غدیر در کلام حضرت زهرا(علیها السلام)

فراموشی عید غدیر

عَنْ مَحْمُودِ بْنِ لَبِيدٍ قَالَ: لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) كَانَتْ فَاطِمَةُ تَأْتِي قُبُورَ الشُّهَدَاءِ وَ تَأْتِي قَبْرَ حَمْزَةَ وَ تَبْكِي هُنَاكَ، فَلَمَّا كَانَ فِي بَعْضِ الْأَيَّامِ أَتَيْتُ قَبْرَ حَمْزَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فَوَجَدْتُهَا(علیها السلام) تَبْكِي هُنَاكَ، ... الی ان قال:قُلْتُ: يَا سَيِّدَتِي! إِنِّي سَائِلُكِ عَنْ مَسْأَلَةٍ، تَلَجْلَجُ فِي صَدْرِي، قَالَتْ: سَلْ، قُلْتُ: هَلْ نَصَّ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) قَبْلَ وَفَاتِهِ عَلَى عَلِيٍّ(علیه السلام) بِالْإِمَامَةِ؟ قَالَتْ: وَا عَجَبَاهْ! أَ نَسِيتُمْ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ؟ قُلْتُ: قَدْ كَانَ ذَلِكِ، وَ لَكِنْ أَخْبِرِينِي بِمَا أَسَرَّ إِلَيْكِ، قَالَتْ: أُشْهِدُ اللَّهَ تَعَالَى لَقَدْ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: عَلِيٌّ خَيْرُ مَنْ أُخَلِّفُهُ فِيكُمْ، وَ هُوَ الْإِمَامُ وَ الْخَلِيفَةُ بَعْدِي.(1)

حمزه گریه می کردند، پس روزی بر سر قبر حمزه؟رض؟ رفتم که ایشان را آنجا، در حال گریستن یافتم، ... تا آنجا که گفت: عرض کردم: ای بانوی من! من سؤالی در سینه دارم که مدّتهاست آرام و قرار را از من گرفته است، حضرت فرمودند: بپرس، عرض کردم: آیا رسول خدا(صلی الله علیه و آله) قبل از اینکه از دنیا بروند، بر امامت علی(علیه السلام) تصریح نمودند؟ فرمودند: ای شگفتا! آیا روز غدیر خُم را فراموش کرده اید؟! عرض کردم: بله، آن ماجرا اتفاق افتاد و صحیح است، ولی مرا از آنچه که به طور سرّی و پنهانی به شما فرموده اند، آگاه سازید، حضرت فرمودند: خدای متعال را گواه می گیرم که خودم از ایشان(رسول خدا(صلی الله علیه و آله)) شنیدم که می فرمودند: علی بهترین کسی است که در میان شما به جانشینی می گذارم، او پس از من، امام و خلیفه است. از محمود بن لبید نقل است که گفت: هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از دنیا رفتند، حضرت فاطمه(علیها السلام) پیوسته بر سر قبور شهدا می رفتند، و بر سر قبر

بی علی در جسم هستی روح نیست

کشتی شهر نبی را نوح نیست

بی علی اصل عبادت باطل است

بی علی هر کس بمیرد جاهل است

روز اتمام حجّت

قَالَتْ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ(علیها السلام): فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لِأَحَدٍ بَعْدَ غَدِيرِ خُمٍّ مِنْ حُجَّةٍ وَ لَا عُذْرٍ.(۲)
حضرت فاطمۀ زهرا(علیها السلام) فرمودند: خداوند پس از غدیر خُم، برای هیچ کس (در نپذیرفتن ولایت امیر المؤمنین(علیه السلام)) عذر و دلیلی باقی نگذاشته است.

شاید که کمی سوز به آهت بدهند

در دهر کمی حشمت و جاهت بدهند

امّا دگر این امر محال است محال

بی حبّ علی بهشت راهت بدهند

پی نوشت ها

(۱)بحار الأنوار، ج 36، ص353، ح224؛ كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، ص198.

(۲)دلائل الإمامة، ص122.

منبع