آداب زیارت امام حسین (مفاتیح الجنان)

آداب زیارت امام حسین (مفاتیح الجنان)

۰۹ مهر ۱۳۹۸ 0 ادعیه و زیارات

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: اول- سه روز روزه دارد پيش از آنكه از خانه بيرون رود و در روز سوم غسل كند چنانكه حضرت صادق عليه السلام به صفوان دستور العمل دادند و بيايد در ذكر زيارت هفتم و شيخ محمد بن المشهدى در مقدمات زيارت عيدين ذكر فرموده كه چون اراده كنى زيارت آن حضرت را پس سه روز روزه بدار و روز سوم غسل كن و اهل و عيال خود را بسوى خود جمع كن و بگو

 

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ الْيَوْمَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ وُلْدِي وَ كُلَّ مَنْ كَانَ مِنِّي بِسَبِيلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغَائِبَ‏

 بار خدايا من امروز به تو سپردم خودم و اهل و عيالم و مال و فرزندانم ‏و هر كه با من راهى دارد حاضرشان باشد يا غايب

اللَّهُمَّ احْفَظْنَا (بِحِفْظِكَ) بِحِفْظِ الْإِيمَانِ وَ احْفَظْ عَلَيْنَا

 بار الها حفظ فرما ما را به حفظ خودت به حفظ ايمان و نگهدار ما باش

اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا فِي حِرْزِكَ وَ لاَ تَسْلُبْنَا نِعْمَتَكَ‏

 بار خدايا ما را در حرز خود گير و نعمتت را از ما باز مگير و سلب مفرما

وَ لاَ تُغَيِّرْ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ وَ عَافِيَةٍ وَ زِدْنَا مِنْ فَضْلِكَ إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ‏

 و آنچه از نعمت و عافيت داريم بر ما دگرگون مساز و بيفزاى بر ما از فضل خود زيرا كه ما به تو مشتاقيم

 

آنگاه از منزل خود بيرون برو با حال خشوع و بسيار بگو

 

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ‏

 نيست معبود حقى جز خدا و خدا بزرگتر است و ستايش خدا راست

 

و ثناى خداوند و صلوات بر پيغمبر و آل او صلوات الله عليهم بفرست و راه بيفت به آرامى و وقار و روايت شده كه حق تعالى خلق مى ‏كند از عرق زوار قبر امام حسين عليه السلام از هر عرقى هفتاد هزار ملك كه تسبيح مى‏كنند خداى تعالى را و استغفار مى ‏كنند براى او و براى زوار امام حسين عليه السلام تا آنكه روز قيامت برپا شود

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: دوم از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه چون به زيارت امام حسين عليه السلام بروى زيارت كن آن حضرت را محزون و غمناك و ژوليده مو و غبار آلوده و گرسنه و تشنه كه آن حضرت با اين احوال شهيد شده است و حاجات خود را طلب نما و برگرد و آن را وطن خود قرار مده

سوم- آنكه در سفر زيارت آن حضرت توشه را از چيزهاى لذيذ مانند بريانى و حلواها قرار ندهد و خوراك خود را نان با لبن يعنى شير يا ماست قرار دهد از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه فرمود شنيده ‏ام كه جماعتى به زيارت امام حسين عليه السلام مى‏ روند و با خود سفره‏ ها برمى ‏دارند كه در آنها بزغاله‏ هاى بريان و حلواها هست و اگر به زيارت قبر پدران يا دوستان خود بروند اينها را با خود برنمى‏ دارند و در حديث معتبر ديگر منقول است كه آن حضرت به مفضل بن عمر فرمود كه زيارت كنيد امام حسين عليه السلام را بهتر از آن است كه زيارت نكنيد و زيارت نكنيد بهتر از آن است كه زيارت كنيد مفضل گفت پشت مرا شكستى فرمود كه و الله اگر به زيارت قبر پدران خود برويد اندوهگين و غمناك مى ‏رويد و به زيارت آن حضرت كه مى ‏رويد سفره ‏ها با خود برمى ‏داريد بلكه مى ‏بايد ژوليده مو و گرد آلود برويد مؤلف گويد پس چقدر شايسته است براى اغنيا و تجار كه ملاحظه اين مطلب را در اين سفر بنمايند و هرگاه در بلادى كه در بين راه ايشان است تا كربلا بعض دوستانشان كه ايشان را دعوت و ميهمانى مى‏ كنند و در زمان حركت از منزلشان سفره و ناهار خوريهاى آنها را از مطبوخات لذيذه و مرغ بريان و ساير برياني ها مملو مى‏ كنند قبول نكنند و بگويند كه ما مسافر كربلا هستيم و شايسته نيست براى ما تغذى به اين نحو غذاها شيخ كلينى رحمة الله عليه روايت كرده كه بعد از شهادت امام حسين عليه السلام زوجه كلبيه آن حضرت اقامه ماتم نمود براى آن حضرت و گريست و گريستند ساير زنها و خدمتكاران تا حدى كه اشكهاى آنها خشك شد و ديگر اشكشان نيامد پس از يك جايى براى آن مخدره هديه فرستادند جونى كه معنى آن را مرغ قطا گفته ‏اند براى آنكه از خوردن آن قوتى بگيرند در گريستن بر امام حسين عليه السلام چون آن محترمه آن را ديد پرسيد اين چيست گفتند هديه ‏اى است كه فلانى فرستاده براى شما كه استعانت بجوئيد به آن در ماتم حسين عليه السلام فرمود لسنا في عرس فما نصنع بها ما كه در عروسى نيستيم ما را چه به اين خوراك پس امر فرمود آن را از خانه بيرون بردند

چهارم- از چيزهايى كه در سفر زيارت امام حسين عليه السلام مندوب است تواضع و فروتنى و خشوع و راه رفتن مانند بنده ذليل پس كسانى كه در طريق زيارت آن حضرت سوار مى ‏شوند بر اين مراكب جديده كه به قوه بخار بسرعت حركت مى ‏نمايد و امثال آن بايد خيلى ملتفت خود باشند كه تجبر و تكبر نكنند و بر ساير زايرين و بندگان خدا كه بسختى و مشقت به كربلا مى ‏روند بزرگى ننمايند و آنها را به چشم حقارت نظر نكنند علماء در احوال اصحاب كهف نقل كرده ‏اند كه آنها از مخصوصين دقيانوس و بمنزله وزراى او بودند وقتى كه حق تعالى رحمت خود را شامل حال آنها فرمود و بفكر خدا پرستى و اصلاح كار خود برآمدند صلاح خود را در اين ديدند كه از مردم كناره گيرند و در غارى مأوى گرفته به عبادت خدا مشغول شوند پس سوار بر اسبها شده و از شهر بيرون آمدند همين كه سه ميل راه رفتند تمليخا كه يكى از آنها بود گفت يا إخوتاه جاءت مسكنه الآخرة و ذهب ملك الدنيا انزلوا عن خيولكم و امشوا على أرجلكم اى برادران اين راه راه آخرت است و بايد بنحو فقيرى و مسكنت رفت و ملك و رياست دنيا را بايد كنار گذاشت اكنون از اسبها بايد پياده شويد و با پاى پياده به درگاه حق تعالى برويد تا شايد پروردگار شما بر شما رحم نمايد و گشايشى در امر شما نصيب شما فرمايد پس همگى از اسبهاى خويش پياده شدند و در آن روز آن محترمين معظمين با پاى پياده هفت فرسخ راه رفتند تا آنكه پاهاى ايشان مجروح شد و خون از آنها متقاطر گرديد پس زايرين اين قبر مطهر اين مطلب را در نظر داشته باشند و هم بدانند كه هر چه در اين راه شخص براى خدا تواضع كند باعث رفعت مقام او خواهد شد و لهذا در آداب زيارت آن جناب از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه هر كه به زيارت قبر امام حسين عليه السلام برود پياده حق تعالى بنويسد از براى او به عدد هرگامى هزار حسنه و محو مى‏كند از او هزار گناه و بلند كند از براى او در بهشت هزار درجه پس چون به شط فرات برسى غسل كن و پاهاى خود را برهنه كن و نعلهاى خود را در دست خود بگير و راه رو مانند راه رفتن بنده ذليل

پنجم- آنكه اگر در بين راه زوار پياده ديد كه وامانده و خسته شده و از او استعانتى خواست تا ممكن شود در كار او اهتمام نموده و او را به منزل برساند و مبادا با او استخفاف و بى ‏اعتنايى نمايد شيخ كلينى به سند معتبر از أبو هارون روايت كرده كه من حاضر بودم در خدمت حضرت صادق عليه السلام كه فرمود به مردمى كه در نزد او بودند چه شده از براى شما كه استخفاف مى ‏نمائيد به ما پس برخاست از بين آنها مردى از اهل خراسان و گفت پناه مى‏بريم به خدا از آنكه ما استخفاف كنيم به شما يا به چيزى از امر شما فرمود آرى تو خودت يكى از آن اشخاص هستى كه سبك شمردى و خوار نمودى مرا آن مرد گفت پناه مى ‏برم به خدا كه من خوار نموده باشم شما را فرمود واى بر تو آيا نشنيدى فلان كس را در وقتى كه نزديك به جحفه بوديم با تو گفت مرا بقدر يك ميل سوار كن كه به خدا سوگند من خسته شدم به خدا سوگند كه تو سر بسوى او بلند نكردى و استخفاف به او نمودى و هر كسى كه مؤمنى را خوار نمايد ما را خوار نموده و حرمت خدا را ضايع كرده مؤلف گويد كه ما در آداب زيارت در ادب نهم كلامى با روايتى از على بن يقطين كه مناسب است با اين مقام ذكر كرديم به آنجا رجوع كن كه در آن موعظه نيكويى است و اين ادب كه در اينجا ذكر شد اختصاص به زوار امام حسين عليه السلام ندارد لكن چون اين مطلب در راه زيارت آن حضرت خيلى اتفاق مى‏ افتد لهذا ما در اينجا ذكر نموديم

