شعر درباره طواف وداع

روز جدایی که نبیند کسی

تیره تر است از شب هجران بسی

عاشق دلسوخته در هجر یار

آورد انجم همه شب در شمار

کس نکند محنت هجر اختیار

مرگ جدائیست میان دو یار

روز وداع است و فراقش زپس

ناله برون آی و به فریاد رس

خون گری این دیده به صدهای های

وقت جدائیست از آن خاک پای

بخت کجا رفت هم آغوشیت

هست کنون وقت سیه پوشیت

دل به مصیبت کسی افتاده طاق

گه زفراق و گهی از اشتیاق

وقت وداع است و اجل در کمین

خاصه وداع صنمی این چنین

کس نکند محنت هجر اختیار

مرگ  جدائیست میان دو یار

ای گل باغ ملکوت الوداع

می روم اکنون به طواف وداع

با خفقان دل و رینج صداع

بوی تو جان قوت شده الوداع

جان جهانی و به از جان بسی

قطع ز جان چون کند آسان کسی

ای گل مشکین به نوای عجیب

قطع وصال تو کند عندلیب

وصل تواش سوخت به داغ جگر

تا دگری هجر چه آورد به سر

کرده به راه طلبت جان فدا

می شود اکنون به ضرورت جدا

دوری من از تو ضروری بود

ورنه کرا طاقت دوری بود

روز جدایی که خرابم زتو

کافرم از روی بتابم ز تو

گر زتواَم دورکند بخت بد

مهر تواَم باز کشد سوی خود