زیارت حضرت عباس (ع) (کامل الزیارات)

باب هشتاد و پنجم- زيارت قبر حضرت عباس بن على عليهما السّلام‏

حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعَسْكَرِيُّ بِالْعَسْكَرِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع

ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار از محمّد بن ابى عمير از محمّد بن مروان، از ابى حمزه ثمالى، وى مى‏ گويد: امام صادق عليه السّلام فرمودند:

‏ إِذَا أَرَدْتَ زِيَارَةَ قَبْرِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ هُوَ عَلَى شَطِّ الْفُرَاتِ بِحِذَاءِ الْحَائِرِ [الْحَيْرِ] فَقِفْ عَلَى بَابِ السَّقِيفَةِ وَ قُلْ

هر گاه خواستى زيارت كنى قبر حضرت عبّاس بن على عليه السّلام را كه در كنار شط فرات و در مقابل جابر قرار دارد پس بر در سقيفه بايست و بگو:

سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِينَ وَ جَمِيعِ الشُّهَدَاءِ وَ الصِّدِّيقِينَ

درود خدا و درود فرشتگان مقرب و انبياء مرسلش و درود بندگان صالح و نيكوكارش و درود تمام شهداء و صديقين 

وَ الزَّاكِيَاتِ الطَّيِّبَاتِ فِيمَا تَغْتَدِي وَ تَرُوحُعَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ

و پاكان و پاكيزگان در صبح و شام بر تو اى فرزند امير المؤمنين،

  أَشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْلِيمِ وَ التَّصْدِيقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ

 شهادت مى ‏دهم كه تو تسليم فرزند نبى مرسل و سبط برگزيده پيامبر 

وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِيلِ الْعَالِمِ وَ الْوَصِيِّ الْمُبَلِّغِ وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ

و راهنما و عالم و جانشين مبلّغ و مظلوم ستم ديده بوده و او را تصديق داشته و در مقام وفاء و خير خواهى او بودى

فَجَزَاكَ اللَّهُ عَنْ رَسُولِهِ وَ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ عَنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ص أَفْضَلَ الْجَزَاءِ

پس خدا از طرف رسولش و امير المؤمنين و حسن و حسين صلوات اللَّه عليهم اجمعين بالاترين پاداش‏ها را به تو داده 

بِمَا صَبَرْتَ وَ احْتَسَبْتَ وَ أَعَنْتَ (فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ)^[1]

و به واسطه صبر و بردبارى كه در اين راه نمودى و آزمايش و امتحانى كه دادى و رنج و مشقتى را كه متحمل شدى عالى ‏ترين اجرها را نصيب، تو نمايد پس خوشا به زندگانى آخرت تو،

لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ‏مَنْ جَهِلَ حَقَّكَ وَ اسْتَخَفَّ بِحُرْمَتِكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ حَالَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ مَاءِ الْفُرَاتِ

 خدا لعنت كند كسى را كه تو را كشت، و لعنت كند كسى را كه به حق تو جاهل و ناآگاه بود و لعنت نمايد كسى را كه حرمت تو را نگاه نداشت و در مقام استخفاف تو برآمد و خدا لعنت كند كسى را كه بين تو و بين آب فرات فاصله شد،

أَشْهَدُ أَنَّكَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً وَ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ لَكُمْ مَا وَعَدَكُمْ

 شهادت مى‏ دهم كه تو مظلوم كشته شدى و شهادت مى‏ دهم كه خدا آنچه به شما وعده كرده است را عملى مى‏ سازد 

جِئْتُكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَافِداً إِلَيْكُمْ وَ قَلْبِي مُسَلِّمٌ لَكُمْ وَ أَنَا لَكُمْ تَابِعٌ

اى پسر امير المؤمنين به نزدت آمده ‏ام در حالى كه از سفر آمده ‏ام، دلم تسليم شما است، و خودم تابع و پيرو شمابوده، 

وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ (حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ)^[2]