ششم- از ثقه جليل القدر محمد بن مسلم مروى است كه به حضرت امام محمد باقر عليه السلام عرض كرد كه چون ما به زيارت پدرت حسين بن على عليهما السلام مى‏ رويم آيا نه چنان است كه در حجيم فرمود بلى گفت پس بر ما لازم است آنچه بر حاجيان لازم است فرمود كه بر تو لازم است كه نيكو مصاحبت بنمايى با هر كه رفيق تو است و بر تو لازم است كه كم سخن بگويى مگر سخن خير و لازم است بر تو كه ياد خدا بسيار بكنى و لازم است كه جامه ‏هايت پاكيزه باشد و لازم است كه غسل كنى پيش از آنكه داخل حاير شوى و لازم است كه با خشوع و رقت باشى و نماز بسيار بكنى و صلوات بر محمد و آل محمد بسيار بفرستى و بايد كه خود را نگاه دارى از چيزهايى كه سزاوار نيست تو را و بايد كه ديده خود را از حرام و شبهه بپوشانى و احسان به برادران مؤمن پريشان خود بكنى و اگر كسى را ببينى كه خرجيش تمام شده او را دستگيرى كنى و خرجى خود را ميان خود و ايشان برابر قسمت كنى و لازم است بر تو تقيه كه قوام دين تو به آن است و پرهيزكارى از چيزهايى كه خدا از آنها نهى كرده است و ترك كنى خصومت و بسيار قسم خوردن و مجادله و منازعه كه در آن قسم باشد پس چون چنين كنى تمام مى‏ شود ثواب حج و عمره از براى تو و مستوجب مى ‏شوى از جانب آن كسى كه طلب ثواب او كرده به مال خرج كردن و از اهل خود دور افتادن اينكه برگردى به آمرزش گناهان و رحمت و خوشنودى خدا

هفتم- در روايت ابو حمزه ثمالى از حضرت صادق عليه السلام در باب زيارت امام حسين عليه السلام منقول است كه چون به نينوا رسيدى بارهاى خود را در آنجا بگذار و روغن بر خود ممال و سرمه مكش و گوشت مخور مادامى كه در آنجا مقيم مى ‏باشى‏.

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: هشتم- غسل به آب فرات است كه روايات در فضيلت آن بسيار است در حديثى از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه غسل كند به آب فرات و زيارت كند قبر امام حسين عليه السلام را از گناهان خالى شود مانند روزى كه از مادر متولد شده باشد و اگر چه گناهان كبيره بوده باشد و روايت شده كه خدمت آن حضرت عرض شد كه بسا شود كه ما به زيارت قبر امام حسين عليه السلام برويم و دشوار باشد بر ما غسل زيارت بسبب سرما يا غير آن فرمود كه هر كه غسل كند در فرات و زيارت كند حسين عليه السلام را نوشته شود براى او از فضيلت آنقدر كه به شماره در نيايد و از بشير دهان روايت است كه حضرت صادق عليه السلام فرمود كه هر كه به زيارت قبر حسين بن على عليهما السلام برود پس وضو بگيرد و غسل كند در فرات برندارد قدمى و نگذارد قدمى مگر آنكه بنويسد حق تعالى براى او حجه و عمره و در بعضى روايات است كه غسل كن از فرات از موضعى كه برابر قبر آن حضرت واقع شود و خوب است چنانكه از بعضى روايات استفاده مى‏ شود چون به فرات برسد صد مرتبه‏

اللَّهُ أَكْبَرُ

و صد مرتبه‏

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ‏

و صد مرتبه صلوات بر پيغمبر و آل آن حضرت بفرستد

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: نهم چون خواستى داخل حاير مقدس شوى از درى كه در جانب مشرق واقع است داخل شو چنانكه حضرت صادق عليه السلام به يوسف كناسى فرمودند

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: دهم در روايت ابن قولويه است كه حضرت صادق عليه السلام به مفضل بن عمر فرمود كه اى مفضل چون برسى به قبر امام حسين عليه السلام بر در روضه بايست و اين كلمات را بخوان كه ترا به هر كلمه نصيبى از رحمت الهى خواهد بود

 


السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث آدم برگزيده خدا سلام بر تو اى وارث نوح پيغمبر خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث ابراهيم خليل خدا سلام بر تو اى وارث موسى سخن گوى با خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث عيسى روح قدس الهى

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث حضرت محمد حبيب (و محبوب) خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ وَصِيِّ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث على وصى رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ الرَّضِيِّ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ‏

سلام بر تو اى وارث حسن مجتبى صاحب مقام رضا سلام بر تو اى وارث فاطمه زهراء دختر رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَارُّ التَّقِيُ‏

سلام بر تو اى شهيد راه خدا با صدق و حقيقت سلام بر تو اى وصى نيكوكار با تقواى

السَّلاَمُ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ السَّلاَمُ عَلَى مَلاَئِكَةِ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ‏

سلام بر ارواح پاكى كه به بارگاه عزتت راه يافتند و به خدمتت رحل اقامت افكندند سلام بر فرشتگان خدا در گرد روح پاكت

أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ

گواهى مى‏ دهم كه تو نماز را بپاداشتى و زكوة به مستحقان عطا كردى و امر به معروف و نهى از منكر فرمودى

وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

 و خدا را با اخلاص كامل تا هنگام رحلت پرستش كردى سلام‏و رحمت و بركات خدا بر تو باد.

