زیارت اول- زیارت امام حسین (ع) هنگام ورود به حائر (کامل الزیارات)

باب هفتاد و نهم- در نقل زيارات وارده براى حضرت حسين بن علىّ عليهما السّلام‏؛ حدیث اول زیارت امام حسین علیه السلام هنگام ورود به حائر

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْكُوفِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ إِسْحَاقَ شَعِرٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:

محمّد بن جعفر رزّاز كوفى، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از عبد الرحمن بن ابى نجران، از يزيد بن إسحاق شعر، از حسن بن عطيّه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:

إِذَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ] فَقُلِ

وقتى داخل حائر شدى، بگو:

اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا مَقَامٌ أَكْرَمْتَنِي [كَرَّمْتَنِي‏] بِهِ وَ شَرَّفْتَنِي بِهِ

بار خدايا اين مقام و موقعيتى است كه به واسطه‏ اش من را مورد كرامت و شرافت قرار دادى، 

اللَّهُمَّ فَأَعْطِنِي فِيهِ رَغْبَتِي عَلَى حَقِيقَةِ إِيمَانِي بِكَ وَ بِرُسُلِكَ

خداوندا ببخشاى به من و ايجاد كن در من رغبت و ميل به اين مقام را در حالى كه بر حقيقت ايمان به تو و به فرستادگانت ثابت مى‏ باشم، 

سَلَامُ اللَّهِ عَلَيْكَ‏ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ فِيمَا تَرُوحُ وَ تَغْتَدِي بِهِ الرَّائِحَاتُ الطَّاهِرَاتُ الطَّيِّبَاتُ لَكَ

سلام و درود خدا بر تو اى فرزند رسول خدا، و سلام و درود فرشتگان خوشبو و پاكيزه ‏اش در شامگاه و بامداد براى تو و بر تو باد

وَ عَلَيْكَ وَ سَلَامٌ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُسَلِّمِينَ لَكَ بِقُلُوبِهِمُ النَّاطِقِينَ لَكَ بِفَضْلِكَ بِأَلْسِنَتِهِمْ

و سلام و درود بر فرشتگان مقرّب خدا، و درود بر كسانى كه با دل تو را پذيرفته و تسليمت شدند،  كسانى كه‏ با زبانشان فضل تو را بيان كردند، 

أَشْهَدُ أَنَّكَ صَادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ فِيمَا دَعَوْتَ إِلَيْهِ وَ صَدَقْتَ فِيمَا أَتَيْتَ بِهِ

شهادت مى‏دهم كه تو راستگو و درست مى‏باشى، در آنچه به آن دعوت نمودى راست گفتى، و در آنچه انجام دادى و عمل كردى راست مى‏ گفتى، 

وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ مِنَ الدَّمِ الَّذِي لَا يُدْرَكُ ثَارُهُ [تِرَتُهُ‏] مِنَ الْأَرْضِ إِلَّا بِأَوْلِيَائِكَ

تو خون خدا در زمين هستى (يعنى طالب خون تو خدا مى‏باشد) خونى كه خون خواهى و طلب نمى ‏شود مگر بوسيله اولياء و دوستانت،

اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ وَ شَهَادَتَهُمْ حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ فَرَطاً وَ تَابِعاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

دايا مشاهد و شهادت ايشان را محبوب من نما (يعنى من را نيز شهيد گردان همان طورى كه ايشان را شهيد قرار دادى) تا من را به آنها ملحق كرده و در دنيا و آخرت تابعشان قرار دهى.

ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا وَ تُكَبِّرُ بِسَبْعِ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ تَقُومُ بِحِيَالِ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ

سپس اندكى راه برو و هفت تكبير گفته پس از آن در مقابل قبر مطهّر بايست و بگو:

سُبْحَانَ الَّذِي سَبَّحَ لَهُ الْمُلْكُ وَ الْمَلَكُوتُ وَ قُدِّسَتْ بِأَسْمَائِهِ جَمِيعُ خَلْقِهِ

منزّه است آن كسى كه عالم مادّه و عقل او را تسبيح مى‏ گويند، و پاكيزه ‏اند تمام‏ آفريده‏ ها بواسطه اسمائش (مقصود از اسماء عالم خلق و ايجاد است)، 

وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ

منزّه است خداوندى كه فرمان رواى عالم هستى است و از كلّ نقائص و شئون ماده مبرّا بوده و پروردگار فرشتگان و روح مى‏ باشد، 

