دعای سبحان من یجود علی برحمته فیوسعها بمشیته
۲۴ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، دعاهای مخصوص روز چهاردهم (دعای اول):
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ الْعَتِيقَةِ وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّيْلَةِ الرَّابِعَةَ عَشَرَ
از جمله آنچه ما یافتیم براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه- و آن دعای شب چهاردهم است:
سُبْحَانَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِرَحْمَتِهِ فَيُوَسِّعُهَا بِمَشِيَّتِهِ [بِمَشِيئَتِهِ]
منزّه باد خدايى كه رحمت خود را بر من ارزانى داشته و به خواست خود بر من مى‌گستراند،
ثُمَّ يُقَصِّرُهَا إِلَى نِعَمِهِ وَ أَيَادِيهِ وَ لِيُبَيِّنَ فِيهَا لِلنَّاظِرِينَ أَثَرَ صَنِيعِهِ وَ الْمُتَأَمِّلِينَ [وَ لِلْمُتَأَمِّلِينَ] دَقَائِقَ حِكْمَتِهِ
آن‌گاه رحمتش را به نعمت و عطاهايش اختصاص مى‌دهد، تا آثار آفرينشش را در آن به نگاه‌كنندگان و حكمت‌هاى باريكش را به انديشه كنندگان بنماياند.
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ [هُوَ] وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ مُتَفَرِّداً بِخَلْقِهِ بِغَيْرِ مُعِينٍ
گواهى مى‌دهم كه معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى براى او نيست و آفريده‌ها را به تنهايى و بدون يار و ياور آفريده
وَ جَاعِلًا جَمِيعَ أَفْعَالِهِ وَاحِداً بِلَا ظَهِيرٍ عَرَفَتْهُ الْقُلُوبُ بِضَمَائِرِهَا وَ الْأَفْكَارُ بِخَوَاطِرِهَا وَ النُّفُوسُ بِسَرَائِرِهَا
و همه‌ى كارهاى خود را به تنهايى و بدون پشتيبان انجام مى‌دهد، دل‌ها با ضمير خود و انديشه‌ها با خاطره‌هايشان و جان‌ها با درونشان او را شناخته‌اند
وَ طَلَبَتْهُ التَّحْصِيلَاتُ فَفَاتَهَا وَ اعْتَرَضَتْهُ الْمَعْقُولَاتُ [الْمَفْعُولَاتُ] فَأَطَاحَهَا فَهُوَ الْقَرِيبُ السَّمِيعُ وَ الْحَاضِرُ الْمُرْتَفِعُ
و دستاوردها [ى علمى]او را جسته‌اند ولى او از دست آن‌ها بيرون شده است و خردها با امور معقول [از راه افعال و ساخته‌ها]متعرّض او شده‌اند و او از آن‌ها اطاعت كرده [و براى آن‌ها شناخته شده]است، پس او نزديك و شنوا و حاضر و بلندپايه است.
اللَّهُمَّ هَذِهِ أَضْوَأُ وَ أَنْوَرُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِكَ وَ أَزْيَنُهَا وَ أَحْصَاهَا بِضَوْءِ [لِضَوْءِ] بَدْرِكَ بَسَطْتَ فِيهَا لَوَامِعَهُ
خدايا، اين شب، درخشان‌ترين و نورانى‌ترين شب ماه تو و آراسته‌ترين و پرنورترين شب به واسطه‌ى نور ماه شب چهاردهم مى‌باشد، درخشش ماه در آن گسترده
وَ ارْتَعَجَتْ فِي أَرْضِكَ شُعَاعُهُ وَ هِيَ لَيْلَةُ سَبْعَيْنِ مَضَيَا مِنَ الصِّيَامِ وَ أَوَّلُ سَبْعَيْنِ بَقِيَا مِنْ عَدَدِ الْأَيَّامِ
و شعاع آن در زمين منعكس شده است و اين ماه، دو هفت روز از ماه صيام گذشته و اولين شب از دو هفت روز از روزهاى آن مانده است.
اللَّهُمَّ فَوَسِّعْ لِي فِيهَا نُورَ عَفْوِكَ وَ ابْسُطْهُ وَ امْحَصْ عَنِّي ظُلَمَ سَخَطِكَ وَ اقْبِضْهُ
خدايا، پس نور گذشت خود را در آن بر من بگشا و بگستران و تاريكى‌هاى خشم خود را از من بركنار زن و برگير.
اللَّهُمَّ إِنَّ جُودَكَ وَ نِعْمَتَكَ يُصْلِحَانِ رَجَائِي وَ إِنَّ صِيَانَتَكَ وَ مُخَاصَّتَكَ يَكْشِفَانِ بَالِي
خداوندا، بخشش و نعمتت اميدم را اصلاح مى‌كند و نگاه‌دارى و ويژه گردانيدن تو، خاطرم را مى‌گشايد
وَ مَا أَنْتَ بِضُرِّي مُنْتَفِعٌ فَأَتَّهِمَكَ بِالتَّوَفُّرِ عَلَى مَنْفَعَتِكَ وَ لَا بِمَا يَنْفَعُنِي مَضْرُورٌ
و تو از ضرر من سود نمى‌برى تا تو را به سود فراوان متهم كنم و از سود من ضرر نمى‌كنى
فَأَسْتَحْيِيكَ مِنِ الْتِمَاسِ مَضَرَّتِكَ فَكَيْفَ يَبْخَلُ مَنْ لَا حَاجَةَ بِهِ إِلَى عَفْوِ مَعْبُودٍ عَلَى عَبْدِهِ مُضْطَرٍّ إِلَى عَفْوِهِ
تا از درخواست ضرر از تو شرم كنم، پس چگونه بخل مى‌ورزد كسى كه مانند بندگان نيازى به گذشت معبود بر آنان نداشته و ناگزير به گذشتش نيست؟ !
أَمْ كَيْفَ يَسْمَحُ وَ قَدْ جَادَ لَهُ بِهِدَايَتِهِ أَنْ يُخَلِّيَهُ وَ يَقْحُمَ سُبُلَ ضَلَالَتِهِ
يا چگونه به او مى‌بخشد درحالى‌كه هدايت خود را به او ارزانى داشته تا درباره‌ى آن بينديشد و راه‌هاى گمراهى را بدون درنگ و تأمّل بپيمايد.
كَلَّا إِنَّكَ لَأَكْرَمُ يَا مَوْلَايَ مِنْ ذَاكَ وَ أَرْأَفُ وَ أَحْنَى وَ أَعْطَفُ
هرگز! اى مولاى من، تو از اين‌ها گرامى‌تر و مهرورزتر و مهربان‌تر و با عطوف‌تر هستى.
اللَّهُمَّ اطْوِ هَذِهِ اللَّيْلَةَ بِعَمَلٍ لِي صَالِحٍ تَرْضَى مَطَاوِيَهُ وَ يُبْهِجُنِي فِي آخِرَتِي بِمَنَاشِرِهِ
خداوندا، اين شب را با عمل شايسته‌اى كه باطن آن مورد پسند تو است و در آخرت با بوى خوش خود مرا شاد مى‌گرداند
وَ أَمْضَاهَا بِالْعَفْوِ عَنِّي فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ آخِرِهِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ
و عفو و گذشت تو را در اوّل و آخر اين ماه بر من قطعى مى‌گرداند، به پايان آر، اى مهربان‌ترين مهربانان، اى رحمت‌گستر اى مهربان.
صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ كَثِيرا
درود و سلام بسيار خدا بر پيامبر خدا حضرت محمّد و خاندان او.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