 

پس بسوى قبر روانه مى‏ شوى و به هر قدمى كه بر مى ‏دارى يا مى‏ گذارى مثل ثواب كسى دارى كه در خون خود دست و پا زده باشد در راه خدا پس چون به نزديك قبر برسى دست بر قبر بمال و بگو

 

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ سَمَائِهِ‏

 سلام بر تو اى حجت خداى در زمين و آسمانش

 

پس مى ‏روى و متوجه نماز مى‏ شوى و بهر ركعت كه مى‏ كنى نزد آن حضرت مثل ثواب كسى دارى كه حج و عمره هزار مرتبه كرده باشد و هزار بنده را آزاد كرده باشد و هزار مرتبه از براى خدا به جهاد ايستاده باشد با پيغمبر مرسل الخبر

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: یازدهم- از ابوسعید مدائنى منقولست که گفت رفتم به خدمت حضرت صادق علیه السلام و پرسیدم که بروم به زیارت قبر حسین علیه السلام فرمود بلى برو به زیارت قبر حسین علیه السلام فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله نیکترین نیکان و پاکیزه ترین پاکیزگان و نیکوکارترین نیکوکاران و چون آن حضرت را زیارت کنى نزد سر آن حضرت هزار مرتبه تسبیح حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام را بخوان و نزد پاهاى آن حضرت هزار مرتبه تسبیح حضرت فاطمه سلام الله علیها را بخوان پس نزد آن حضرت دو رکعت نماز بکن و در آن دو رکعت سوره یسَّ والرّحمن بخوان پس چون چنین کنى ثواب عظیم از براى توخواهد بود گفتم فداى تو شوم تسبیح على و فاطمه علیهماالسلام را به من بیاموز فرمود بلى اى ابوسعید،

تسبیح على علیه السلام این است :

سُبْحانَ الَّذى لا تَنْفَدُ خَزآئِنُهُ سُبْحانَ الَّذى لا تَبیدُ مَعالِمُهُ سُبْحانَ الَّذى لا یَفْنى ما عِنْدَهُ 

منزه است آنکه تمام نشود خزینه هایش منزه است آنکه پایان نپذیرد نشانه هایش منزه است آنکه فانى نشود آنچه نزد او است 

سُبْحانَ الَّذى لا یُشْرِکُ اَحَداً فى حُکْمِهِ سُبْحانَ الَّذى لاَ اضْمِحْلالَ لِفَخْرِهِ 

منزه است آنکه شریک نگیرد هیچکس را در حُکمش منزه است آنکه از میان نرود فخر و عزتش منزه است 

سُبْحانَ الَّذى لاَ انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحانَ الَّذى لا اِلهَ غَیْرُهُ

آنکه دورانش پایان ندارد منزه است آنکه معبودى جز او نیست

 

و تسبیح حضرت فاطمه سلام الله علیها این است :

 

سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ سُبْحانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنیفِ سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ 

منزه است صاحب جلالت والاى بزرگ منزه است صاحب عزت بلند و فراز منزه است صاحب فرمانروائى گرانمایه دیرینه 

سُبْحانَ ذِى الْبَهْجَهِ وَالْجَمالِ سُبْحانَ مَنْ تَرَدّى بِالنُّورِ وَالْوَقارِ

منزه است صاحب شادمانى و زیبائى منزه است آنکه جامه نور و وقار دربردارد 

سُبْحانَ مَنْ یَرى اَثَرَ النَّمْلِ فِى الصَّفا وَوَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَوآءِ

منزه است آنکه بیند جاى پاى مُور را در سنگ خارا و ردّ عبور پرنده را در هوا

مقصد دوم در فصل هفتم از باب زیارات: آداب زیارت امام حسین علیه السلام: دوازدهم آنكه نماز فريضه و نافله را نزد قبر امام حسين عليه السلام بجا آورد؛ زيرا كه نماز نزد آن حضرت مقبول است سيد بن طاوس گفته كه جد و جهد كن كه از تو فوت نشود فريضه و نافله در حاير شريف همانا روايت شده كه نماز واجبى نزد آن حضرت برابر است با حج و نماز نافله با عمره

مؤلف گويد كه در روايت مفضل گذشت ثواب بسيارى براى نماز در حاير شريف و در روايت معتبرى از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه زيارت كند آن حضرت را و دو ركعت نماز يا چهار ركعت نزد آن حضرت بكند ثواب حج و عمره براى او نوشته شود و آنچه از اخبار ظاهر مى‏ شود آن است كه نماز زيارت و غير آن را در عقب قبر آن حضرت و در بالا سر كردن هر دو خوب است و اگر در بالا سر كند عقبتر بايستد كه محاذى اصل قبر مقدس نباشد و در روايت ابو حمزه ثمالى است از حضرت صادق عليه السلام كه در نزد سر آن حضرت دو ركعت نماز بگزارد در ركعت اول سوره حمد و سوره يس بخوان و در ركعت دوم سوره حمد و سوره الرحمن بخوان و اگر خواهى در پشت قبر نماز را بكن و در بالاى سر بهتر است و چون فارغ شوى نماز كن آنچه خواهى و اما اين دو ركعت نماز زيارت ناچار است نزد هر قبرى كه زيارت كنند و ابن قولويه از حضرت باقر عليه السلام روايت كرده كه به شخصى فرمود اى فلان چه مانع است ترا كه هرگاه حاجتى براى تو روى دهد بروى نزد قبر حسين صلوات الله عليه و چهار ركعت نماز گزارى نزد او پس حاجت خود را بطلبى بدرستى كه نماز فريضه نزد آن حضرت معادل است با حج و نماز نافله معادل است با عمره‏

