شعر مناجات با خدا (درباره ماه رمضان)

ذکر یارب‌ یاربَت‌َ لرزان‌ کند ای‌ جان‌ مرا

رَبّنایت‌ درغروبت‌ می کند مستان‌ مرا

ربّنا ای‌ربّنا باشی‌ توسَروَر بر جهان‌

ذکر آن‌ یا رَبّنا هر دم‌ کند لرزان‌ مرا

وه‌ چه‌ می‌چسبد مرا هنگام‌ ذکرت‌ درغروب‌

نیز هنگام ‌ سحر دل‌ را دهد سامان‌  مرا  

وقت افطارت چه میگردد دلی عاشق به تست

‌روح‌ من‌ پر می‌ کشد وه‌ از چنین‌ امکان‌ مرا

فذکرونی‌ گفته‌ای‌ تا یاد آن ‌جانان‌ کنم

می‌کنم‌ یادت‌ هر آنی‌ چون‌ تویی‌ رحمان‌ مرا

می‌شود ایمان‌ من‌ با یاد آن‌ سَروَر چه‌ بیش   

  ‌یاد  آن‌  پروردگارم  می‌کند  شادان‌ مرا

روح‌ و جانم‌ می‌رود در راه‌ آن‌ تهذیب‌ نَفس‌

  پاک‌ پاکم‌ کن‌ خدایا هم‌ بکن‌ احسان‌ مرا

ذکر و فکرم‌ می‌رود گاهی‌ به‌ رؤیاهای‌ دور

  لحظه‌ای‌ فکرم‌ شود دوراز تو،کن‌ درمان مرا‌

  می‌کنم ‌ طاعت‌ تو  را  تا  نور ایمانم‌ دهی

  شورِ عزّت‌دست‌ِ قدرت‌ هم‌ دهی‌بُرهان‌ مرا

یادرحمان‌میکندروشن‌چهدل‌را وقت‌ عشق

‌این‌ چنین‌ یادی‌ کند روشن‌ به‌ دل‌ایمان مرا

خوش‌به‌ حالت‌«فاتحا» تا ذکر او داری‌ به‌ دل

  ذکر سَروَر می‌کند هر لحظه‌ای‌ خندان‌ مرا