زیارت عاشورا (کامل الزیارات)
۲۱ آبان ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتباب هفتاد و يكم- ثواب كسى كه در روز عاشورا امام حسين عليه السّلام را زيارت كند، حدیث هفتم این باب، متن و ترجمه زیارت عاشورا همراه با سند آن را بیان می کند:
حَدَّثَنِي حَكِيمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَكِيمٍ وَ غَيْرُهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى الْهَمْدَانِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الطَّيَالِسِيِّ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ وَ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ جَمِيعاً عَنْ عَلْقَمَةَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ مَالِكٍ الْجُهَنِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع قَالَ:
حكيم بن داود بن حكيم و غيرش، از محمّد بن موسى همدانى، از محمّد بن خالد طيالسى، از يوسف بن عميره و صالح بن عقبه جملگى، از علقمة بن محمّد حضرمى و محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از مالك جهنى، از حضرت ابى جعفر الباقر عليه السّلام، حضرت فرمودند:
مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع يَوْمَ عَاشُورَاءَ مِنَ الْمُحَرَّمِ- حَتَّى يَظَلَّ عِنْدَهُ بَاكِياً
كسى در روز عاشوراء يعنى روز دهم محرّم الحرام حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند و روز را تا شب با حالتى گريان نزد آن حضرت بماند
لَقِيَ اللَّهَ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِثَوَابِ أَلْفَيْ [أَلْفِ] أَلْفِ حِجَّةٍ وَ أَلْفَيْ [أَلْفِ] أَلْفِ عُمْرَةٍ-وَ أَلْفَيْ أَلْفِ غَزْوَةٍ
روز قيامت خدا را ملاقات كند در حالى كه خداوند متعال ثواب دو ميليون حج و دو ميليون عمره و دو ميليون مرتبه جهاد را به وى بدهد.
وَ ثَوَابُ كُلِّ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ غَزْوَةٍ كَثَوَابِ مَنْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ وَ غَزَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَعَ الْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ
شايان توجّه است كه ثواب هر حج و عمره و جهادى همچون ثواب كسى است كه حج و عمره و جهاد را در معيّت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و ائمه راشدين صلوات اللَّه عليهم اجمعين بجا آورده باشد.
قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ- فَمَا لِمَنْ كَانَ فِي بُعْدِ الْبِلَادِ وَ أَقَاصِيهَا وَ لَمْ يُمْكِنْهُ الْمَصِيرُ [الْمَسِيرُ] إِلَيْهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ
علقمه مى گويد: محضر مبارك امام پنجم عليه السّلام عرضه داشتم: فدايت شوم، اجر و ثواب كسى كه در شهرهاى دوردست و بلاد غريب و بعيد بوده به طورى كه برايش امكان ندارد در چنين روزى (روز عاشوراء) به زيارت حضرت بشتابد؟
قَالَ إِذَا كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ بَرَزَ إِلَى الصَّحْرَاءِ أَوْ صَعِدَ سَطْحاً مُرْتَفِعاً فِي دَارِهِ وَ أَوْمَأَ إِلَيْهِ بِالسَّلَامِ وَ اجْتَهَدَ عَلَى قَاتِلِهِ بِالدُّعَاءِ
امام عليه السّلام فرمودند: وى در چنين روزى به صحراء رفته يا به پشت بام بلندى در خانه اش برآيد و با سلام به حضرت اشاره كرده سپس در نفرين بر قاتلان آن حضرت سعى و كوشش نموده
وَ صَلَّى بَعْدَهُ رَكْعَتَيْنِ يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي صَدْرِ النَّهَارِ قَبْلَ الزَّوَالِ ثُمَّ لْيَنْدُبِ الْحُسَيْنَ ع وَ يَبْكِيهِ
و پس از آن دو ركعت نماز بخواند. البتّه توجه داشته باشد كه اين زيارت را در روز قبل از ظهر انجام دهد، سپس براى امام حسين عليه السّلام ندبه و گريه نموده
وَ يَأْمُرُ مَنْ فِي دَارِهِ بِالْبُكَاءِ عَلَيْهِ وَ يُقِيمُ فِي دَارِهِ مُصِيبَتَهُ بِإِظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَيْهِ
و به كسانى كه در خانه مى باشند نيز امر نمايد كه براى آن حضرت بگريند و با اظهار جزع و فزع بر آن جناب در خانه اش اقامه مصيبت نمايد
وَ يَتَلَاقَوْنَ بِالْبُكَاءِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فِي الْبُيُوتِ وَ لْيُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِ الْحُسَيْنِ ع
و مواظب باشند هر گاه اهل خانه يك ديگر را ملاقات كردند با گريه باشند و لازم است برخى از آنها بعضى ديگر را نسبت به مصيبت حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام تسليت دهند
فَأَنَا ضَامِنٌ لَهُمْ إِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَمِيعَ هَذَا الثَّوَابِ
و در صورتى كه به اين دستورهائى كه داده شد عمل كنند من ضامن مى شوم كه حق تعالى تمام ثواب هائى كه ذكر شد را به ايشان اعطاء فرمايد.
فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ أَنْتَ الضَّامِنُ لَهُمْ إِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ وَ الزَّعِيمُ بِهِ قَالَ أَنَا الضَّامِنُ لَهُمْ ذَلِكَ وَ الزَّعِيمُ لِمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ
محضر مباركش عرض كردم: فدايت شوم شما براى ايشان ضامن اين ثوابها مى شويد؟ حضرت فرمودند: در صورتى كه به دستورهاى داده شده عمل كنند البته من ضامن آن مى باشم.
قَالَ قُلْتُ فَكَيْفَ يُعَزِّي بَعْضُهُمْ بَعْضاً قَالَ يَقُولُونَ
علقمه مى گويد: محضر مبارك امام عليه السّلام عرض كردم: اگر بعضى خواهند برخى ديگر را تسليت بدهند چگونه و چه بگويند: حضرت فرمودند: بگويند:
عَظَّمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ ع وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص
خداوند متعال اجرها و ثواب هاى عزادار بودن ما را براى امام حسين عليه السّلام زياد گردانده و ما و شما را درركاب ظفر قرين ولىّ آن حضرت، حضرت امام مهدى قائم آل محمّد صلوات اللَّه عليهم اجمعين از طلبكنندگان خون آن جناب قرار دهد.
فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا تَنْتَشِرَ يَوْمَكَ فِي حَاجَةٍ فَافْعَلْ فَإِنَّهُ يَوْمٌ نَحِسٌ لَا تُقْضَى فِيهِ حَاجَةٌ
و اگر قدرت و توانائى اين را داشتى كه آن روز (روز عاشوراء) را بدنبال نيازمندى هايت نروى البته مرو چه آنكه اين روز، روز نحسى بوده و حاجت در آن روا نمى گردد
وَ إِنْ قُضِيَتْ لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيهَا وَ لَمْ يَرَ رُشْداً وَ لَا تَدَّخِرَنَّ لِمَنْزِلِكَ شَيْئاً
و اگر هم حاجت برآورده شود براى شخص حاجتمند مبارك نبوده و وى خير نخواهد ديد. توجّه داشته باشد در آن روز در منزلت آذوقهاى را ذخيره نكنى
فَإِنَّهُ مَنِ ادَّخَرَ لِمَنْزِلِهِ شَيْئاً فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيمَا يَدَّخِرُهُ وَ لَا يُبَارَكُ لَهُ فِي أَهْلِهِ
چه آنكه اگر كسى در آن روز در منزلش چيزى را ذخيره كند برايش ميمون و مبارك نبوده و براى اهلش نيز بركت نخواهد داشت.
فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ كُتِبَ لَهُ ثَوَابُ أَلْفِ أَلْفِ حِجَّةٍ وَ أَلْفِ أَلْفِ عُمْرَةٍ وَ أَلْفِ أَلْفِ غَزْوَةٍ كُلُّهَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص
بنا بر اين كسى كه به اين دستورها عمل كند ثواب هزار هزار حج و هزار هزار عمره و هزار هزار جهاد كه تمامى را در ركاب رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم انجام داده باشد برايش نوشته مى شود
وَ كَانَ لَهُ ثَوَابُ مُصِيبَةِ كُلِّ نَبِيٍّ وَ رَسُولٍ وَ صِدِّيقٍ وَ شَهِيدٍ مَاتَ أَوْ قُتِلَ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ الدُّنْيَا إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ
و همچنين خداوند متعال ثواب هر مصيبتى كه به انبياء و رسل و صدّيقين و شهدائى كه فوت كرده يا كشته شده اند رسيده است را از بدو خلقت دنيا تا انقراض عالم و قيام قيامت به او اعطاء مى فرمايد.