بدانکه بعد از مسجد کبیر کوفه مسجدى به فضیلت مسجد سهله در آن عرصه نیست و آن خانه حضرت ادریس علیه السلام و حضرت ابراهیم و محلّ ورود حضرت خضر علیه السلام و مسکن آن حضرت است و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که به اَبُوبَصیر فرمود: اى ابومحمّد گویا من مى بینم حضرت صاحب الامر علیه السلام در مسجد سهله فرود آید با اهل و عیالش و منزل آن حضرت باشد و حق تعالى هیچ پیغمبرى نفرستاده است مگرآنکه در آن مسجد نماز کرده است و هر که در آن مسجد اقامت نماید چنانست که در خیمه رسول خدا صلى الله علیه و آله اقامت نموده است و هیچ مرد و زن مؤ منى نیست مگر آنکه دلش مایلست بسوى آن مسجد و در آن مسجد سنگى است که در آن صورت هر پیغمبرى هست و هیچکس با نیّت صادقه نماز و دعا نمى کند در آن مسجد مگر آنکه برمى گردد با حاجت برآمده شده و هیچکس در آن مسجد امان نمى طلبد مگر آنکه امان مى یابد از هر چه که مى ترسد گفتم: فضیلت این است که از براى این مسجد است حضرت فرمود: زیادتر بگویم از برایت؟ عرض کردم: بلى. فرمود که: آن از جمله بقعه هائى است که خدا دوست مى دارد که او را در آنها بخوانند و هیچ شب و روزى نیست مگر آنکه ملائکه مى آیند به زیارت آن مسجد و عبادت مى کنند خدا را در آن. پس فرمود که: اگر من نزدیک مى بودم به شما همه نماز را در آن مسجد مى کردم پس فرمود که اى ابا محمّد آنچه وصف نکردم از فضیلت این مسجد بیشتر از آن است که گفتم. من عرض کردم: فدایت شوم و حضرت قائم علیه السلام همیشه در آن مسجد خواهد بود؟ فرمود: بلى الخ.

در فصل ششم باب زیارات؛ در اینجا بعد از بیان کردن فضیلت مسجد سهله، به اعمال آن می پردازیم:

پس دو ركعت نماز ميان شام و خفتن سنت است از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه هر غمناكى كه چنين كند و دعا كند حق تعالى غمش را زايل كند و از بعض كتب مزاريه نقل شده كه چون خواستى داخل مسجد شوى بايست نزد در و بگو:

 

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ خَيْرُ الْأَسْمَاءِ لِلَّهِ‏

 به نام خدا و به يارى خدا و از جانب خدا و بسوى خدا و آنچه خواست خداست و بهترين نامها مخصوص خداست

تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏

 توكل كردم بر خدا و هيچكس حول و قوه‏اى الا بواسطه خداى بلند مرتبه بزرگ ندارد

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ عُمَّارِ مَسَاجِدِكَ وَ بُيُوتِكَ‏

 پروردگارا مرا از تعمير كنندگان مساجد و معابد خود قرار ده

اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أُقَدِّمُهُمْ بَيْنَ يَدَيْ حَوَائِجِي‏

 پروردگارا من به درگاه تو بوسيله محمد و آل محمد رو آورده ‏ام و آن بزرگواران را در جلو حوايج خود مقدم داشته ‏ام

فَاجْعَلْنِي اللَّهُمَّ بِهِمْ عِنْدَكَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ‏

 تا اى پروردگار بواسطه آنها مرا نزد خود در دنيا و آخرت آبرومند گردانى و از مقربان درگاهت قرار دهى

اللَّهُمَّ اجْعَلْ صَلاَتِي بِهِمْ مَقْبُولَةً وَ ذَنْبِي بِهِمْ مَغْفُوراً وَ رِزْقِي بِهِمْ مَبْسُوطاً

 خدايا بواسطه آن بزرگواران نماز مرا مقبول گردان و گناهانم بيامرز و رزقم را وسيع

وَ دُعَائِي بِهِمْ مُسْتَجَاباً وَ حَوَائِجِي بِهِمْ مَقْضِيَّةً

 و دعايم را مستجاب و حاجت‏هايم روا فرما

وَ انْظُرْ إِلَيَّ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ نَظْرَةً رَحِيمَةً أَسْتَوْجِبُ بِهَا الْكَرَامَةَ عِنْدَكَ ثُمَّ لاَ تَصْرِفْهُ عَنِّي أَبَداً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 و به ذات بزرگوار كريمت به من از روى لطف و مهربانى‏ نظر فرما كه به دان نظر لطف و عنايت نزد تو مستوجب كرامت شوم آنگاه تا ابد آن نظر لطف را از من باز نگردانى به حق رحمت بى ‏انتهايت اى مهربانترين مهربانان عالم

يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ وَ دِينِ نَبِيِّكَ وَ وَلِيِّكَ‏

 اى خدا اى برگرداننده دلها و ديده ‏ها تو دلم را بر دين و آيين خود و رسول و ولى خود ثابت بدار

وَ لاَ تُزِغْ قَلْبِي بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِي وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‏

 و دلم كه به نور هدايت روشن كرده ‏اى ديگر هرگز تاريك مگردان و از جانب خود مرا رحمت كامل عطا فرما كه محققا تويى بخشنده بى‏ عوض

اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَوَجَّهْتُ وَ مَرْضَاتَكَ طَلَبْتُ وَ ثَوَابَكَ ابْتَغَيْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ‏

 پروردگارا من به درگاه تو رو آوردم در طلب ثواب و رضا و خشنودى تو و به تو ايمان آوردم و بر تو توكل كردم

اللَّهُمَّ فَأَقْبِلْ بِوَجْهِكَ إِلَيَّ وَ أَقْبِلْ بِوَجْهِي إِلَيْكَ‏

 پس تو هم روى به من كن و پيوسته روى قلب مرا بسوى خود گردان

 

پس بخوان آية الكرسى و معوذتين را و تسبيح كن خدا را هفت مرتبه و تحميد كن هفت مرتبه و تهليل بگو هفت مرتبه و تكبير بگو هفت مرتبه يعنى هر يك از

 

سُبْحَانَ اللَّهِ و الْحَمْدُ لِلَّهِ و لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ و اللَّهُ أَكْبَرُ

 منزه است خدا و ستايش مخصوص پروردگار است و خدايى جز ذات مقدس پروردگار نيست و خدا بزرگتر است

 

را هفت مرتبه، بگو پس بگو

 

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا هَدَيْتَنِي وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا فَضَّلْتَنِي‏

 خدايا تو را سپاس مى ‏كنم كه مرا هدايت كردى و تو را ستايش مى‏ كنم كه مرا افزونى و برترى دادى

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا شَرَّفْتَنِي وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى كُلِّ بَلاَءٍ حَسَنٍ ابْتَلَيْتَنِي‏

 و تو را ستايش مى‏ كنم كه مرا شرافت دادى و تو را ستايش مى‏كنم كه بر هر حادثه و ابتلاى نيكو كه مرا بدان مبتلا كردى

اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ صَلاَتِي وَ دُعَائِي وَ طَهِّرْ قَلْبِي وَ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‏

 پروردگارا نماز و دعاى مرا بپذير و دلم را پاك ساز و مرا شرح صدر و فكر و همت بلند عنايت فرما و توبه من بپذير كه تو بسيار پذيرنده توبه خلق و به بندگان مهربان هستى.

 

و سيد بن طاوس فرموده كه چون اراده كردى كه به مسجد سهله روى، پس ما بين مغرب و عشا در شب چهارشنبه وارد آن مسجد شو كه افضل اوقات ديگر است، پس همان كه وارد شدى نماز مغرب و نافله ‏اش را بجا آور، پس برخيز دو ركعت نماز تحيت مسجد كن قربة إلى الله و چون فارغ شدى دستها را به سمت آسمان بلند كن و بگو

 

أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ مُبْدِئُ الْخَلْقِ وَ مُعِيدُهُمْ‏

 توئى خداى يگانه و يكتايى كه شروع ايجاد خلق از تو و بازگشت خلق بسوى توست

وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ خَالِقُ الْخَلْقِ وَ رَازِقُهُمْ وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْقَابِضُ الْبَاسِطُ

 و تويى خدايى كه جز تو خدايى نيست تو خالق تمام خلق و رازق جميع بندگانى تويى خدايى كه جز تو خدايى نيست تويى كه قبض و بسط عالم به دست توست

وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ وَ بَاعِثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ أَنْتَ وَارِثُ الْأَرْضِ وَ مَنْ عَلَيْهَا

 تويى خداى يكتايى كه جز تو خدايى نيست تو تدبير كننده امور عالمى و برانگيزنده هر كه در قبرهاست تويى وارث زمين و هر كه روى زمين است

أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الْمَكْنُونِ الْحَيِّ الْقَيُّومِ‏

 از تو درخواست مى‏ كنم به اسم پنهان و مستور زنده پاينده ‏ات

وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ عَالِمُ السِّرِّ وَ أَخْفَى‏

 و تويى خداى يكتا كه جز تو خدايى نيست دانائى به سر عالم و پنهانتر از سر

أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي إِذَا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَيْتَ‏

 از تو درخواست مى ‏كنم به آن نامت كه هرگاه به آن نام تو را بخوانند اجابت كنى و هرگاه بدان نام از تو درخواست كنند عطا كنى

وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ بِحَقِّهِمُ الَّذِي أَوْجَبْتَهُ عَلَى نَفْسِكَ‏

