شعر در شهادت امام حسن مجتبی (ع)
۲۵ شهریور ۱۳۹۴ 0ز آن طشت پر ز لخت جگر در مقابلش
پيدا بود كه زهر چه كرده است با دلش
مظلوم چون على و به مظلوميش گواه
آن پاره هاى دل، كه بود در مقابلش
او حاصل نبوّت و بيداد دشمنان
از آب شعله خيز، شرر زد به حاصلش
عمر حسن ز عمر على سختتر گذشت
تا آن كه مرگ آمد و حلّ كرد مشكلش
از ورطهاى كه بود كران تا كران ملال
موجى زد و رساند، شهادت به ساحلش
هر مرد راست محرم دل همسرش، ولى
غربت ببين كه همسر او گشته قاتلش
از زهر، پاره پاره و از صبر، ريز ريز
قرآن برگ برگ شهادت بود دلش
چشمش به لطف اوست «مؤيد» كه دم زند
گاه از مصائب وى و گاه از فضائلش
شاعر: سید رضا موید
منابع:
(1)گلهاى اشك، سيد رضا مؤيّد، انتشارات علىزاده، مشهد، 1370 ه. ش، ص 195
(2)مناقب و مراثی اهل البیت علیهم السلام ،احمد احمدی بیرجندی،مشهد: آستان قدس رضوی،1384،صص76-77
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
