ایمان چیست؟ مومن کیست؟ (2) (+ پوستر و پاورپوینت)
۲۲ دی ۱۳۹۵ 0 صوتی و تصویریحقیقت ایمان
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
إنّ لكلّ شيءٍ حقيقةً، و ما بلَغَ عبدٌ حقيقةَ الإيمانِ حتّى يَعلَمَ أنّ ما أصابَهُ لَم يكُنْ لِيُخْطِئَهُ و ما أخْطأهُ لم يَكُن لِيُصيبَهُ
هر چيزى حقيقتى دارد. هيچ بنده اى به حقيقت نمى رسد مگر آن كه بداند آنچه به او رسيده، نمى توانست نرسد و آنچه به او نرسيده نمى توانست برسد.
بنده به حقیقت ایمان نمی رسد مگر...
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
لا يَحُقُّ العبدُ حقيقةَ الإيمانِ حتّى يَغْضَبَ للّه ِو يَرضى للّه، فإذا فَعلَ ذلكَ فَقَدِ اسْتَحَقَّ حقيقةَ الإيمانِ
بنده آنگاه به ايمان حقيقى دست مى يابد كه براى خدا به خشم آيد و براى خدا خشنود شود. پس، هرگاه چنين باشد سزامند ايمان حقيقى گشته است.
ايمان خالصانه
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»به جابر انصارى ـ فرمود :
اذهَبْ فَنادِ في النّاسِ أنّه: مَن شَهِدَ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ موقِنا أو مُخْلِصا فَلَهُ الجَنّةُ .
برو و در ميان مردمْ جار زن كه هر كس از روى يقين يا اخلاص، شهادت دهد كه «خدايى جز اللّه نيست» بهشت از آنِ اوست.
آنچه از ايمان به دور است (4)
امام صادق «عليه السلام »
ستّةٌ لا تكونُ في مؤمنٍ : العُسرُ ، و النَّكَدُ ، و الحَسدُ، و اللَّجاجةُ ، و الكِذْبُ ، و البَغْيُ
شش چيز در مؤمن نباشد: تنگنايى، تيره روزى (/ بى خيرى)، حسادت، لجبازى، دروغ و تجاوز.
بزرگى مؤمن(2)
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
إنّ المؤمنَ يُعرَفُ في السَّماءِ كما يَعرِفُ الرّجُلُ أهلَهُ و ولدَهُ ، و إنّه لَأكرَمُ علَى اللّه ِ مِن مَلَكٍ مُقَرَّبٍ .
همان گونه كه مرد، زن و فرزندانش را مى شناسد، مؤمن در آسمان شناخته مى شود. او نزد خدا از فرشته مقرّب گرامى تر است.
علت نامگذارى مؤمن به اين نام (3)
امام صادق «عليه السلام »
إنّما سُمِّيَ المؤمنُ لأنَّهُ يؤمَنُ مِن عذابِ اللّه تعالى ، و يؤمنُ علَى اللّه ِ يومَ القيامةِ فيُجِيزُ لَه ذلكَ .
مؤمن از آن رو مؤمن ناميده شده است كه از عذاب خداوند متعال در امان است و روز قيامت خود را در امان خدا در مى آورد و خدا امان خواهى او را مى پذيرد.
مؤمنان همچون يك پيكرند
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
مَثَلُ المُؤمِنينَ في تَوادِّهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ مَثَلُ الجَسدِ ؛ إذا اشتكى مِنهُ عُضوٌ تَداعى سائرُ الجَسَدِ بالسَّهَرِ و الحُمّى .
مؤمنان در دوستى، عطوفت و مهر ورزى نسبت به هم چونان يك پيكرند؛ كه هرگاه عضوى از آن به درد آيد، ديگر اعضا را بى خوابى و تب فرا مى گيرد.
مومن دلش با زبانش یکی است
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
إنّ الرّجُلَ لا يكونُ مؤمنا حتّى يكونَ قلبُهُ مَع لِسانِهِ سَواءً ، و يكونَ لِسانُهُ مَع قلبِهِ سَواءً ، و لا يُخالِفَ قولُهُ عمَلَهُ ، وَ يأمَنَ جارُهُ بَوائقَهُ .
انسان مؤمن نيست، مگر آن كه دلش با زبانش يكى باشد و زبانش با دلش، و گفتارش با كردارش ناسازگار نباشد، و همسايه اش از گزند او در امان باشد.
ایمان نقطه سپیدی در قلب
امام على «عليه السلام »
إنّ الإيمانَ يَبْدو لُمْظَةً بَيْضَاءَ في القلبِ ، فكلَّما ازْدادَ الإيمانُ عِظَما ازْدادَ البَياضُ ، فإذا اسْتُكْمِلَ الإيمانُ ابْيَضَّ القلبُ كُلُّهُ .
ايمان همچون نقطه سفيدى در قلب ظاهر مى شود و هر چه بر ايمان افزوده شود آن سفيدى بزرگتر مى شود و چون ايمان كامل گردد تمام قلب سپيد مى شود.
