اصول کافی: کتاب الحجه/ نشانه های خدا در قرآن/ حدیث سوم

خداى تعالى در آياتى چند كه پيش از اين آيه شريفه است، نعمتها و آيات قدرت خود را براى بشر بيان ميكند و در يك آيه قبل ميفرمايد: «و در زمين لنگرهائى (از كوه) افكند، تا زمين شما را نلرزاند و جويها و راهها پديد آورد، شايد هدايت يابيد» سپس فرمايد: و علاماتى گذاشت و بوسيله ستاره هدايت شوند» پيداست كه تفسير و معنى ظاهر آيه اينست كه براى راههاى زمين علاماتى مانند كوهها و پست و بلنديها قرار داد، تا مسافرين مقصد و هدف خود را گم نكنند و در شب هم ستاره‏ها را چراغ و راهنماى اين علامات قرار داد و اين معنى بسيار مناسب است با تأويلى كه امام عليه السلام براى راه دين و رهبرى پيغمبر و امامان صلّى اللَّه عليه و آله نسبت بآن راه ميفرمايد.