قَالَ صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ الْجُهَنِيُّ وَ سَيْفُ بْنُ عَمِيرَةَ قَالَ عَلْقَمَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَضْرَمِيُّ فَقُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع
صالح بن عقبه جهنى و سيف بن عميره مى گويند:علقمة بن محمّد حضرمى مى گويد: محضر مبارك ابى جعفر عليه السّلام عرض كردم:
عَلِّمْنِي دُعَاءً أَدْعُو بِهِ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ إِذَا أَنَا زُرْتُهُ مِنْ قَرِيبٍ
دعائى به من تعليم فرمائيد كه در آن روز وقتى از نزديك به زيارت آن حضرت رفتم آن را خوانده
وَ دُعَاءً أَدْعُو بِهِ إِذَا لَمْ أَزُرْهُ مِنْ قَرِيبٍ وَ أَوْمَأْتُ إِلَيْهِ مِنْ بُعْدِ الْبِلَادِ وَ مِنْ سَطْحِ دَارِي بِالسَّلَامِ
و دعائى يادم دهيد كه هر گاه از نزديك به زيارت آن جناب نرفته بلكه از شهرهاى دور و پشت بام به آن حضرت اشاره سلام دادم آن را بخوانم.
قَالَ فَقَالَ يَا عَلْقَمَةُ إِذَا أَنْتَ صَلَّيْتَ رَكْعَتَيْنِ بَعْدَ أَنْ تُومِئَ إِلَيْهِ بِالسَّلَامِ وَ قُلْتَ عِنْدَ الْإِيمَاءِ إِلَيْهِ وَ مِنْ بَعْدِ الرَّكْعَتَيْنِ هَذَا الْقَوْلَ
حضرت فرمودند: اى علقمه: بعد از آنكه با اشاره به آن حضرت سلام دادى و پس از آن، دو ركعت نماز خواندى و هنگام اشاره و پس از خواندن دو ركعت اگر اين دعاء و زيارت را كه شرحش را برايت مى گويم خواندى
فَإِنَّكَ إِذَا قُلْتَ ذَلِكَ فَقَدْ دَعَوْتَ بِمَا يَدْعُو بِهِ مَنْ زَارَهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ
پس به آنچه فرشتگان زائر آن حضرت دعاء كرده اند تو نيز دعاء نموده اى
وَ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِهَا أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْكَ أَلْفَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ
و خداوند متعال براى تو هزار هزار حسنه نوشته و هزار هزار گناه محو مى فرمايد
وَ رَفَعَ لَكَ مِائَةَ أَلْفِ [أَلْفِ] دَرَجَةٍ وَ كُنْتَ مِمَّنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ
و صد هزار هزار درجه مقام و مرتبه تو را بالا برده و تو را از كسانى قرار مى دهد كه با حضرت حسين بن على عليهما السّلام شهيد شده اند
حَتَّى تُشَارِكَهُمْ فِي دَرَجَاتِهِمْ وَ لَا تُعْرَفُ إِلَّا فِي الشُّهَدَاءِ الَّذِينَ اسْتُشْهِدُوا مَعَهُ
و بدين ترتيب در درجه ايشان قرارت مى دهد و شناخته نمى شوى مگر در زمره شهدائى كه با آن حضرت شهيد شده اند
وَ كَتَبَ لَكَ ثَوَابَ كُلِّ نَبِيٍّ وَ رَسُولٍ وَ زِيَارَةِ مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع مُنْذُ يَوْمَ قُتِلَ
و ثواب تمام انبياء و رسولان و كسانى كه زيارت امام حسين عليه السّلام را از زمان شهادتش تا به الآن نموده اند را برايت مى نويسد. حضرت سلام اللَّه عليه به علقمه فرمودند: در زيارت ابا عبد اللَّه الحسين روز عاشوراء بگو:
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ
سلام بر تو اى ابا عبد اللَّه، سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،
عَلَيْكَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ
سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش، سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان و فرزند سرور جانشينان،
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ
سلام بر تو اى پسر فاطمه كه سرور بانوان عالم مى باشد،
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ
سلام بر تو اى خون خدا (يعنى خدا صاحب خون تو و طلب كننده آن است) و فرزند خون خدا و تنها مانده اى كه خونخواهى نشده است،
السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ
سلام بر تو و بر روح هاى مطهّرى كه در اطراف تو بوده و در مأوى و مكان تو فرود آمده و اقامت نموده اند،
عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعاً سَلَامُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ
بر شما باد جملگى از طرف من سلام و رحمت خدا براى هميشه و تا مادامى كه من باقى بوده و شب و روز باقى هستند،
يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
اى ابا عبد اللَّه محقّقا عزاى شما بزرگ بوده و مصيبت وارده بر شما بر ما و تمام اهل آسمان ها و زمين گران مى باشد،
فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ
پس خداوند متعال گروهى را كه اساس و پايههاى ظلم و ستم بر شما اهل بيت پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را بنا نهاده لعنت كند و از رحمتش به دورشان دارد،
وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا
و گروهى را كه شما را از مقام و منزلتتان بازداشتند لعنت فرمايد، و همچنين خدا لعنت كند كسانى را كه شما را از مرتبه اى كه حقّ شما است و خداوند متعال براى شما ترتيب داده بر كنار نمودند،
وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ [قِتَالِكَ] قِتَالِكُمْ
و لعنت نمايد جماعتى را كه شما را كشتند و لعنت نمايد آنان را كه براى قاتلين شما تمهيد اسباب كرده و بدين وسيله ايشان را بر كشتن شما متمكّن ساختند،
بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ
بسوى خدا و شما از اين گروه و از پيروان و تابعين ايشان بى زارى مى جويم،
يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
اى ابا عبد اللَّه من با كسى كه با شما در صلح بوده در صلح هستم و با آن كس كه با شما در جنگ مى باشد تا روز قيامت در جنگ و حرب خواهم بود،
فَلَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ
پس خدا لعنت كند دودمان زياد و دودمان مروان را و لعنت كند تمام بنى اميّه را و لعنت نمايد فرزند مرجانه را
وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَلَعَنَ اللَّهُ شَمِراً
و لعنت كند عمر بن سعد را و لعنت نمايد شمر را
وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسْرَجَتْ وَ أَلْجَمَتْ وَ تَهَيَّأَتْ لِقِتَالِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي
و لعنت كند جماعتى را كه اسبها را زين كرده و لجام زده و خود را آماده براى كشتند نمودند. اى ابا عبد اللَّه پدر و مادرم فدايت شوند
لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِي بِكَ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَ مَقَامَكَ أَنْ يُكْرِمَنِي بِكَ
به خدا قسم مصيبت شما بر من گران و بزرگ است، پس از خدائى كه مقام كرامت به تو داده درخواست مى كنم به واسطه شما من را نيز مورد كرامتش قرار دهد
وَ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص
و روزى من نمايد كه همراه امام كمك شده از آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم خون تو را طلب نمايم،
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي وَجِيهاً عِنْدَكَ بِالْحُسَيْنِ [بِالْحُسَيْنِ عِنْدَكَ] فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
بار خدايا به واسطه حسين عليه السّلام در دنيا و آخرت من را نزد خودت آبرومند قرار بده،
يَا سَيِّدِي يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ
اى آقاى من، اى ابا عبد اللَّه من به خداى تعالى و به رسولش صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و به امير المؤمنين عليه السّلام
وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ وَ عَلَيْهِمْ بِمُوَالاتِكَ
و به فاطمه سلام اللَّه عليها و به حسن عليه السّلام به سوى تو بواسطه دوست داشتن و محبّتم به شما
يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكَ وَ مِمَّنْ قَاتَلَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ وَ مِنْ جَمِيعِ أَعْدَائِكُمْ
و بىزارى جستن از دشمنانت و از كسانى كه تو را كشتند و جنگ با تو را به پا كردند
وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ الْجَوْرَ وَ بَنَى عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ
و به واسطه تبرّى و بىزارى از كسانى كه جور و ستم را پايه نهاده و ساختمان ظلم را بر آن بنا نهادند
وَ أَجْرَى ظُلْمَهُ وَ جَوْرَهُ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أَشْيَاعِكُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ
و بدنبالش بر شما و شيعيان شما ظلم و جور نمودند تقرّب مى جويم، از ايشان بسوى خدا و تو تبرى مى جويم
وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَيْكُمْ بِمُوَالاتِكُمْ وَ مُوَالاةِ وَلِيِّكُمْ
و بواسطه دوست داشتنم شما و دوستان شما را به سوى خدا و سپس به سوى شما تقرّب مى جويم
وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ مِنَ النَّاصِبِينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ
و به واسطه بى زارى از دشمنان شما و كسانى كه جنگ با شما را به پا نمودند و نيز به واسطه بى زارى از شيعيان و تابعين اعداء به خدا تقرّب مى جويم،
إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ- وَ وَلِيُّ [مُوَالٍ] لِمَنْ وَالاكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ
من با كسانى كه با شما در صلح هستند در صلح بوده و با آنان كه با شما حرب و جنگ مىكنند حرب مى نمايم، كسى كه شما را دوست دارد دوستش دارم، و با آنان كه با شما دشمنى دارند دشمن مى باشم،
فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِكُمْ- وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ وَ رَزَقَنِي الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِكُمْ
پس از خدائى كه بواسطه معرفت به شما و معرفت به دوست شما من را مورد كرامت قرار داد و بىزارى از دشمنانتان را روزى من قرار داد
أَنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَنْ يُثَبِّتَ لِي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
درخواست مى كنم كه در دنيا و آخرت من را همراه شما قرار داده و در هر دو نشئه براى من قدم و گامى صدق نزد شما ثابت نمايد،
وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ
و از او مى خواهم كه من را به مقام محمود و پسنديده اى كه شما نزد حضرتش داريد برساند
وَ أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكُمْ مَعَ إِمَامٍ مَهْدِيٍّ نَاطِقٍ لَكُمْ
و نيز روزى من كند كه در ركاب ظفر قرين حضرت امام مهدى (ع) كه ناطق شما است خون شما را مطالبه كنم،
وَ أَسْأَلُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِي لَكُمْ عِنْدَهُ
و از ذات اقدسش مى خواهم كه به حقّانيّت شما و به شأن و مرتبه اى كه نزد او داريد
أَنْ يُعْطِيَنِي بِمُصَابِي بِكُمْ أَفْضَلَ مَا أَعْطَى مُصَاباً بِمُصِيبَةٍ [بِمُصِيبَتِهِ]
به واسطه عزادارى من براى شما برترين اجرى را كه به مصيبت ديدگان مى دهد به من اعطاء بفرمايد.
أَقُولُ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ[1] يَا لَهَا مِنْ مُصِيبَةٍ مَا أَعْظَمَهَا
در مقام اظهار مصيبت مى گويم: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ، واى از اين مصيبت، چقدر بزرگ است
وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلَامِ- وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ [الْأَرَضِينَ]
و چه قدر عزاى آن در اسلام و بين جميع اهل آسمانها و زمين گران و سنگين مى باشد.
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي مَقَامِي هَذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَةً وَ مَغْفِرَةٌ
بار خدايا قرار بده من را در اين مقام و مرتبه اى كه دارم از كسانى كه مى رسد به آنان درودها و رحمت و آمرزشى از توبه ايشان،
اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ص
خداوندا زيستن من را همچون زيستن محمّد و آل محمّد و مردنم را مانند مردن محمّد و آل محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم قرار بده،
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا يَوْمٌ تَنَزَّلَتْ [تَنْزِلُ] فِيهِ اللَّعْنَةُ عَلَى آلِ زِيَادٍ وَ آلِ أُمَيَّةَ وَ ابْنِ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ
بار خدايا بدرستى كه امروز، روزى است كه لعنت بر دودمان زياد و اميّه و پسر خورنده جگرها
اللَّعِينِ بْنِ اللَّعِينِ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّكَ فِي كُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ نَبِيُّكَ ص
يعنى ملعون بن ملعون بوسيله زبان پيامبرت فرود آمده در هر سرزمين و مكانى كه پيامبرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در آن وقوف و درنگ داشته باشد،
اللَّهُمَّ الْعَنْ أَبَا سُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ وَ عَلَى يَزِيدَ بْنِ مُعَاوِيَةَ اللَّعْنَةَ أَبَدَ الْآبِدِينَ
پروردگارا لعنت فرست بر ابى سفيان و بر پسرش معاويه و پسرش يزيد پليد بر همه آنان لعن ابدى فرست
اللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَةَ أَبَداً لِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ ع
خداوندا لعنت خود را بر ايشان براى ابد چند برابر نما زيرا ايشان حسين عليه السّلام را كشتند،
اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ فِي مَوْقِفِي هَذَا وَ أَيَّامِ حَيَاتِي
بار خدايا بدرستى كه من در اين روز و در اين مكان و در طول مدّت زندگانيم
بِالْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ [بِاللَّعْنِ] عَلَيْهِمْ وَ بِالْمُوَالاةِ لِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ
بواسطه بىزارى از ايشان و درخواست لعنت بر ايشان و به واسطه دوست داشتن پيامبرت يعنى حضرت محمّد و دوست داشتن اهل بيت پيامبرت صلى اللَّه عليه و عليهم اجمعين به تو تقرب مى جويم.