 و از تو درخواست مى‏ كنم بحق تو بر محمد و اهل بيتش و بحق آنها بر تو كه آن حق را تو خود بر ذات خويش فرض و لازم گردانيدى

أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَقْضِيَ لِي حَاجَتِي‏

 درخواست مى ‏كنم كه درود فرستى بر محمد و آلش و حاجت مرا هم برآور

السَّاعَةَ السَّاعَةَ يَا سَامِعَ الدُّعَاءِ يَا سَيِّدَاهْ يَا مَوْلاَهْ يَا غِيَاثَاهْ‏

 در همين ساعت در همين ساعت اى شنونده دعا اى سيد من اى مولاى من اى پناه من

أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ‏

 از تو درخواست مى‏ كنم به هر اسمى كه تو خود را بدان نام خواندى و يا آن اسمى كه در علم غيب خود به خويش اختصاص دادى

أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَنَا

 كه درود و رحمت بر محمد و آلش فرستى و در فرج و گشايش ما تعجيل فرمايى

السَّاعَةَ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ يَا سَمِيعَ الدُّعَاءِ

 اى برگرداننده دلها و ديده ‏ها اى اجابت كننده دعاى خلق.

 

پس به سجده برو و خشوع كن و بخوان خدا را به جهت هر چه كه مى‏ خواهى، پس نماز مى‏ گزارى در گوشه‏ اى كه طرف مغرب و شمال است دو ركعت و آن موضع خانه حضرت ابراهيم خليل عليه السلام است كه از آنجا به جنگ عمالقه رفت و چون از نماز فارغ شدى تسبيح بكن و پس از آن بگو

 

اَللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ الْبُقْعَةِ الشَّرِيفَةِ وَ بِحَقِّ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهَا قَدْ عَلِمْتَ حَوَائِجِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 اى خدا بحق اين مسجد شريف و بحق هر كه در اينجا تو را پرستش كرده كه تو حوايج مرا كاملا مى‏دانى پس رحمت و درود فرست بر محمد و آلش

وَ اقْضِهَا وَ قَدْ أَحْصَيْتَ ذُنُوبِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهَا

 و حاجتهايم برآور و تو كاملا بر گناهانم به شماره آگاهى درود فرست بر محمد و آلش و گناهانم را ببخش و بيامرز

اللَّهُمَّ أَحْيِنِي مَا (إِذَا) كَانَتِ الْحَيَاةُ خَيْراً لِي‏

 اى خدا مادامى كه زندگى من مرا خير و سعادت است مرا زنده بدار

وَ أَمِتْنِي (تَوَفَّنِي) إِذَا كَانَتِ الْوَفَاةُ خَيْراً لِي عَلَى مُوَالاَةِ أَوْلِيَائِكَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ‏

 و هنگامى كه مرگ بر من بهتر است بر دوستى دوستانت و دشمنى دشمنانت مرا بميران

وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 و با من آن كن كه سزاوار توست اى مهربانترين مهربانان عالم

 

پس نماز مى‏ گزارى در گوشه ‏اى ديگر كه در سمت مغرب و قبله است دو ركعت و دستها را بلند مى‏ كنى و مى‏ گويى‏

 

اَللَّهُمَّ إِنِّي صَلَّيْتُ هَذِهِ الصَّلاَةَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِكَ وَ طَلَبَ نَائِلِكَ وَ رَجَاءَ رِفْدِكَ وَ جَوَائِزِكَ‏

 بار پروردگارا من اين نماز را به جاى آوردم براى طلب رضا و خشنودى تو و طلب عطاياى تو و اميدوارى پذيرش و جوايز تو

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْهَا مِنِّي بِأَحْسَنِ قَبُولٍ‏

 پس درود و رحمت فرست بر محمد و آل محمد و از من آن را به بهترين وجهى قبول فرما

وَ بَلِّغْنِي بِرَحْمَتِكَ الْمَأْمُولَ وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 و مرا به رحمت و لطفت كه اميد دارم برسان و با من آن كن كه سزاوار لطف و مقام توست اى مهربانترين مهربانان عالم

 

پس به سجده برو و بگذار دو طرف صورت را بر خاك پس برو به گوشه ‏اى كه در طرف مشرق است و دو ركعت نماز گزار و دستها را بگشا و بگو

 

اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتِ الذُّنُوبُ وَ الْخَطَايَا قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِي عِنْدَكَ فَلَمْ تَرْفَعْ لِي إِلَيْكَ صَوْتاً وَ لَمْ تَسْتَجِبْ لِي دَعْوَةً

 خدايا اگر گناهان و خطاهايم مرا در نزد تو بى‏ آبرو ساخته كه ديگر صداى من بسوى تو بلند نگشت و دعايم را مستجاب نفرمودى

فَإِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَ يَا اللَّهُ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِثْلَكَ أَحَدٌ وَ أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏

 در اين حال از تو درخواست مى‏ كنم اى خدا به حق ذات پاكت كه بى‏مثل و مانند است و متوسل مى‏ شوم به محمد و آلش

وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُقْبِلَ إِلَيَّ (عَلَيَّ) بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ‏

 و درخواست مى‏ كنم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و به ذات با كرم و رحمتت به من توجه و عنايت فرما

وَ تُقْبِلَ بِوَجْهِي (إِلَيْكَ) وَ لاَ تُخَيِّبَنِي حِينَ أَدْعُوكَ وَ لاَ تَحْرِمَنِي حِينَ أَرْجُوكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 و روى دلم را بسوى خود به كلى متوجه گردان و هنگامى كه تو را به دعا مى‏ خوانم از كرمت محرومم مگردان و هنگامى كه به درگاهت دست اميد دراز مى‏كنم نااميدم مساز اى مهربانترين مهربانان عالم.

