شعر زهر جفا (درباره شهادت امام حسن علیه السلام)

حسن آن نور دو چشمان بتول

حسن آن نوگل بستان رسول

آن شهنشاه که از زهر جفا

کشته گرديد ز جور اسما

پس حسين داد ورا غسل و حنوت

جسم وي هشت ميان تابوت

سينه ‏ها گشت ز هجرانش چاک

بردن او را که سپارند به خاک

پي تابوت حسن غوغا بود

به روي دوش برادرها بود

از زن و مرد مدينه به سما

ناله‏ ي واحسنا بود به پا

اي خدا، حامي دين را کشتند

جان زهراي حزين را کشتند

اندر آن حال يکي غوغا شد

زني از راه جفا پيدا شد

عايشه آمد و ره بر او بست

دل زهرا و علي را بشکست

گفت نگذارمي - آن شوم پليد -

در جوار نبي‏اش دفن کنيد

ناگهان داد چنين فرمان را

عايشه آل بني‏مروان را

آخر از ظلم گروهي ناپاک

تيرباران شدي آن پيکر پاک