زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه شعبان (کامل الزیارات)

باب هفتاد و دوّم- ثواب زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام در نيمه شعبان‏: (در نیمه شعبان انبیاء به زیارت امام حسین علیه السلام می آیند)

باب هفتاد و دوم- ثواب زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام در نيمه شعبان

حدیث اول

حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ ره جَمِيعاً عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم و على بن الحسين و محمّد بن يعقوب رحمة اللَّه عليهم جملگى از على ابن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از برخى اصحابش، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

إِذَا كَانَ النِّصْفُ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنَ الْأُفُقِ الْأَعْلَى زَائِرِي الْحُسَيْنِ ع ارْجِعُوا

هنگامى كه نيمه شعبان مى‏ شود از افق اعلى منادى نداء مى ‏كند: اى زائرين حسين عليه السّلام به اهل خود برگرديد 

مَغْفُوراً لَكُمْ ثَوَابُكُمْ عَلَى اللَّهِ رَبِّكُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّكُمْ.

در حالى كه آمرزيده شده‏ ايد، ثواب و اجر شما بر خدا است كه پروردگار شما بوده و بر محمّد است كه پيغمبر شما مى‏ باشد.

حدیث دوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّيْتُونِيِّ وَ غَيْرِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ره عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالا

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن على زيتونى و غيرش، از احمد بن هلال، از محمّد بن ابى عمير رحمة اللَّه عليه، از حمّاد بن عثمان، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام.و حسن بن محبوب، از ابى حمزة، از حضرت على بن الحسين عليهما السّلام.اين دو امام بزرگوار فرمودند:

قَالا مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُصَافِحَهُ مِائَةُ أَلْفِ نَبِيٍّ وَ أَرْبَعَةٌ وَ عِشْرُونَ أَلْفَ نَبِيٍّ فَلْيَزُرْ قَبْرَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ

كسى كه دوست دارد صد و بيست و چهار هزار پيامبر با او مصافحه كنند بايد قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام را در نيمه ماه شعبان زيارت كند 

فَإِنَّ أَرْوَاحَ النَّبِيِّينَ ع يَسْتَأْذِنُونَ اللَّهَ فِي زِيَارَتِهِ فَيُؤْذَنُ لَهُمْ مِنْهُمْ خَمْسَةٌ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ‏

چه آنكه ارواح انبياء عليهم السّلام از خدا اذن گرفته تا آن جناب را زيارت كنند پس به ايشان اذن داده مى‏ شود، پنج تن از ايشان اولو العزم هستند. 

قُلْنَا مَنْ هُمْ قَالَ نُوحٌ وَ إِبْرَاهِيمُ وَ مُوسَى وَ عِيسَى وَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ

عرض كرديم: ايشان چه كسانى هستند؟ امام عليه السّلام فرمودند: حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمّد صلى اللَّه عليهم اجمعين.

قُلْنَا لَهُ مَا مَعْنَى أُولِي الْعَزْمِ قَالَ بُعِثُوا إِلَى شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا جِنِّهَا وَ إِنْسِهَا.

محضر مباركش عرضه داشتيم: معناى اولو العزم چيست؟ حضرت فرمودند: يعنى مبعوث شده ‏اند به شرق و غرب زمين، به جنّ و انس.

مترجم گويد: از ذيل اين حديث اين طور استفاده مى ‏شود كه پيامبر اولو العزم يعنى پيامبرى كه رسالتش محدود و منحصر به گروهى دون گروهى ديگر و سرزمينى دون سرزمين ديگر نبوده بلكه عمومى و گسترده مى ‏باشد.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيد من، از محمّد بن يحيى عطّار، از محمّد بن الحسن، از ابراهيم بن هاشم، از صندل، از هارون بن خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

إِذَا كَانَ النِّصْفُ مِنْ شَعْبَانَ نَادَى مُنَادٍ مِنَ الْأُفُقِ الْأَعْلَى زَائِرِي الْحُسَيْنِ ع ارْجِعُوا مَغْفُوراً لَكُمْ ثَوَابُكُمْ عَلَى رَبِّكُمْ وَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّكُمْ.

هنگامى كه نيمه شعبان شود از افق اعلى منادى نداء مى ‏كند ... تا آخر حديث به شرحى كه در حديث اول گذشت.

حدیث چهارم

وَ رَوَاهُ صَافِي الْبَرْقِيُّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

صافى برقى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع ثَلَاثَ سِنِينَ مُتَوَالِيَاتٍ لَا فَصْلَ فِيهَا فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ.