اللَّهُمَّ اكْتُبْنِي فِي وَفْدِكَ إِلَى خَيْرِ بِقَاعِكَ وَ خَيْرِ خَلْقِكَ

بار خدايا نام من را در زمره كسانى بنويس كه به سوى بهترين اماكن زمين و والاترين مخلوقات سفر مى ‏كنند،

اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ وَ الْعَنْ أَشْيَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ

خداوندا هر جبت (كسى كه خيرى در او نيست) و طاغوتى (هر معبودى كه غير خدا است) را از رحمتت به دور دار، و نيز دنباله رو و تابعين آنها را مورد لعن خود قرار بده،

 اللَّهُمَّ أَشْهِدْنِي مَشَاهِدَ الْخَيْرِ كُلَّهَا مَعَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ 

خداوندا من را در تمام مشاهد خير با اهل بيت پيغمبرت حاضر و شاهد بگردان،

اللَّهُمَ‏ تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ اجْعَلْ لِي قَدَماً [قَدَمَ صِدْقٍ‏] مَعَ الْبَاقِينَ الْوَارِثِينَ‏

بار خدايا من را مسلمان از اين دنيا ببر، و قدم راست (شايد مراد اعمال خير باشد.) برايم با آنان كه زنده ‏اند قرار بده، 

الَّذِينَ يَرِثُونَ‏ [يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ عِبَادِكَ‏] الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ‏ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ

زنده‏ هائى كه بنده‏ گان صالح تو بوده و وارث بهشت بوده و در آن جاودانه خواهند ماند.

ثُمَّ كَبِّرْ خَمْسَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا وَ تَقُولُ

سپس پنج تكبير گفته و پس از آن اندكى راه برو و بگو:

اللَّهُمَّ إِنِّي بِكَ مُؤْمِنٌ وَ بِوَعْدِكَ مُوقِنٌ اللَّهُمَّ اكْتُبْ لِي إِيمَاناً وَ ثَبِّتْهُ فِي قَلْبِي

بار خدايا من به تو ايمان داشته و به آنچه وعده داده‏اى يقين دارم، خدايا براى من ايمان را بنويس و نصيبم گردان و در قلبم ثابتش نما، 

اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَا أَقُولُ بِلِسَانِي حَقِيقَتَهُ فِي قَلْبِي وَ شَرِيعَتَهُ فِي عَمَلِي

بار خدايا آنچه را كه با زبانم مى‏گويم حقيقتش را در قلبم قرار بده و ظاهرش را در عملم جلوه‏گر نما،

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ لَهُ مَعَ الْحُسَيْنِ ع قَدَمُ ثَبَاتٍ وَ أَثْبِتْنِي فِيمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ

خداوندا من را از كسانى قرار بده كه با حضرت امام حسين عليه السّلام ثابت قدم بودند، و من را در عداد آنان كه با آن حضرت شهيد شدند ثبت و ضبط بفرما.

ثُمَّ كَبِّرْ ثَلَاثَ تَكْبِيرَاتٍ وَ تَرْفَعُ يَدَيْكَ حَتَّى تَضَعَهُمَا عَلَى الْقَبْرِ جَمِيعاً ثُمَّ تَقُولُ

سپس سه مرتبه تكبير بگو و دو دستت را بلند كن به طورى كه تمام دو دست را روى قبر بگذارى، پس از آن بگو:

أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرُ مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ طَهُرْتَ‏

شهادت مى ‏دهم كه تو نفس پاكيزگى پاك بوده و از نفس پاكيزگى پاك ناشى‏ شده ‏اى، پاك هستى 

وَ طَهُرَتْ بِكَ الْبِلَادُ وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ بِهَا وَ طَهُرَ حَرَمُكَ

و بواسطه تو بلاد و شهرها پاك گشته ‏اند، و پاك است سرزمينى كه تو در آن مى ‏باشى، و پاك است حرم تو، 

أَشْهَدُ أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالْقِسْطِ وَ الْعَدْلِ وَ دَعَوْتَ إِلَيْهِمَا

شهادت مى دهم كه به ميانه‏ روى و عدالت امر فرمودى، و به سوى اين دو ديگران را خواندى، 

وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ حَتَّى يَسْتَثِيرَ لَكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِهِ

و شهادت مى ‏دهم كه تو خون خدا در روى زمين می ‏باشى حتّى حضرت بارى تعالى از جميع خلقش (يعنى كسانى كه در خون تو دست داشته و يا به آن راضى بوده‏اند) خون خواهى مى ‏كند.

