل اتى تشكر نمود و دشمنانش به فضيلت او شهادت دادند
وَ أَقَرَّ بِمَنَاقِبِهِ جَاحِدُوهُ مَوْلَى الْأَنَامِ وَ مُكَسِّرُ الْأَصْنَامِ وَ مَنْ لَمْ تَأْخُذْهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ
و انكاركنندگانش به مناقبش اقرار نمودند، مولاى مردم و شكنندۀ بت‌ها و كسى كه در راه خدا، ملامت ملامت‌كنندگان او را فرانگرفته،
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا طَلَعَتْ شَمْسُ النَّهَارِ وَ أَوْرَقَتِ الْأَشْجَارُ
درود خدا بر او و آلش مادام كه آفتاب طلوع مى‌كند در روز و درختان برگ مى‌كنند
وَ عَلَى النُّجُومِ الْمُشْرِقَاتِ مِنْ عِتْرَتِهِ وَ الْحُجَجِ الْوَاضِحَاتِ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ. [7]
و (درود خدا بر) ستارگان درخشان از عترت او و حجت‌هاى آشكار از فرزندان او.
و این دعا سند و متن اصح ادعیه است.[8]
[1] ) سوره شوری ، آیه 23. [2] ) سوره احزاب، آیه 33. [3] ) سوره توبه، آیه 119.
[4] ) سوره آل عمران، آیه 61. [5] ) شعرا ( 26 ) 100 و 101 . [6] ) سوره آل عمران، آیه 61.