كسى كه حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام را سه سال پشت سر هم كه بينشان فاصله نباشد در نيمه شعبان زيارت كند گناهانش آمرزيده مى‏شود.

حدیث پنجم

وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ الرَّقِّيِّ قَالَ قَالَ الْبَاقِرُ ع

و پدرم به اسنادش، از داود بن كثير رقى، وى گفت: حضرت امام باقر عليه السّلام فرمودند:

‏ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ يُغْفَرُ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَنْ يُكْتَبَ عَلَيْهِ

گناهان كسى كه در نيمه شعبان امام حسين عليه السّلام را زيارت كند آمرزيده مى شود و در آن سال گناه و لغزشى برايش نوشته نمى شود

سَيِّئَةٌ فِي سَنَةٍ حَتَّى يَحُولَ عَلَيْهِ الْحَوْلُ فَإِنْ زَارَ فِي السَّنَةِ الْمُقْبِلَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ.

 تا سال تمام گردد و اگر در سال آينده حضرت را زيارت كرد گناهانش آمرزيده مى گردد.

حدیث ششم

حَدَّثَنِي جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي سَارَةَ الْمَدَائِنِيِّ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ أَوْ غَيْرِهِ اسْمُهُ 3 الْحُسَيْنُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمّد بن يحيى عطّار، از حسين بن ابى سارة المدائنى، از يعقوب بن يزيد، از ابن ابى عمير، از عبد الرحمن بن حجّاج يا غير او كه اسمش حسين مى‏باشد، وى گفت حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع لَيْلَةً مِنْ ثَلَاثِ لَيَالٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

كسى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را در يكى از سه شب زيارت كندخداوند منّان گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد

قَالَ قُلْتُ أَيَّ اللَّيَالِي جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ لَيْلَةَ الْفِطْرِ وَ لَيْلَةَ الْأَضْحَى وَ لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ.

 راوى گفت: عرض كردم: فدايت شوم آن سه شب كدام مى باشد:حضرت فرمود: شب عيد فطر، شب عيد قربان، شب نيمه ماه شعبان.

حدیث هفتم

وَ حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْن وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ‏ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع

پدرم و على بن الحسين و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن خالد، از قاسم بن يحيى، از جدّش حسن بن راشد، از يونس بن ظبيان، وى مى‏گويد:حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

‏ مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ وَ لَيْلَةَ الْفِطْرِ وَ لَيْلَةَ عَرَفَةَ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ

كسى كه حضرت امام حسين عليه السّلام را شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عرفه در يك سال زيارت كند 

كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ قُضِيَتْ لَهُ أَلْفُ حَاجَةٍ مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.

خداوند متعال ثواب هزار حج و هزار عمره قبول شده برايش مى نويسد، و هزار حاجت از حوائج دنيا و آخرش روا مى گردد.

حدیث هشتم

سَالِمُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

سالم بن عبد الرحمن، از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام، آن حضرت فرمودند:

مَنْ بَاتَ لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ بِأَرْضِ كَرْبَلَاءَ فَقَرَأَ أَلْفَ مَرَّةٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ يَسْتَغْفِرُ اللَّهَ أَلْفَ مَرَّةٍ وَ يَحْمَدُ اللَّهَ أَلْفَ مَرَّةٍ

كسى كه شب نيمه شعبان به زمين كربلاء رفته و در آنجا هزار مرتبه‏ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ خوانده و هزار مرتبه استغفار نموده و هزار مرتبه الحمد للَّه بگويد 

ثُمَّ يَقُومُ فَيُصَلِّي أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ أَلْفَ مَرَّةٍ آيَةَ الْكُرْسِيِّ

سپس ايستاده و چهار ركعت نماز خوانده و در هر ركعت هزار مرتبه آية الكرسى قرائت نمايد 

وَكَّلَ اللَّهُ تَعَالَى بِهِ مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْطَانٍ وَ سُلْطَانٍ

خداوند متعال دو فرشته را بر او موكّل كند كه وى را از هر سوء و بدى و از شرّ هر شيطان و سلطانى حفظ كنند 

وَ يَكْتُبَانِ لَهُ حَسَنَاتِهِ وَ لَا تُكْتَبُ عَلَيْهِ سَيِّئَةٌ وَ يَسْتَغْفِرَانِ لَهُ مَا دَامَا مَعَهُ [مَا شَاءَ اللَّهُ‏].

و حسنات او را نوشته ولى گناهانش را نمى نويسند و تا زمانى كه با وى مى باشند براى او طلب آموزش مى نمايند.

حدیث نهم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى از پدرش، از يعقوب بن زيد از محمّد بن ابا عمير، از زيد شحّام، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.

كسى كه قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام را در نيمه شعبان زيارت كند حقتعالى گناهان گذشته و آينده‏اش را مى آمرزد.

حدیث دهم

حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ يَعْقُوبَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏

ابو عبد اللَّه محمّد بن احمد بن يعقوب بن اسحاق بن عمّار، از على بن الحسن ابن على بن فضّال، از محمّد بن وليد، از يونس بن يعقوب، وى گفت: حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

يَا يُونُسُ لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ يَغْفِرُ اللَّهُ لِكُلِّ مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع مِنَ الْمُؤْمِنِينَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَ مَا تَأَخَّرَ

اى يونس، در شب نيمه شعبان خداوند متعال گناهان گذشته و آينده هر مؤمنى كه قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را در آن شب زيارت كند مى آمرزد 

وَ قِيلَ لَهُمُ اسْتَقْبِلُوا الْعَمَلَ قَالَ قُلْتُ هَذَا كُلُّهُ لِمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ

و به ايشان گفته مى شود:شروع به انجام عمل كنيد.راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم: اين همه عنايت و لطف براى كسى است كه امام حسين عليه السّلام را در نيمه شعبان زيارت كند؟

فَقَالَ يَا يُونُسُ لَوْ أَخْبَرْتُ النَّاسَ بِمَا فِيهَا لِمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع‏ لَقَامَتْ ذُكُورُ الرِّجَالِ عَلَى الْخُشُبِ.

حضرت فرمودند:اى يونس اگر مردم را خبر دهم به فضيلتى كه در زيارت اين شب است قطعا مردان بر چوب سوار شده و خود را به سر قبر مطهّرش مى رسانند.

حدیث یازدهم

حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِيكٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ:

جعفر بن محمّد بن عبد اللَّه بن موسى، از عبد اللَّه بن نهيك، از ابن ابى عمير، از زيد شحّام، از حضرت جعفر بن محمّد عليهما السّلام آن حضرت فرمودند:

مَنْ زَارَ [قَبْرَ] الْحُسَيْنِ ع لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ

كسى كه در شب نيمه شعبان قبر حضرت امام حسين عليه السّلام را زيارت كند خداوند متعال گناهان گذشته و آينده او را مى‏آمرزد 

وَ مَنْ زَارَهُ يَوْمَ عَرَفَةَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَوَابَ أَلْفِ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ

و كسى كه قبر مطهّرش را روز عرفه زيارت كند خداوند منّان ثواب هزار حج و هزار عمره مقبول را برايش مى‏نويسد

وَ مَنْ زَارَهُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ فَكَأَنَّمَا زَارَ اللَّهَ [فِي‏] فَوْقَ عَرْشِهِ.

 و كسى كه در روز عاشوراء آن حضرت را زيارت كند مانند كسى است كه حق تعالى را بالاى عرشش زيارت كرده است.

باب یب و هشتم- زيارت حسين بن على عليهما السّلام توسط انبياء عليه السّلام

حدیث اول

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏

حسن بن عبد اللَّه، از پدرش، از حسن بن محبوب از اسحق بن عمّار وى مى‏ گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

لَيْسَ نَبِيٌّ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا يَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ يَأْذَنَ لَهُمْ فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ ع فَفَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ [يَعْرُجُ‏].

نيست پيغمبرى در آسمان‏ها و زمين مگر آنكه از خداوند متعال درخواست دارند كه به ايشان اذن داده شود تا حضرت حسين بن على عليهما السّلام را زيارت كنند پس فوجى از آسمان نازل شده و به زيارت آن جناب رفته و فوجى پس از زيارت به آسمان مى ‏روند.

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ بِنْتِ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ:

حسن بن عبد اللَّه، از پدرش، از حسن بن محبوب، از حسين بن بنت ابى حمزه الثّمالى، وى مى‏ گويد:

خَرَجْتُ فِي آخِرِ زَمَانِ بَنِي مَرْوَانَ إِلَى زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مُسْتَخْفِياً مِنْ أَهْلِ الشَّامِ حَتَّى انْتَهَيْتُ إِلَى كَرْبَلَاءَ

اواخر حكومت بنى مردان بود كه من براى زيارت قبر حضرت حسين بن علىّ عليهما السّلام در حالى كه از اهل شام پنهان مى‏ داشتم از شهر كوفه خارج شده تا به كربلاء رسيدم.