 

مؤلف گويد كه از بعض كتب مزاريه غير معروفه نقل شده كه بعد از آن مى ‏روى به گوشه‏ اى ديگر كه در طرف مشرق واقع شده و دو ركعت نماز گزار در آنجا و بگو

 

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا اللَّهُ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 پروردگارا از تو درخواست مى ‏كنم به نام مباركت اى خدا كه درود فرستى بر محمد و آل محمد

وَ أَنْ تَجْعَلَ خَيْرَ عُمُرِي آخِرَهُ وَ خَيْرَ أَعْمَالِي خَوَاتِيمَهَا وَ خَيْرَ أَيَّامِي يَوْمَ أَلْقَاكَ فِيهِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

 و پايان عمر مرا بهتر و خاتمه كارهايم را نيكو فرمايى و بهترين ايام مرا روز ملاقات خود قرار دهى كه تو البته بر هر چيز توانايى

اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ دُعَائِي وَ اسْمَعْ نَجْوَايَ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ يَا قَادِرُ يَا قَاهِرُ يَا حَيّاً لاَ يَمُوتُ‏

 اى خدا دعاى مرا بپذير و راز و نيازم را بشنو اى خداى بلند مرتبه بزرگ اى تواناى قاهر غالب اى زنده‏اى كه هرگز نميرد

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي بَيْنِي وَ بَيْنَكَ‏

 درود فرست بر محمد و آلش و گناهان مرا كه ميان من و توست ببخش و بيامرز

وَ لاَ تَفْضَحْنِي عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ وَ احْرُسْنِي بِعَيْنِكَ الَّتِي لاَ تَنَامُ وَ ارْحَمْنِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 و مرا بدان گناهان رسوا در حضور جمعيت مگردان و به چشم عنايتت كه هرگز به خواب نرود مرا مراقبت و حفظ فرما و به قدرتى كه بر من دارى بر من ترحم فرما اى مهربانترين مهربانان عالم

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ‏

 و درود خدا بر آقاى ما محمد و آل طاهرينش باد اى پروردگار عالم

 

پس نماز مى‏ گزارى در خانه ‏اى كه در وسط مسجد است دو ركعت و مى‏ گويى‏

 

يَا (مَنْ هُوَ) أَقْرَبُ إِلَيَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ يَا فَعَّالاً لِمَا يُرِيدُ يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ‏

 اى آنكه به من از رگ گردن نزديكترين اى آنكه هر چه بخواهى مى‏ كنى اى آنكه ميان شخص‏و قلب او حايل مى‏ شوى

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ حُلْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ مَنْ يُؤْذِينَا بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ‏

 درود فرست بر محمد و آلش و بين من و گناهانم به قدرت و قوت خود حايل و مانع شو

يَا كَافِي (يَا كَافِياً) مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لاَ يَكْفِي مِنْهُ شَيْ‏ءٌ

 اى آنكه او كافى از هر چيز است و هيچ چيز از او كافى نتواند بود

اكْفِنَا الْمُهِمَّ مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 ما را در امر دنيا و آخرت كفايت فرما اى مهربانترين مهربانان عالم

 

پس بگذار دو طرف روى خود را بر خاك مؤلف گويد كه اين مكان شريف در اين زمان معروف است به مقام امام زين العابدين عليه السلام و در مزار قديم نقل كرده كه بعد از دو ركعت نماز در اين مقام بخواند دعاى اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مَنْ لاَ تَرَاهُ الْعُيُونُ الخ و اين دعا در اعمال دكه باب امير المؤمنين عليه السلام در مسجد كوفه ذكر شد به آنجا رجوع شود

و در نزدیک دکه باب امیرالمومنین (که آن صفه‏ اى است كه متصل است به درى كه از مسجد بسوى خانه امير المؤمنين عليه السلام مفتوح مى ‏شده) بقعه اى است معروف به مقام مهدى علیه السلام مناسب است زیارت آن حضرت در آن محلّ شریف و از بعض کتب مَزاریّه نقل شده که شایسته است زیارت کنند آن حضرت را در این محل در حالى که ایستاده باشند به این زیارت ((سَلامُ اللَّهِ الکامِلُ التّامُّ الشّامِلُ)) الخ و این همان استغاثه اى است که ما در فصل هفتم از باب اوّل از کلم طیّب نقل کردیم دیگر تکرار نکنیم و سیّد بن طاوس آن را یکى از زیارات سرداب مقدس شمرده بعد از دو رکعت نماز.

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث