شعر درباره گلبانگ موذن

شعر درباره گلبانگ موذن

۱۳ مرداد ۱۳۹۴ 0 معارف

شد صبح زجا خیز! که هنگام نماز است

هنگام مناجات و گه راز و نیاز است

مرغ سحر از دل،چوجرس نالد و گوید: 

ای خفته زجا خیز!که ره دور و دراز است

تا منزل مقصود و ،سراپرده ی جانان

بسیار در این راه، نشیب است و فرازاست

تا از افق نور بتاید گل خورشید

بر شب زده دلها،به سحر پنجره باز است

گلبانگ مؤذن رسد از مأذنه بر گوش

یعنی: بشتابید که هنگام نماز است 

سجاده گشایید که زین فرش معلا

تا عرش برین ،سوی خدا دست دراز است

رندی به سحرگاه شنیدم که همی گفت: 

«اَلمِنتُه للِه که درِ میکده باز است!

بی فیض کسی از در او باز نگردد 

چون خواجه کریم است و بسی بنده نواز است 

صد شکر «سعیدا»! که تو را از سر اخلاص

با عجز به خاک درِاو رویِ نیاز است

شاعر:سعیدا اصفهانی


منبع:مجموعه شعر ساقه های سبز قنوت،(گزینه ی شعر نماز) علی اکبر رشاد،تهران:1374،صص68-69.

کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث