جلوه تاريخ درشرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 7، ص403
احصد الشر من صدر غيرك، بقلعه من صدرك. «با ريشه كن كردن بدى از سينه خود آن را از سينه غير خود درو كن.»
اين سخن را دو گونه مى توان تفسير كرد، يكى آنكه براى برادرت انديشه بد نهان نداشته باش كه اگر تو در انديشه خود چنان باشى او هم نسبت به تو همان گونه خواهد بود كه دلها از يكديگر آگاهند و هر گاه براى كسى با صفا باشى، او هم براى تو با صفا مى شود.
ديگر آنكه مقصود آن باشد كه مردم را پند و اندرز مده و ايشان را نهى از منكر مكن مگر اينكه خود از آن عيب و گناه بر كنار باشى، زيرا اندرز دهنده اى كه خود پاكيزه نيست، اندرز و نهى او اثرى ندارد. در مباحث گذشته در اين باره سخن گفته شد.
1 دیدگاهها
دل به دل راه دارد ...
افزودن دیدگاه جدید