فَاخْتَفَيْتُ فِي نَاحِيَةِ الْقَرْيَةِ حَتَّى إِذَا ذَهَبَ مِنَ اللَّيْلِ نِصْفُهُ أَقْبَلْتُ نَحْوَ الْقَبْرِ فَلَمَّا دَنَوْتُ مِنْهُ أَقْبَلَ نَحْوِي رَجُلٌ فَقَالَ لِي

پس در جايى مخفى شدم تا نيمى از شب گذشت سپس از مكان خود بيرون آمده و به طرف قبر رفتم و وقتى نزديك شدم مردى بطرف من آمد و گفت:

انْصَرِفْ مَأْجُوراً فَإِنَّكَ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ فَرَجَعْتُ فَزِعاً حَتَّى إِذَا كَادَ يَطْلُعُ الْفَجْرُ أَقْبَلْتُ نَحْوَهُ حَتَّى إِذَا دَنَوْتُ مِنْهُ خَرَجَ إِلَيَّ الرَّجُلُ فَقَالَ لِي

برگرد كه مأجور و مثاب مى ‏باشى و تو به قبر دسترسى ندارى. پس نالان و با فزع و جزع برگشته تا نزديك طلوع صبح شد سپس به طرف قبر بازگشته تا نزديك آن شدم باز همان شخص به طرف من آمد و گفت:

يَا هَذَا إِنَّكَ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ فَقُلْتُ لَهُ عَافَاكَ اللَّهُ وَ لِمَ لَا أَصِلُ إِلَيْهِ وَ قَدْ أَقْبَلْتُ مِنَ الْكُوفَةِ أُرِيدُ زِيَارَتَهُ

اى شخص تو دسترسى به قبر ندارى. به او گفتم: خدا سلامتت بدارد چرا من به قبر دست‏رسى ندارم؟ در حالى كه من از كوفه به نيّت زيارت آن حضرت آمده‏ ام

فَلَا تَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ عَافَاكَ اللَّهُ وَ أَنَا أَخَافُ إِنْ أَصْبَحَ فَيَقْتُلُونِّي أَهْلُ الشَّامِ إِنْ أَدْرَكُونِي هَاهُنَا

بنابراين تقاضا دارم بين من و بين قبر حائل نشوى تا زيارت كرده و سريع برگردم زيرا هراس دارم صبح شود و اهل شام من را در اينجا ديده و اقدام به كشتنم كنند.

قَالَ فَقَالَ لِيَ اصْبِرْ قَلِيلًا فَإِنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ ع سَأَلَ اللَّهَ أَنْ يَأْذَنَ لَهُ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ

راوى مى‏ گويد: آن شخص به من گفت: كمى صبر كن زيرا حضرت موسى بن عمران عليه السّلام از خداوند متعال درخواست نموده كه به او اذن زيارت قبر حسين بن على عليهما السّلام را بدهد

فَأَذِنَ لَهُ فَهَبَطَ مِنَ السَّمَاءِ فِي سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ فَهُمْ بِحَضْرَتِهِ مِنْ أَوَّلِ اللَّيْلِ يَنْتَظِرُونَ طُلُوعَ الْفَجْرِ ثُمَّ يَعْرُجُونَ إِلَى السَّمَاءِ

و حق تعالى به وى اذن داده لذا وى با هفتاد هزار فرشته از آسمان به زير آمده و هم اكنون در محضر امام عليه السّلام بوده و آن جناب را زيارت كرده و انتظار مى‏ كشند صبح طلوع كرده تا به آسمان بروند.

قَالَ فَقُلْتُ لَهُ فَمَنْ أَنْتَ عَافَاكَ اللَّهُ قَالَ أَنَا مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ أُمِرُوا بِحَرَسِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ الِاسْتِغْفَارِ لِزُوَّارِهِ

راوى مى‏ گويد: به آن شخص گفتم: خدا سلامتت بدارد كيستى؟ گفت: من از فرشتگانى هستم كه مأمور حفاظت و حراست قبر حسين بن علىّ عليهما السّلام و طلب آمرزش براى زوّار آن جناب مى ‏باشند.

فَانْصَرَفْتُ وَ قَدْ كَادَ أَنْ يَطِيرَ عَقْلِي لِمَا سَمِعْتُ مِنْهُ قَالَ فَأَقْبَلْتُ لَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ نَحْوَهُ فَلَمْ يَحُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ أَحَدٌ .

