داستانهای ائمه: امام هادی (ع): روزها را دشمن نداريد

صقر بن ابى دلف گفت هنگامى كه متوكل عباسى آقا امام على النقى (عليه السلام) را زندانى كرد من نگران شدم، رفتم تا خبرى از حال آنجناب بگيرم. رزاقى كه زندانبان متوكل بود همين كه چشمش به من افتاد اشاره كرد پيش او بروم. رفتم، گفت حالت چطور است. جواب دادم خوب. گفت بنشين. از اين پيش آمد متوحش شدم با خود گفتم اگر اين مرد بفهمد منظورم از آمدن به اينجا چيست چه خواهد لذا به او گفتم راه را اشتباه نموده ام.

وقتى مردم از گردش پراكنده شدند، پرسيد براى چه آمده اى؟ گفتم مايل بودم خبرى بگيرم. گفت شايد آمده اى از آقايت خبرى گيرى كنى؟

يا تعجب سوال كردم آقايم كيست؟! آقاى من امير المؤ منين است ((اشاره به متوكل)). گفت ساكت باش آقاى حقيقى تو همان آقاى تو است از من مترس با تو هم مذهب هستم. گفتم الحمد لله پرسيد ميل دارى آقايت را ملاقات كنى؟ جواب دادم آرى. گفت بنشين تا متصدى اخبار و نامه ها از خدمتش خارج شود.

همين كه آن مرد بيرون شد. به غلامى گفت دست صقر را بگير ببر در همان اطاقى كه آن مرد علوى زندانى است آندو را با يكديگر تنها بگذار. مرا نزديك اطاقى برد، اشاره كرد همين جا است داخل شو. وارد شدم. ديدم امام (عليه السلام) بر روى حصيرى نشسته در جلوش قبرى كنده اند، سلام كردم. دستور داد بنشينم . آنگاه پرسيد براى چه آمدى؟! عرض كردم آمدم از شما خبر بگيرم. در اين خلال باز چشمم به قبر افتاد، گريه ام گرفت. آنجناب متوجه شده فرمود صقر ناراحت نباش اينها نمى توانند مرا آزارى برسانندخدايا سپاسگزارى كردم .

عرض كردم آقاى من ، حديثى از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) نقل شده معنى آنرا نمى فهمم. پرسيد كدام حديث گفتم اين فرمايش ‍ پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) (( لاتعادو الايام فتعاديكم)) روزها را دشمن نداريد كه با شما دشمنى مى ورزند.

فرمود:

آنگاه فرمود وداع كن و خارج شو كه بر تو اطمينانى ندارم.(1)

---

1- معانى الاخبار، ص 123.

منبع: آگاه شویم،حسن امیدوار،جلد اول.