شاخه هاى ايمان
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
الإيمانُ بِضْعٌ و سَبعونَ شُعْبَةً ، فأفْضَلُها قَولُ لا إله إلاّ اللّه ُ ، و أدْناها إماطَةُ الأذى عَنِ الطَّريقِ ، و الحَياءُ شُعْبَةٌ مِن الإيمانِ .
ايمان هفتاد و اندى شاخه است كه برترين آنها قول «لا إله إلاّ اللّه » است و كمترين آنها برداشتن چيزهاى آزارنده از سر راه مردم؛ و حيا نيز شاخه اى از ايمان است.
درجات ايمان
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
إنّ أعلى مَنازِلِ الإيمانِ دَرَجةٌ واحدةٌ مَن بَلَغَ إلَيها فَقَد فازَ و ظَفِرَ ، و هُو أنْ يَنْتَهيَ بِسَرِيرَتِهِ في الصَّلاحِ إلى أنْ لا يُباليَ لَها إذا ظَهَرَتْ و لا يَخافَ عِقابَها إذا اسْتَتَرَتْ .
بالاترين مرتبه ايمان درجه اى است كه هر كس به آن دست يابد رستگار و پيروز شده است و آن، اين است كه باطن آدمى به آن حدّ از پاكى برسد كه اگر آشكار شود پروايى نداشته باشد و اگر پوشيده ماند از كيفر [خدا بر آن ]نترسد.
اركان ايمان
پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
الإيمانُ في عَشرَةٍ : المعرفةُ ، و الطّاعةُ ، و العِلمُ ، و العَملُ ، و الوَرَعُ ، و الاجتِهادُ ، و الصَّبرُ ، و اليقينُ ، و الرِّضا ، و التَّسْليمُ ، فأيَّها فَقدَ صاحِبُهُ بَطَلَ نِظامُهُ .
ايمان در ده چيز است: شناخت، فرمانبرى [از خدا]، علم، عمل، پارسايى، سخت كوشى، شكيبايى، يقين، خشنودى و تسليم [در برابر خدا] . هر يك از اين ده ركن كم شود رشته ايمان از هم مى گسلد.
ايمان و اسلام
امام على «عليه السلام »پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به من فرمود:
يا عليُّ، اُكتُبْ. فقلتُ: ما أكتبُ؟ فقال: اُكتُبْ؛ بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ، الإيمانُ ما وَقَرَ في القلوبِ و صَدّقَتْهُ الأعمالُ، و الإسلامُ ما جَرى علَى اللِّسانِ و حَلَّتْ بهِ المُناكَحَةُ
ای على! بنويس. عرض كردم: چه بنويسم؟ فرمود: بنويس؛ به نام خداوند مهر گستر مهربان. ايمان، آن است كه در دلها جاى گيرد و كردار، آن را تصديق كند. و اسلام، آن است كه بر زبان گذرد و پيوند زناشويى با آن حلال گردد.
ايمان استوار و ايمان ناپايدار
امام على «عليه السلام »
فمِنَ الإيمانِ ما يكونُ ثابتا مُسْتَقِرّا في القلوبِ ، و مِنهُ ما يكونُ عَوارِيَ بَينَ القلوبِ و الصُّدوِر ، إلى أجلٍ معلومٍ ، فإذا كانتْ لَكُم بَراءَةٌ مِن أحدٍ فَقِفُوهُ حتّى يَحْضُرَهُ المَوتُ ، فعِندَ ذلكَ يَقَعُ حَدُّ البَراءةِ .
قسمى از ايمان در دلها استوار و پابرجاست و قسمى ديگر ميان دلها و سينه ها عاريت و ناپايدار تا زمانى معلوم (هنگام مرگ). پس اگر از كسى بيزاريد او را وا گذاريد ]و درباره كفر و ايمان او حكم نكنيد [تا مرگش فرا رسد در آن وقت سزاوار بيزارى مى گردد.
عوامل استوار شدن ايمان
امام على «عليه السلام »
يا كُمَيلُ ، إنّما تَسْتَحِقُّ أنْ تَكونَ مُسْتَقرّا إذا لَزِمْتَ الجادّةَ الواضِحَةَ الّتي لا تُخرِجُكَ إلى عِوَجٍ ، و لا تُزيلُكَ عَن مَنْهجِ ما حَمَلْناكَ علَيهِ و(ما) هَدَيْناكَ إلَيهِ .
اى كميل! تو زمانى سزاوار آنى كه ]در ايمان [پايدار باشى كه همواره شاهراه روشنى را بپيمايى كه تو را به كج راهه نمى كشاند و از راهى كه ما تو را به آن كشانده ايم و به آن رهنمونت شده ايم، بيرون نمى برد.
آنچه انسان را از ايمان خارج مى كند
امام صادق «عليه السلام »
قَد يَخْرُجُ [العبدُ] مِن الإيمانِ بخَمْسِ جِهاتٍ مِن الفعلِ كُلُّها مُتَشابِهاتٌ مَعروفاتٌ : الكفرُ ، و الشِّركُ ، و الضّلالُ ، و الفِسقُ ، و رُكوبُ الكبائرِ .