پس برگشتم و نزديك بود بخاطر آنچه از او شنيده بودم عقلم بپرد. وى مى ‏گويد: هنگامى كه صبح طلوع كرد جلو رفته كسى حائل و مانع نشد

فَدَنَوْتُ مِنَ الْقَبْرِ وَ سَلَّمْتُ عَلَيْهِ وَ دَعَوْتُ اللَّهَ عَلَى قَتَلَتِهِ وَ صَلَّيْتُ الصُّبْحَ وَ أَقْبَلْتُ مُسْرِعاً مَخَافَةَ أَهْلِ الشَّامِ

پس نزديك به قبر شده و سلام نمودم و كشنده‏ گان آن حضرت را نفرين كرده و در همان جا نماز صبح را بجا آورده و بجهت خوف و هراسى كه از اهل شام داشتم سريع برگشتم.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْأَشْعَثِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏

محمّد بن عبد اللَّه حميرى از پدرش، از هارون بن مسلم، از عبد الرحمن بن عمرو اشعث، از عبد اللَّه بن حماد الانصارى، از ابن سنان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى مى‏ گويد: از آن حضرت شنيدم كه مى‏ فرمودند:

قَبْرُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ص عِشْرُونَ ذِرَاعاً فِي عِشْرِينَ ذِرَاعاً مُكَسَّراً رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ وَ فِيهِ [وَ مِنْهُ‏] مِعْرَاجُ الْمَلَائِكَةِ إِلَى السَّمَاءِ

مساحت قبر حسين بن على صلوات اللَّه عليهما بيست ذراع در بيت ذراع بوده و آن باغى است از باغ‏ هاى بهشت و از آنجا فرشتگان به آسمان عروج مى‏ كنند

وَ لَيْسَ مِنْ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ وَ لَا نَبِيٍّ مُرْسَلٍ إِلَّا وَ هُوَ يَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يَزُورَهُ فَفَوْجٌ يَهْبِطُ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ.

و هيچ فرشته مقرّبى و نبىّ مرسلى نيست مگر آنكه از خدا طلب زيارت آن را مى ‏كند لذا فوجى از آسمان به زمين آمده تا آن زيارت كرده و فوجى پس از زيارت از زمين به آسمان مى ‏روند.

حدیث چهارم

حَدَّثَنِي أَبِي وَ أَخِي وَ جَمَاعَةُمَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيِّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ حَجَّاجٍ عَنْ يُونُسَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ:

پدر و برادر و جماعتى از اساتيدم، از محمّد بن يحيى و احمد بن ادريس، از حمدان بن سليمان نيشابورى از عبد اللَّه بن محمّد اليمانى، از منيع بن حجّاج، از يونس، از صفوان جمّال نقل كرده ‏اند كه وى گفت:

قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَمَّا أَتَى الْحِيرَةَ هَلْ لَكَ فِي قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قُلْتُ وَ تَزُورُهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ

وقتى حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام به حيره تشريف آوردند به من فرمودند: آيا مايل به زيارت قبر حسين عليه السّلام هستى؟ عرض كردم: فدايت شوم آيا قبر آن حضرت را زيارت مى‏ كنى؟

قَالَ وَ كَيْفَ لَا أَزُورُهُ وَ اللَّهُ يَزُورُهُ فِي كُلِّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ يَهْبِطُ مَعَ الْمَلَائِكَةِ إِلَيْهِ وَ الْأَنْبِيَاءُ وَ الْأَوْصِيَاءُ

حضرت فرمودند: چگونه آن را زيارت نكنم و حال آنكه خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و انبياء و اوصياء به زمين هبوط كرده و او را زيارت مى‏ كنند.

وَ مُحَمَّدٌ أَفْضَلُ الْأَنْبِيَاءِ وَ نَحْنُ أَفْضَلُ الْأَوْصِيَاءِ فَقَالَ صَفْوَانُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَتَزُورُهُ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ حَتَّى تُدْرِكَ زِيَارَةَ الرَّبِّ

البتّه حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم افضل انبياء و ما افضل اوصياء هستيم. (طبق فرموده مرحوم مجلسى مقصود از زيارت حق تعالى، انزال رحمت‏ هاى خاصه ‏اش بر آن حضرت و زوّار آن جناب مى‏ باشد). سپس صفوان عرض كرد: فدايت شوم پس، هر شب جمعه قبر آن حضرت را زيارت كرده تا بدين وسيله زيارت پروردگار را کرده باشی.

