شعر غیرت آب (درباره حضرت ابوالفضل علیه السلام)

چو دید، تشنه ی لب های خشک او،دریاست

به آب، خیره شد و ناله اش ز دل برخاست

که آب! از چه نگردیدی از خجالت،آب؟

تو موج می زنی و تشنه ،یوسف زهراست

ز یک طرف تو زنی نعره از جگر در بحر

ز یک طرف به حرم ،بانگ «العطش» برپاست

قسم به فاطمه !هرگز تو را نمی نوشم 

که در تو،عکسِ لبِ خشکِ «سیدالشهدا» است 

ز خونِ دیده ی من،روی موج خود بنویس

که از تمامی اطفال ،تشنه تر سقاست

خدا گواه است که با چشم خویشتن دیدم 

سکینه را که لبش، خشک و دیده اش،دریاست

درون بحر، همه ماهیان به هم گویند

حسین،تشنه و سیراب، وحشی صحراست 

نوشته اند به لب های خشک من ز ازل

که تشنه کام گذشتن ز بحر،شیوه ی ماست.

ز شیرخواره، برایت پیام آوردم

پیام داده که ای آب! غیرت تو کجاست؟

صدای نعره ی دریا به گوش جان بشنو

که موج آب هم، این طرفه بیت را گویاست:

سلام خالق منان،سلام «خیر الناس»

سلام خیل شهیدان،به حضرت عباس!