دعای یا من ارجوه لکل خیر (اقبال الاعمال)
۱۸ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب الثامن فيما نذكره مما يختص بشهر رجب و بركاته و ما نختاره من عباداته و خيراته و فيه فصول، فصل فيما نذكره من الدعوات في أول يوم من رجب و كل يوم منه
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل بیست و چهارم، دعای روز اول و هر روز از ماه رجب (چهارمین دعای هر روز ماه رجب):
و من الدعوات كل يوم من رجب ما ذكره الطرازي أيضا فقال دعاء علمه أبو عبد الله ع محمدا السجاد و هو محمد بن ذكوان يعرف بالسجاد قالوا سجد و بكا في سجوده حتى عمي
«طرازى» نقل كرده و گفته است: «اين دعا را امام صادق-عليه السّلام-به «محمد بن ذكوان» معروف به «سجاد» آموخت، هم او كه گفته‌اند آن‌قدر سجده نمود و در سجده به گريه پرداخت تا اين‌كه در اثر آن نابينا گرديد.
أَبُو الْحَسَنِ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْبُرْسِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ أَخْبَرَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ شَيْبَانَ قَالَ حَدَّثَنَا حَمْزَةُ بْنُ الْقَاسِمِ الْعَلَوِيُّ الْعَبَّاسِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عِمْرَانَ الْبَرْقِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْهَمْدَانِيِّ قَالَ أَخْبَرَنِي مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنْ مُحَمَّدٍ السَّجَّادِ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ
در هر حال، او مى‌گويد:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ هَذَا رَجَبٌ عَلِّمْنِي [فِيهِ] دُعَاءً يَنْفَعُنِي اللَّهُ بِهِ قَالَ
به امام صادق -عليه السّلام-عرض كردم: فدايت شوم! ماه رجب فرا رسيد. دعايى به من بياموز كه در اين ماه بخوانم و خداوند به وسيله‌ى آن به من سود برساند.
فَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع اكْتُبْ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ قُلْ فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ فِي أَعْقَابِ صَلَوَاتِكَ فِي يَوْمِكَ وَ لَيْلَتِكَ
حضرت فرمود: بنويس «بسم اللّه الرحمن الرحيم» در هر روز از ماه رجب، به هنگام صبح و شام و در تعقيب نمازهاى روز و شب بگو:
يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ من [عِنْدَ] كُلِّ شَرٍّ
اى خدايى كه براى هر نيكى به تو اميد مى‌بندم و به هنگام هر بدى از خشم تو امان مى‌جويم.
يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ
اى خدايى كه در برابر كم، بسيار مى‌بخشى، اى خدايى كه به هركس از تو نياز خواهد، بخشش مى‌كنى.
يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تُحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً
اى خدايى كه به هركس از تو درخواست نكند و حتى تو را نشناسد، نيز از سر دلسوزى و مهرورزى بخشش مى‌كنى.
أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ [الخيرات] خَيْرِ الدُّنْيَا وَ جَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ
اينك به من كه از تو نياز مى‌خواهم، همه‌ى نيكى‌هاى دنيا و آخرت را عطا كن
وَ اصْرِفْ عَنِّي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيَا وَ [جميع] شَرِّ الْآخِرَةِ
و از من كه از تو درخواست مى‌كنم، همه‌ى بدى‌هاى دنيا و آخرت را دور دار؛
فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ
زيرا آنچه تو بخشيده‌اى كاستى نمى‌پذيرد و از افزون‌بخشى‌ات، بهره‌ى مرا بيفزا، اى بزرگوار
قَالَ ثُمَّ مَدَّ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَدَهُ الْيُسْرَى فَقَبَضَ عَلَى لِحْيَتِهِ وَ دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ وَ هُوَ يَلُوذُ بسباحته [بِسَبَّابَتِهِ] الْيُمْنَى ثُمَّ قَالَ بَعْدَ ذَلِكَ
سپس امام صادق-عليه السّلام-دست چپ خود را بالا برد و محاسن خويش را در دست گرفت و دعاى يادشده را خواند، در حالى كه انگشت اشاره‌ى دست راست خود را حركت مى‌داد و به خدا پناه مى‌برد و در ادامه‌ى دعا فرمود:
يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا ذَا النَّعْمَاءِ وَ الْجُودِ يَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ [شبابي و] شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ
اى بزرگ و بزرگوار، اى دارنده‌ى نعمت و بخشش، اى بخشنده و عطاكننده، [جوانى و]محاسن مرا بر آتش جهنم حرام گردان
وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى لِحْيَتِهِ وَ لَمْ يَرْفَعْهَا إِلَّا وَ قَدِ امْتَلَأَ ظَهْرُ كَفِّهِ دُمُوعاً
در حديث ديگر آمده است: سپس دست خود را بر محاسنش گذاشت و دست از آن برنداشت تا اين‌كه پشت دستش پر از اشك گرديد.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