قَالَ نَعَمْ يَا صَفْوَانُ الْزَمْ ذَلِكَ يُكْتَبْ لَكَ زِيَارَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ ذَلِكَ تَفْضِيلٌ وَ ذَلِكَ تَفْضِيلٌ

فرمود: بلى، اى صفوان ملازم اين باش برايت زيارت قبر حسين عليه السّلام را مى‏ نويسند و اين تفضيلى است و اين تفضيلى است (يعنى زيارت قبر حسين عليه السّلام اين فضيلت را دارد كه در آن زيارت پروردگار نيز مى ‏باشد).

 وَ حَدَّثَنِي الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْهَمَدَانِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ: خَرَجْتُ فِي آخِرِ زَمَانِ بَنِي أُمَيَّةَ وَ ذَكَرَ مِثْلَ الْحَدِيثِ الْمُتَقَدِّمِ فِي الْبَابِ

قاسم بن محمّد بن على بن ابراهيم همدانى از پدرش، از جدّش از عبد اللَّه بن حمّاد انصارى از حسين بن ابى حمزه نقل كرده كه وى گفت: در اواخر حكومت بنى اميّه من از شهر خود خارج شدم و سپس مثل حديثى را كه قبلا نقل كرديم (حديث دوّم از همين باب) نقل نموده است.

وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ عَنِ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ابْنَةِ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ:خَرَجْتُ فِي آخِرِ زَمَانِ بَنِي مَرْوَانَ وَ ذَكَرَ مِثْلَ حَدِيثِهِ الَّذِي مَرَّ فِي أَوَّلِ الْبَابِ سَوَاء

و پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از احمد بن ادريس از عمركى بن علىّ بوفكى، از عدّه‏اى اصحاب از حسن بن محبوب، از حسين بن ابنة ابى حمزة الثمالى نقل كرده ‏اند كه وى گفت: در اواخر حكومت بنى مروان از شهر خود خارج شدم و سپس نظير حديثى را كه قبلا نقل نموديم (حديث دوّم از همين باب) نقل كرده است.

 

باب سی و نهم- زيارت حسين بن على عليهما السّلام توسط فرشتگان

حدیث اول

حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏

حسين بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از اسحاق بن عمّار، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام وى مى‏ گويد: از آن حضرت شنيدم كه مى‏ فرمودند:

لَيْسَ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا وَ هُمْ يَسْأَلُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَأْذَنَ لَهُمْ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَفَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَعْرُجُ.

هيچ فرشته ‏اى در آسمان‏ها نيست مگر آنكه از خداوند عزّ و جلّ در خواست دارد كه حق تعالى به او اذن دهد كه قبر حضرت حسين عليه السّلام را زيارت كند لذا فوجى از آسمان به زير آمده و به زيارت حضرتش رفته و فوجى از زيارت برگشته و به آسمان عروج مى‏ كنند.

حدیث دوم

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ

حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از حسن بن محبوب، از داود رقّى نقل كرده، وى گفت: از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمود:

‏ مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً أَكْثَرَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ إِنَّهُ يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ كُلَّ مَسَاءٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ يَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ الْحَرَامِ لَيْلَتَهُمْ

خداوند متعال مخلوقى زيادتر از فرشتگان نيافريده، در هر شب هفتاد هزار فرشته از آسمان نازل شده و از اوّل شب تا طلوع صبح بيت اللَّه الحرام را طواف مى‏ كنند

حَتَّى إِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ انْصَرَفُوا إِلَى قَبْرِ النَّبِيِّ ص فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ

و پس از طلوع صبح به طرف قبر نبى اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم برگشته و به آنجا كه‏ رسيدند به حضرتش سلام نموده و بعدا به نزد قبر امير المؤمنين عليه السّلام رفته و به آن جناب سلام كرده

ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَعْرُجُونَ إِلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ

و پس از آن به نزد قبر حسين عليه السّلام آمده و بر آن وجود مبارك سلام داده و قبل از طلوع آفتاب به آسمان عروج مى‏ كنند

ثُمَّ تَنْزِلُ مَلَائِكَةُ النَّهَارِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ فَيَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ الْحَرَامِ نَهَارَهُمْ

و پس از ايشان فرشتگان روز كه آنها نيز هفتاد هزار نفر هستند به زمين آمده ابتداء بيت اللَّه الحرام را طواف كرده و طول روز به آن اشتغال دارند

حَتَّى إِذَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ انْصَرَفُوا إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ

و پس از غروب آفتاب به طرف قبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رفته و بر آن جناب سلام داده و پس از آن نزد قبر امير المؤمنين عليه السّلام مى ‏آيند و بر آن حضرت سلام كرده

ثُمَّ يَأْتُونَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَيُسَلِّمُونَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَعْرُجُونَ إِلَى السَّمَاءِ قَبْلَ أَنْ تَغِيبَ الشَّمْسُ.