آماده ‏ام براى يارى شما تا خدا حكم كند و او بهترين حكم ‏كنندگان است،

فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي بِكُمْ وَ بِإِيَابِكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

 پس آن كس كه با شما است حتما با شما بوده نه با دشمنانتان، من به شما و رجعت شما ايمان دارم 

وَ بِمَنْ خَالَفَكُمْ وَ قَتَلَكُمْ مِنَ الْكَافِرِينَ قَتَلَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ

و به كسى كه مخالفتتان را مى ‏نمايد و شما را كشته است كافر هستم، خدا بكشد گروهى را كه با دست‏ها، و زبان‏ هايشان شما را كشتند.

ثُمَّ ادْخُلْ وَ انْكَبَّ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلِ

سپس داخل شو و بر قبر تكيه داده و بگو:

السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ

درود بر تو اى بنده نيكوكار،

الْمُطِيعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع

بنده ‏اى كه فرمان بردار خدا و رسولش و امير المؤمنين و حسن و حسين عليهم السّلام بودى،

السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ رِضْوَانُهُ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكِ

 درود و رحمت و بركات و بهشت خدا براى تو باد، و بر جان و جسد تو باشد،

أَشْهَدُ وَ أُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى مَا مَضَى عَلَيْهِ الْبَدْرِيُّونَ الْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ

 و خدا را شاهد مى ‏گيرم كه تو همان راهى را رفتى كه اصحاب بدر رفتند همان كسانى كه در راه خدا جهاد كرده، 

الْمُنَاصِحُونَ لَهُ فِي جِهَادِ أَعْدَائِهِ الْمُبَالِغُونَ فِي نُصْرَةِ أَوْلِيَائِهِ الذَّابُّونَ عَنْ أَحِبَّائِهِ

و در جهاد با دشمنان خدا زبان به پند و نصيحت گشوده و خالص آن را بجا آوردند، در نصرت دوستان خدا سعى بليغ نموده، و از دوستان و محبّين حق تعالى دشمنان را دفع كردند،

فَجَزَاكَ اللَّهُ أَفْضَلَ الْجَزَاءِ وَ أَكْثَرَ الْجَزَاءِ وَ أَوْفَرَ الْجَزَاءِ

پس خدا برترين و با فضيلت‏ ترين و بيشترين جزاءها و پاداش‏ ها را به تو عطاء فرمايد،

وَ أَوْفَى جَزَاءِ أَحَدٍ مِمَّنْ وَفَى بِبَيْعَتِهِ وَ اسْتَجَابَ لَهُ دَعْوَتَهُ وَ أَطَاعَ وُلَاةَ أَمْرِهِ

 و نيز وافر و وافرترين پاداش كسى كه به بيعتش وفاء نموده و خدا دعايش را مستجاب كرده و همچنين نيك‏ترين پاداش كسى كه از واليان امر اطاعت نموده است را به تو عنايت فرمايد،

وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَالَغْتَ فِي النَّصِيحَةِ وَ أَعْطَيْتَ غَايَةَ الْمَجْهُودِ

شهادت مى‏دهم كه تو در نصيحت و خيرخواهى مبالغه كرده و نهايت كوشش و جهد خود را نمودى، 

فَبَعَثَكَ اللَّهُ فِي الشُّهَدَاءِ وَ جَعَلَ رُوحَكَ مَعَ أَرْوَاحِ الشُّهَدَاءِ 

پس خدا تو را در شهداء بر انگيزد، و روحت را با ارواح شهداء قرين گرداند،

وَ أَعْطَاكَ مِنْ جِنَانِهِ أَفْسَحَهَا مَنْزِلًا- وَ أَفْضَلَهَا غُرَفاً وَ رَفَعَ ذِكْرَكَ فِي عِلِّيِّينَ

و از بهشتش وسيع‏ترين منزل و با فضيلت‏ترين غرفه را اعطاء نمايد، و ذكر تو را در علّيين بالا ببرد، 

وَ حَشَرَكَ مَعَ‏ (النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً)^[3]

و با انبياء و صدّيقين و شهداء، و صلحاء محشورت كند، و ايشان نيكو رفقائى هستند،

أَشْهَدُ أَنَّكَ لَمْ تَهِنْ وَ لَمْ تَنْكُلْ وَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى بَصِيرَةٍ مِنْ أَمْرِكَ مُقْتَدِياً بِالصَّالِحِينَ وَ مُتَّبِعاً لِلنَّبِيِّينَ 

  شهادت مى‏دهم كه تو از خود سستى نشان نداده و عقب‏گرد نكردى،و نيز شهادت مى‏ دهم كه تو بر بصيرت مشى نموده و به صالحين اقتداء كرده و از انبياء پيروى نمودى، 

فَجَمَعَ اللَّهُ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ‏رَسُولِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ فِي مَنَازِلِ الْمُخْبِتِينَ فَإِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ.

پس حق تعالى بين ما و بين شما و بين رسول و اوليائش در منازل اشخاص متواضع و فروتن جمع كند زيرا او ارحم الراحمين مى ‏باشد.

باب هشتاد و ششم- وداع با قبر حضرت عباس بن على عليهما السّلام‏

حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعَسْكَرِيُّ بِالْعَسْكَرِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

ابو عبد الرحمن محمّد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمّد بن ابى عمير، از محمّد بن‏ مروان، از ابى حمزة الثمالى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:

إِذَا وَدَّعْتَ الْعَبَّاسَ فَأْتِهِ وَ قُلْ

هر گاه خواستى با حضرت عباس عليه السّلام وداع كنى پس به نزدش برو و بگو:

أَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ وَ أَسْتَرْعِيكَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكَ السَّلَامَ

تو را به خدا مى‏ سپارم و از او مى‏ خواهم كه از تو نگاهبانى نمايد و سلام خداحافظى به تو مى‏ دهم، 

آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِكِتَابِهِ وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ اللَّهُمَّ اكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ

به خدا و رسول و كتابش و به آنچه رسولش از جانب خدا آورده ايمان آورده ‏ايم، خدايا ما را با شاهدين بنويس، 

اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِ ابْنِ أَخِي نَبِيِّكَ

خدايا اين زيارت را آخرين زيارت ما نسبت به قبر پسر برادر پيغمبرت قرار مده،

وَ ارْزُقْنِي زِيَارَتَهُ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي وَ احْشُرْنِي مَعَهُ وَ مَعَ آبَائِهِ فِي الْجِنَانِ

 و تا مادامى كه من زنده هستم زيارتش را نصيبم نما، و من را با او و با آباء گرامش در بهشت محشور نما،

اللَّهُمَّ وَ عَرِّفْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ رَسُولِكَ وَ أَوْلِيَائِكَ

و بين من و بين او و رسول و دوستانت آشنائى بيانداز، 

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدايا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، 

وَ تَوَفَّنِي عَلَى الْإِيمَانِ بِكَ وَ التَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ

و من را در حالى كه به تو ايمان داشته و رسولت را تصديق كرده، 

وَ الْوَلَايَةِ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ

و على بن ابى طالب و ائمه بعد از آن حضرت كه جملگى فرزندان او هستند را دوست داشته 

وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَإِنِّي قَدْ رَضِيتُ بِذَلِكَ يَا رَبِّ 

و از دشمنانشان بى‏زارى مى‏ جويم بميران و از اين دنيا ببر، زيرا پروردگار، من به اين معنا راضى و خشنود مى‏ باشم.

وَ تَدْعُو لِنَفْسِكَ وَ لِوَالِدَيْكَ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ تَخَيَّرْ مِنَ الدُّعَاءِ.

و سپس براى خود و پدر و مادرت و مؤمنين و مسلمين دعاء كن و هر دعائى را كه خواستى اختيار نما.