دعاهای خروج از منزل

ادعیه منتخب کافی: فصل سوم: دعاهای امامان هنگام خروج از منزل:

1. از حضرت امام صادق عليه السّلام‏ نقل شده است انسان زمانى كه خواست از خانه خارج شود، هنگام نيّت خروج سه مرتبه بگويد: اللّه اكبر و سه مرتبه

بِالِلَّهِ اَخْرُجُ وَ بِالِلَّهِ اَدْخُلُ وَ عَلَى الِلَّهِ اَتَوَكَّلُ

به كمك خدا بيرون مى‏ روم، و به كمك خدا وارد مى ‏شود، و بر خدا توكّل مى‏ كنم

آنگاه بگويد:

اَللّهُمَّ افْتَحْ لى فى وَجْهى هذا بِخَيْرٍ وَ اخْتِمْ لى بِخَيْرٍ وَقِنى شَرَّ كُلِّ دآبَّةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِيَتِها اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ

خدايا در اين روز به رويم بگشا به خير، و برايم پايان‏ بده به خير، و از شرّ هر جنبنده ‏اى تو كه گيرنده مهارش هستى حفظم كن، به درستى كه پرودرگارم بر راهى مستقيم است‏

پيوسته در پناه خداى عزّ و جلّ باشد، تا به همان مكانى كه در آن بود بازگردد.

2. از امام زين العابدين عليه السّلام روايت شده است‏ كه به هنگام بيرون رفتن از در خانه بگويد:

بِسْمِ اللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ

به نام خدا، ايمان آوردم به خدا، و بر خدا توكل كردم

3. از امام باقر عليه السّلام نقل شده است كه هركس زمانى كه از منزلش بيرون مى‏ رود بگويد:

بِسْمِ اللَّهِ حَسْبِىَ اللَّهُ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ خَيْرَ اُمُورى كُلِّها وَ اَعُوذُبِكَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْيا وَ عَذابِ الاْخِرَةِ

به نام خدا، خدا مرا بس است، بر خدا توكل كردم، خدايا خير همه كارهايم را از تو مى‏ خواهم، و از خارى دنيا و عذاب آخرت به تو پناه مى ‏آورم

خدا آنچه از امر دنيا و آخرت او را اندوهگين مى ‏سازد كفايت مى ‏فرمايد.

4. از حضرت امام صادق عليه السّلام نقل شده است كه وقتى كه از منزل خود بيرون مى ‏روى بگو:

بِسْمِ اللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ خَيْرَ ما خَرَجْتُ لَهُ وَ اَعُوذُبِكَ مِنْ شَرِّ ما خَرَجْتُ لَهُ

به نام خدا، توكّل كردم بر خدا، جنبش و نيرويى نيست مگر به خدا، خدايا، خير آنچه به خاطرش از خانه بيرون شدم‏ از تو مى‏ خواهم،و از شرّ آنچه به خاطرش بيرون آمدم به تو پناه مى‏ آورم،

اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ اَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَكَ وَاسْتَعْمِلْنى فى طاعَتِكَ

خدايا از فضلت بر من وسعت بخش، و نعمتت‏ را بر من كامل كن، و مرا در طاعتت به كار گير،

وَاجْعَلْ رَغْبَتى فيما عِنْدَكَ وَ تَوَفَّنى عَلى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

 و اشتياقم را در آنچه نزد توست قرار ده، و مرا بر آيينت و آيين رسولت بميران

5. از امام رضا عليه السّلام نقل شده است كه پدرم زمانى كه از منزل خارج‏ مى‏ شد، اين كلمات را مى‏ گفت:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ لابِحَوْلٍ مِنّى وَ لا قُوَّتى

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى‏اش هميشگى است، خارج شدم به قوت و نیروى خدا، نه به قدرت و نيروى‏ خويش،

بَلْ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ يا رَبِّ مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِكَ فَاْتِنى بِهِ فى عافِيَةٍ

بلكه به قدرت و نيروى تو، اى پروردگارم روزى‏ ات را خواستارم، آن را در عين عافيت به من عنايت كن‏

6. از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده است كه هركه از منزلش بيرون مى‏ رود، ده مرتبه سوره قل هو اللّه احد بخواند، پيوسته‏ در حفظ خداى عزّ و جل باشد، و تا به منزلش بازگردد، خدا از او محافظت نمايد.

7. از امام هفتم عليه السّلام روايت شده است كه هرگاه‏ خواستی به سفر روى، بر در خانه ‏ات بايست، و سوره‏ هاى حمد و قل هو اللّه احد و قل اعو برب النّاس و قل اعوذ بربّ الفلق را از پيش رو، و از طرف راست و چپ بخوان،آنگاه بگو:

اَللّهُمَّ احْفَظْنى وَاحْفَظْ ما مَعِىَ وَ سَلِّمْنى وَ سَلِّمْ ما مَعِىَ وَ بَلِّغْنى وَ بَلِّغْ ما مَعِىَ بَلاغاً حَسَناً

خدايا مرا و آنچه با من است حفظ كن، و مرا و آنچه با من است به سلامت دار، و مرا و آنچه با من است به نيكى برسان‏

8. و نيز از آن حضرت روايت شده است كه هرگاه در سفر يا حضر [حضر يعنى ماندن در وطن، در مقابل سفر] از منزلت بيرون رفتى بگو:

بِسْمِ اللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ

به نام خدا، به خدا ايمان آوردم، و بر خدا توكل كردم، آنچه خدا خواست، جنبش و نيرويى نيست مگر به خدا