و بعد به نزد قبر حسين عليه السّلام حاضر شده و بر آن جناب سلام داده و سپس پيش از غروب آفتاب به آسمان مى‏ روند.

حدیث سوم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي عُثْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از سعد بن عبد اللَّه، از حسين بن عبد اللَّه، از حسن بن علىّ بن ابى عثمان از محمّد بن فضيل، از اسحاق بن عمار نقل كرده ‏اند كه وى گفت: امام صادق عليه السّلام فرمودند:

مَا بَيْنَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع إِلَى السَّمَاءِ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ.

بين قبر امام حسين عليه السّلام تا آسمان ملائكه و فرشتگان در آمد و شد و نزول و صعود مى‏ باشند

 حدیث چهارم

حَدَّثَنِي الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع‏ يَقُولُ‏

قاسم بن محمّد بن على بن ابراهيم از پدرش، از جدّش، از عبد اللَّه بن حمّاد انصارى، از عبد اللَّه بن سنان وى مى ‏گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند:

قَبْرُ الْحُسَيْنِ ع عِشْرُونَ ذِرَاعاً فِي عِشْرِينَ ذِرَاعاً مُكَسَّراً رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ مِنْهُ مِعْرَاجٌ إِلَى السَّمَاءِ

مساحت قبر حسين بن علىّ عليهما السّلام بيست ذراع در بيست ذراع مى‏ باشد، اين محل باغى است از باغ ‏هاى بهشت، از آنجا عروج به آسمان صورت مى‏ گيرد،

فَلَيْسَ مِنْ مَلَكٍ مُقَرَّبٍ وَ لَا نَبِيٍّ مُرْسَلٍ إِلَّا وَ هُوَ يَسْأَلُ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ يَزُورَ الْحُسَيْنَ ع فَفَوْجٌ يَهْبِطُ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ.

 و هيچ فرشته مقرّب و نبىّ مرسلى نيست مگر آنكه از حق تعالى درخواست مى‏ كند كه به زيارت حسين عليه السّلام برود پس فوجى از آسمان به زمين فرود آمده و به زيارت آن حضرت رفته و فوجى پس از زيارت به آسمان مى ‏روند.

حدیث پنجم

وَ عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ:

و از قاسم بن محمّد بن على بن ابراهيم، از پدرش، از جدّش، از عبد اللَّه بن حمّاد، از اسحاق بن عمّار نقل كرده كه وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ كُنْتُ فِي الْحِيرَةِ لَيْلَةَ عَرَفَةَ فَرَأَيْتُ نَحْواً مِنْ ثَلَاثَةِ أَلْفٍ أَوْ أَرْبَعَةِ أَلْفِ رَجُلٍ جَمِيلَةٍ وُجُوهُهُمْ طَيِّبَةٍ رِيحُهُمْ شَدِيدَةٍ بَيَاضُ ثِيَابِهِمْ

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم: اى پسر رسول خدا فدايت شوم شب عرفه در حيره بودم، قريب سه، چهار هزار مردانى ديدم كه صورت‏ هايشان زيبا و بويشان خوش و لباس ‏هاى بسيار سفيد به تن داشتند

يُصَلُّونَ اللَّيْلَ أَجْمَعَ فَلَقَدْ كُنْتُ أُرِيدُ أَنْ آتِيَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع وَ أُقَبِّلَهُ وَ أَدْعُوَ بِدَعَوَاتِي فَمَا كُنْتُ أَصِلُ إِلَيْهِ مِنْ كَثْرَةِ الْخَلْقِ

و طول شب در آنجا به نماز خواندن مشغول بودند، اراده كردم به نزديك قبر شريف رفته و آن را بوسيده و دعاهائى نزديك قبر بخوانم ولى از كثرت خلق و ازدحام جمعيّت نتوانستم خود را به قبر برسانم

فَلَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ سَجَدْتُ سَجْدَةً فَرَفَعْتُ رَأْسِي فَلَمْ أَرَ مِنْهُمْ أَحَداً فَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَ تَدْرِي مَنْ هَؤُلَاءِ