ثُمَّ تَقُولُ مِائَةَ مَرَّةٍ
سپس صد مرتبه بگو:
اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ [آلِ مُحَمَّدٍ حُقُوقَهُمْ] وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِكَ
بار خدايا لعنت نما اوّلين ستمگرى را كه با گرفتن حقّ محمّد و آل محمّد به ايشان ستم و ظلم نمود و آخرين كسى كه از اين ستمگران در گرفتن حق ايشان تبعيّت كرد،
اللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَةَ الَّتِي حَارَبَتِ [جَاهَدَتِ] الْحُسَيْنَ وَ شَايَعَتْ وَ بَايَعَتْ [تَابَعَتْ] أَعْدَاءَهُ عَلَى قَتْلِهِ وَ قَتْلِ أَنْصَارِهِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعاً
خداوندا لعنت نما گروهى را كه حسين عليه السّلام را انكار كرده و آن جناب را نپذيرفته و دشمنان حضرت را تبعيّت كرده و با آنان بيعت نموده و بر قتل آن حضرت و كشتن يارانش با ايشان هم قسم شدند، خداوندا همگى آنان را لعنت نما و از رحمتت دورشان بگردان.
ثُمَّ قُلْ مِائَةَ مَرَّةٍ
پس از آن صد مرتبه بگو:
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ وَ أَنَاخَتْ بِرَحْلِكَ
سلام بر تو اى ابا عبد اللَّه و بر ارواح طيّبه اى كه اطرافت را گرفته و در مأواى و مكان تو فرود آمده و اقامت نموده اند،
عَلَيْكُمْ مِنِّي سَلَامُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ
از جانب من سلام و تحيّت و رحمت خدا هميشه بر شما باد تا مادامى كه من باقى بوده و شب و روز مستمر مى باشند،
وَ لَا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتِكُمْ
و اين زيارت را آخرين زيارت من قرار مده،
السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ
سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر ياران حسين صلوات و رحمت خدا بر ايشان همگى باد.
ثُمَّ تَقُولُ مَرَّةً وَاحِدَةً
سپس يك مرتبه بگو:
اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ آلَ نَبِيِّكَ بِاللَّعْنِ ثُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
بار خدايا تو اختصاص بده به لعن نمودن اوّلين كسى را كه به اهل بيت پيغمبرت ستم كرده سپس لعن نما دشمنان آل محمّد را از اوّلين و آخرين،
اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ وَ أَبَاهُ وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
خدايا يزيد و پدرش را لعن فرما و عبيد اللَّه بن زياد و دودمان مروان و همه بنى اميّه را تا روز قيامت لعن بكن.
ثُمَّ تَسْجُدُ سَجْدَةً تَقُولُ فِيهَا
سپس به سجده برو و در آن بگو:
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِيمِ مُصَابِي وَ رَزِيَّتِي فِيهِمْ
بار خدايا تو را ستايش مى كنيم ستايش سپاسگزاران بر مصيبتى كه بر آنان وارد مى شود، حمد و ستايش خدا بر گرانى مصيبت و عزادارى من،
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ
خدايا شفاعت امام حسين عليه السّلام را در روز ورود به جهان آخرت نصيبم نما
وَ ثَبِّتْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ- دُونَ الْحُسَيْنِ ع صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ
و قدم راستى را در نزد خودت همراه امام حسين عليه السّلام و اصحاب حضرتش براى من ثابت بگردان، آن اصحابى كه جانشان را در برابر امام حسين عليه السّلام ايثار نمودند، صلوات و رحمت خدا بر همه آنها باد.
قَالَ عَلْقَمَةُ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ الْبَاقِرُ ع يَا عَلْقَمَةُ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَزُورَهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ بِهَذِهِ الزِّيَارَةِ مِنْ دَهْرِكَ
علقمه مىگويد: حضرت ابو جعفر امام باقر عليه السّلام فرمودند:اى علقمه اگر بتوانى هر روز با اين زيارت امام حسين عليه السّلام را زيارت كنى
فَافْعَلْ فَلَكَ ثَوَابُ جَمِيعِ ذَلِكَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى.
البتّه اين كار را انجام بده كه ان شاء اللَّه تمام ثواب هائى كه ذكر شده برايت منظور گردد.