ثُمَّ ضَعْ خَدَّيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ تَجْلِسُ وَ تَذْكُرُ اللَّهَ بِمَا شِئْتَ وَ تَوَجَّهْ إِلَى اللَّهِ فِيمَا شِئْتَ أَنْ تَتَوَجَّهَ ثُمَّ تَعُودُ وَ تَضَعُ يَدَيْكَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ ثُمَّ تَقُولُ

سپس دو طرف صورت را بر قبر بگذار و پس از آن بنشين و هر ذكرى كه خواستى بگو و متوجّه به خدا بشو پس از آن بگرد و دو دست را پائين پا بگذار و بگو:

صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى رُوحِكَ وَ عَلَى بَدَنِكَ صَدَقْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ وَ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ

صلوات و رحمت خدا بر جان و جسمت باد، راست گفتى و تو راست گو و مورد تصديق مى ‏باشى، و خدا بكشد آنان را كه با دست و زبان تو را كشتند.

ثُمَّ تُقْبِلُ إِلَى عَلِيٍّ ابْنِهِ فَتَقُولُ مَا أَحْبَبْتَ ثُمَّ تَقُومُ قَائِماً فَتَسْتَقْبِلُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ فَتَقُولُ

سپس رو به على اكبر فرزند آن حضرت كن و آنچه خواستى بگو:

السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الشُّهَدَاءُ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ

سلام بر شما اى شهداء، شما جلو و ما به دنبال شما مى ‏باشيم، بشارت باد بر شما به وعده خدا كه در آن تخلف نيست،

اللَّهُ مُدْرِكٌ لَكُمْ وِتْرَكُمْ وَ مُدْرِكٌ بِكُمْ فِي الْأَرْضِ عَدُوَّهُ أَنْتُمْ سَادَةُ الشُّهَدَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

خدا خون خواه شما خواهد بود، و بواسطه شما از دشمنانش انتقام خواهد گرفت، شما در دنيا و آخرت سروران شهداء مى‏ باشيد.

ثُمَّ تَجْعَلُ الْقَبْرَ بَيْنَ يَدَيْكَ ثُمَّ تُصَلِّي مَا بَدَا لَكَ ثُمَّ تَقُولُ

سپس قبر را جلو خود قرار بده سپس هر نمازى كه خواستى بخوان پس از آن بگو:

جِئْتُ وَافِداً إِلَيْكَ وَ أَتَوَسَّلُ إِلَى اللَّهِ بِكَ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي بِكَ

آمدم در حالى كه به سوى تو كوچ كردم، در تمام حوائج و خواسته‏ هايم از امور دنيائى و اخروى به واسطه تو به خدا متوسل مى ‏شوم، 

يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ بِكَ يُدْرِكُ عِنْدَ اللَّهِ أَهْلُ التِّرَاتِ طَلِبَتَهُمْ

بواسطه تو تمام متوسلين به خدا در حوائج و نيازمندى‏ هايشان توسّل مى‏ جويند، و اهل ميراث بواسطه تو نزد خدا حقشان را مطالبه مى‏ كنند.

ثُمَّ تُكَبِّرُ إِحْدَى عَشْرَةَ تَكْبِيرَةً مُتَتَابِعَةً وَ لَا تُعَجِّلْ فِيهَا ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا فَتَقُومُ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ فَتَقُولُ

سپس يازده تكبير پشت سر هم بگو بدون اينكه در گفتن آنها عجله و شتاب كنى و پس از آن اندكى راه برو پس رو به قبله بايست و بگو:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْمُتَوَحِّدِ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا خَلَقَ الْخَلْقَ فَلَمْ يَغِبْ شَيْ‏ءٌ مِنْ أُمُورِهِمْ عَنْ عِلْمِهِ

سپاس مختص ذات واحدى است كه در تمام امور متفرّد و يكتا است، مخلوقات را آفريد پس هيچ امرى از امور آنها مخفى از علم او نيست، 

فَعَلَّمَهُ بِقُدْرَتِهِ ضَمِنَتِ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا دَمَكَ وَ ثَارَكَ

پس با قدرت كامله‏ اش آن را مى‏ داند، زمين و كسانى كه بر روى آن هستند خون تو را به عهده گرفته ‏اند،

يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ

اى فرزند رسول خدا صلوات و رحمت خدا بر تو باد، 

أَشْهَدُ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ الْفَتْحِ وَ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْوَعْدَ الصَّادِقَ فِي هَلَاكِ أَعْدَائِكَ وَ تَمَامَ مَوْعِدِ اللَّهِ إِيَّاكَ

شهادت مى ‏دهم نصرت و فيروزى را كه حق تعالى به تو وعده داده بود برايت منجّز و ثابت است، و براى تو است وعده راستى را كه خداوند متعال به تو داده و ملتزم شده و دشمنانت را هلاك بكند، 

أَشْهَدُ أَنَّ مَنْ تَبِعَكَ الصَّادِقُونَ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيهِمْ

شهادت مى‏ دهم كه تابعين تو صادقان و راستگويان هستند، آنان كه حق تبارك و تعالى در باره ايشان فرموده:

(أُولئِكَ‏ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ‏)^[1]

ثُمَّ كَبِّرْ سَبْعَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ تَمْشِي قَلِيلًا ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ الْقَبْرَ وَ تَقُولُ

سپس هفت تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و بعد رو به قبر كن و بگو:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً

سپاس مختص ذاتى است كه فرزند نگرفت و برايش شريكى در سلطنت نمى ‏باشد، و آفريد هر چيزى را پس مقدّر و معيّن نمود آن را، 

أَشْهَدُ أَنَّكَ دَعَوْتَ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ وَفَيْتَ لِلَّهِ بِعَهْدِهِ وَ قُمْتَ لِلَّهِ بِكَلِمَاتِهِ

شهادت مى‏ دهم كه تو مردم را به سوى خدا و رسولش دعوت نمودى و به عهدى كه با خدا نموده بودى وفاء كردى، و همراه با كلمات و مخلوقاتش براى خدا قيام نمودى، 

وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ

و در راه او جهاد كرده تا مرگ تو را دريافت، خدا لعنت كند گروهى كه تو را كشتند و لعنت كند جماعتى را كه به تو ستم نمودند، 

وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَدَعَتْكَ [خَذَّلَتْ عَنْكَ‏]

و خدا لعنت كند آنان كه تو را خوار كردند، و خدا لعنت كند امّتى را كه با تو حيله نمودند، 

اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ بِالْوَلَايَةِ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ وَالَتْهُ رُسُلُكَ

خدايا تو را شاهد قرار مى ‏دهم كه ولىّ كسى است كه تو او را ولىّ قرار دادى، و رسولانت او را ولى دانسته ‏اند، 

وَ أَشْهَدُ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ بَرِئْتَ مِنْهُ وَ بَرِئَتْ مِنْهُ رُسُلُكَ

و شهادت مى‏ دهم كه از هر كس كه تو و رسولانت بیزار هستيد من نيز بیزارم، 

اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رُسُلَكَ وَ هَدَمُوا كَعْبَتَكَ وَ حَرَّفُوا كِتَابَكَ

بار خدايا كسانى كه رسولانت را تكذيب كردند لعن نما، و لعنت كن آنان كه كعبه تو را منهدم و خراب كردند، و كتابت را سوزاندند، 

وَ سَفَكُوا دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَ أَفْسَدُوا فِي بِلَادِكَ وَ اسْتَذَلُّوا عِبَادَكَ

و خونهاى اهل پيغمبرت را ريختند، و در شهرهاى تو فساد كرده و بندگانت را ذليل نمودند، 

اللَّهُمَّ ضَاعِفْ عَلَيْهِمُ [لَهُمُ‏] الْعَذَابَ فِيمَا جَرَى مِنْ سُبُلِكَ وَ بَرِّكَ وَ بَحْرِكَ

خداوندا عذابت را بر ايشان در خشكى و دريا چند برابر نما، 

اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي مُسْتَسِرِّ السَّرَائِرِ وَ ظَاهِرِ الْعَلَانِيَةِ فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ

بار خدايا ايشان را در خفايا و علن و در زمين و آسمانت مورد لعن قرار بده.

وَ كُلَّمَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ فَسَلِّمْ وَ ضَعْ يَدَكَ [خَدَّكَ‏] عَلَى الْقَبْرِ.

و هر گاه در حائر داخل شدى سلام كن و دست را روى قبر قرار بده.

---

[1] ) سوره الحدید، آیه 19