و وقتى صبح طلوع نمود به سجده رفته و وقتى سر از سجده برداشتم احدى از آن مردان را نديدم. امام عليه السّلام به من فرمودند: آيا دانستى آنها چه كسانى بودند؟

قُلْتُ لَا جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ أَخْبَرَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ قَالَ مَرَّ بِالْحُسَيْنِ ع أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ وَ هُوَ يُقْتَلُ

عرضه داشتم: فدايت شوم، خير. امام عليه السّلام فرمودند: پدرم از پدرشان به من خبر دادند كه چهار هزار فرشته به حضرت امام حسين عليه السّلام مرور كردند در حالى كه آن حضرت شهيد شده بودند

فَعَرَجُوا إِلَى السَّمَاءِ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِمْ يَا مَعْشَرَ الْمَلَائِكَةِ مَرَرْتُمْ بِابْنِ حَبِيبِي وَ صَفِيِّي مُحَمَّدٍ ص وَ هُوَ يُقْتَلُ وَ يُضْطَهَدُ مَظْلُوماً فَلَمْ تَنْصُرُوهُ

پس آن فرشتگان به آسمان عروج كردند و حقتعالى به ايشان وحى فرمود:اى گروه فرشتگان به پسر حبيب و برگزيده ‏ام حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مرور نموديد در حالى كه او كشته و مقهور و مظلوم بود پس چرا او را كمك نكرديد؟

فَانْزِلُوا إِلَى الْأَرْضِ إِلَى قَبْرِهِ فَابْكُوهُ شُعْثاً غُبْراً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَهُمْ عِنْدَهُ إِلَى أَنْ تَقُومَ الْقِيَامَةُ [السَّاعَةُ].

پس به زمين فرود آئيد و ملازم قبرش بوده و با حالى ژوليده و گرفته تا روز قيامت بر او بگرييد، پس اين فرشتگان نزد قبر بوده تا قيامت به پا شود

حدیث ششم

حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ قُتَيْبَةَ الْهَمْدَانِيِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ:

پدرم رحمة اللَّه عليه، از سعد بن عبد اللَّه، از برخى اصحابش، از احمد بن قتيبه همدانى، از اسحاق بن عمّار نقل كرده كه وى گفت:

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنِّي كُنْتُ بِالْحَائِرِ لَيْلَةَ عَرَفَةَ وَ كُنْتُ أُصَلِّي

محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم شب عرفه در حائر بوده و نماز مى‏ خواندم

وَ ثَمَّ نَحْوٌ مِنْ خَمْسِينَ أَلْفاً مِنَ النَّاسِ جَمِيلَةٍ وُجُوهُهُمْ طَيِّبَةٍ رَوَائِحُهُمْ وَ أَقْبَلُوا يُصَلُّونَ اللَّيْلَةَ [اللَّيْلَ‏] أَجْمَعَ

و در آنجا قريب پنجاه هزار نفر از مردمى ديدم زيبا روى و خوش‏بو كه طول مدّت شب را در آنجا نماز مى‏ خواندند

فَلَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ سَجَدْتُ ثُمَّ رَفَعْتُ رَأْسِي فَلَمْ أَرَ مِنْهُمْ أَحَداً

و هنگامى كه صبح طلوع نمود به سجده رفتم و پس از برداشتن سر احدى از ايشان را نديدم.

فَقَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّهُ مَرَّ بِالْحُسَيْنِ ع خَمْسُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ هُوَ يُقْتَلُ فَعَرَجُوا إِلَى السَّمَاءِ

امام عليه السّلام به من فرمودند: پنجاه هزار فرشته به حسين عليه السّلام عبور كرده و در حالى كه آن حضرت كشته شده بودند پس به آسمان بالا رفتند

فَأَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِمْ مَرَرْتُمْ بِابْنِ حَبِيبِي وَ هُوَ يُقْتَلُ فَلَمْ تَنْصُرُوهُ

و خداوند متعال به ايشان وحى فرستاد: به پسر حبيبم مرور كرديد در حالى كه او كشته شده بود، پس چرا كمك و يارى او نكرديد؟

فَاهْبِطُوا إِلَى الْأَرْضِ فَاسْكُنُوا عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثاً غُبْراً إِلَى يَوْمِ تَقُومُ السَّاعَةُ.

حال به زمين فرو رويد و نزد قبرش ساكن شويد و با هيئتى ژوليده و حالى غمگين باقى بمانيد تا قيامت بپا شود.