بنده به سبب يكى از پنج كار كه همگى مانند هم و شناخته شده هستند، از ايمان خارج مى شود: كفر، شرك، گمراهى، فسق و ارتكاب كبائر.
كرنش همه چيز، در برابر مؤمن
امام صادق «عليه السلام »
إنّ المؤمنَ يَخشَعُ لَه كـلُّ شيءٍ ، و يَهابُهُ كلُّ شيءٍ . ثُمّ قالَ : إذا كانَ مُخْلِصا للّه ِ أخافَ اللّه ُ مِنه كلَّ شيءٍ ، حتّى هَوامَّ الأرضِ و سِباعَها و طيرَ السّماءِ و حِيتانَ البحرِ .
همه اشياء براى مؤمن كرنش مى كنند و همه اشياء به او احترام مى گذارند. ]آنگاه فرمود: [اگر براى خدا اخلاص ورزد، خداوند همه چيز را از او بيمناك مى سازد، حتّى حشرات و خزندگان و درندگان زمين و پرندگان آسمان و ماهيان دريا را.
فضيلت كسى كه ناديده به پيامبر ايمان آورد
پیامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
متى ألْقى إخْواني ؟! قالوا : أ لَسْنا إخْوانَكَ؟ قالَ : بلْ أنتُم أصْحابي ، و إخْواني الّذينَ آمَنوا بِي و لَم يَرَوني ، أنا إلَيهِم بالأشْواقِ .
كى برادران خود را را ديدار مى كنم؟! عرض كردند: مگر ما برادران شما نيستيم؟ فرمود: شما همراهان من هستيد؛ برادران من كسانى اند كه ناديده به من ايمان آوردند. من به [ديدار ]آنان شوق بسيار دارم.
اگر دیدی کسی یک پله از تو پایین تر است
امام صادق «عليه السلام »
إنّ الإيمانَ عَشْرُ دَرَجاتٍ بِمَنزِلَةِ السُلَّمِ، يُصْعَدُ مِنهُ مِرْقاةً بَعدَ مِرْقاةٍ، فلا يَقُولَنَّ صاحبُ الاثنَينِ لِصاحِبِ الواحدِ : لَستَ على شَيءٍ ، حتّى يَنْتهيَ إلَى العاشِرِ . فلا تُسْقِطْ مَن هُو دُونَكَ فيُسْقِطَكَ مَن هُو فَوقَكَ ، و إذا رأيتَ مَن هُو أسْفَلُ مِنكَ بدرجةٍ فارْفَعْهُ إليكَ برِفْقٍ ، و لا تَحْمِلَنَّ علَيهِ ما لا يُطيقُ فَتَكْسِرَهُ ، فإنّ مَن كَسَرَ مؤمنا فعلَيهِ جَبْرُهُ .
ايمان ، مانند نردبانى است كه ده پله دارد و پله هاى آن يكى پس از ديگرى پيموده مى شود. پس كسى كه در پله دوم است نبايد به آن كه در پله اول است بگويد تو چيزى نيستى، تا برسد به آن كه در پله دهم است (او هم نبايد به پايين تر خود چنين سخنى بگويد). آن را كه در پله پايينتر از تو قرار دارد نينداز كه بالاتر از تو نيز تو را مى اندازد. اگر ديدى كسى يك پله از تو پايينتر است با مهربانى و ملايمت او را به طرف خود بالا كشان و فراتر از توانش بارى به دوش او مگذار كه او را مى شكنى. و هر كس مؤمنى را بشكند بايد شكستگى او را جبران كند.
آنچه با ایمان منافات دارد
كنز العمّال :پيامبر خدا «صلى الله عليه و آله»
إنّ اللّه َ عَهِدَ إلَيّ أنْ لا يأتيَني أحدٌ مِن اُمَّتي بلا إله إلاّ اللّه ُ لا يَخْلِطُ بها شَيئا إلاّ وَجَبتْ لَه الجَنّةُ . قالوا : يا رسولَ اللّه ِ ، و ما الّذي يَخْلِطُ بلا إله إلاّ اللّه ُ؟ قالَ : حِرْصا على الدُّنيا و جَمْعا لها و مَنْعا لها ، يقولونَ قَولَ الأنبياءِ و يَعملونَ عَملَ الجَبابِرَةِ !
خداوند به من سفارش كرد كه احدى از امّت من با «لا إله إلاّ اللّه » نزد من نمى آيد، مگر آن كه بهشت بر او واجب مى شود، به شرط آن كه چيزى را با آن نياميخته باشد. عرض كردند: اى پيامبر خدا! آنچه با لا إله إلاّ اللّه آميخته مى شود چيست ؟ فرمود: حرص به دنيا و جمع كردن مال دنيا و ندادن آن به ديگران. اين گونه افراد، سخنشان سخن پيامبران است و كردارشان، كردار ستمگران!
دانلود:
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
