دعای سید بن طاوس در روز اول ماه جمادی الثانی (اقبال الاعمال)
۰۱ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثاني؛ الباب السابع فيما نذكره مما يتعلق بجمادى الآخرة؛ فصل فيما نذكره مما يدعى به عند غرة [هذا الشهر] شهر جمادى الآخرة
جلد دوم؛ باب هفتم، آنچه که متعلق به اعمال ماه جمادی الاخره است؛ فصل اول آنچه که می خوانیم هنگام شروع ماه جمادی الثانی (روز اول ماه)
وَجَدْنَا ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ الْمُخْتَصَرِ مِنْ كِتَابِ الْمُنْتَخَبِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ
در كتاب «المختصر من الكتاب المنتخب» آمده است:
الدُّعَاءُ فِي [عند] غُرَّةِ جُمَادَى الْآخِرَةِ تَقُولُ
دعاى آغاز جمادى الثانى به اين صورت است:
اللَّهُمَّ يَا اللَّهُ [أَنْتَ الْقَدِيمُ يَا اللَّهُ] أَنْتَ الدَّائِمُ الْقَائِمُ يَا اللَّهُ أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ يَا اللَّهُ أَنْتَ الْعَلِيُّ الْأَعْلَى
خداوندا، [اى خدا تو ديرينه‌اى، اى خدا]تو جاودانه و پابرجايى، اى خدا تو زنده و پاينده‌اى، اى خدا تو بلندپايه و برترى،
يَا اللَّهُ أَنْتَ الْمُتَعَالِي فِي عُلُوِّكَ إِلَهُ كُلِّ شَيْءٍ وَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَ صَانِعُ كُلِّ شَيْءٍ
اى خدا تو در بلندپايگى خود متعالى و معبود، پروردگار، آفريننده و سازنده‌ى همه‌ى اشيا
الْقَاضِي الْأَكْبَرُ الْقَدِيرُ الْمُقْتَدِرُ تَبَارَكَتْ أَسْمَاؤُكَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ [وَ لَا إِلَهَ غَيْرُكَ]
و داور بزرگ‌تر، توانمند و مقتدر هستى، اسم‌هاى تو بلندپايه و ثناى تو والا است [و معبودى جز تو نيست].
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى] آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَرِّفْنَا بَرَكَةَ شَهْرِنَا هَذَا
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و ما را با بركت اين ماه آشنا گردان
وَ ارْزُقْنَا يُمْنَهُ وَ نُورَهُ وَ نَصْرَهُ وَ خَيْرَهُ وَ بِرَّهُ وَ سَهِّلْ لِي فِيهِ مَا أُحِبُّهُ
و خجستگى، نور، يارى، خير و نيكى آن را به ما روزى كن و آنچه را كه دوست مى‌دارم در آن برايم آسان ساز
وَ يَسِّرْ لِي فِيهِ مَا أُرِيدُهُ وَ أَوْصِلْنِي إِلَى بُغْيَتِي فِيهِ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و آنچه را مى‌خواهم به‌راحتى برايم فراهم آر و به مقصودم برسان، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِينَ وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ وَ يَا مَنْ لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ عِنْدَهُ
خدايا، از تو درخواست مى‌كنم اى خدايى كه خواسته‌هاى درخواست‌كنندگان را در اختيار دارى و از ضمير خاموشان آگاهى و اى خدايى كه براى درخواستى نزد تو
سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ وَ كُلِّ صَامَتٍ عِلْمٌ مِنْهُ [به] بَاطِنٌ مُحِيطٌ مَوَاعِيدُكَ الصَّادِقَةُ
گوش شنوا و پاسخ آماده‌اى فراهم است و براى هر خاموش، آگاهى‌اى نهفته و فراگير وجود دارد، وعده‌هايت راست،
وَ أَيَادِيكَ النَّاطِقَةُ وَ نِعَمُكَ السَّابِغَةُ وَ أَيَادِيكَ الْفَاضِلَةُ وَ رَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ
داده‌هايت گويا، نعمت‌هايت كامل، فراگير و برتر و رحمتت گسترده است.
إِلَهِي خَلَقْتَنِي وَ لَمْ أَكُ شَيْئاً مَذْكُوراً وَ أَنَا عَائِذُكَ [عائذ بك] وَ عَائِذٌ إِلَيْكَ
معبودا، مرا آفريدى در حالى كه چيزى درخور ياد نبودم و من اكنون پناهنده‌ى توام و به درگاهت پناه آورده‌ام
وَ قَدْ ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ أَنَا مُقِرٌّ لَكَ بِالْعُبُودِيَّةِ مُعْتَرِفٌ لَكَ بِالرُّبُوبِيَّةِ مُسْتَغْفِرٌ مِنْ ذُنُوبِي
و به خويشتن ستم كرده‌ام و در درگاه تو به بندگى خود اقرار و به ربوبيت تو اعتراف دارم و از گناهانم آمرزش مى‌طلبم،
فَأَسْأَلُكَ أَنْ تَغْفِرَ لِي يَا مَنْ (لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ)[1]
پس از تو درخواست مى‌كنم كه مرا بيامرزى، اى كسى كه هيچ‌چيز همانند تو نيست و شنوا و بينايى،
يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ
اى بزرگ و اى بزرگوار، اى مهرورز اى بخشنده، اى خدايى كه زيبا را آشكار ساختى و زشت را پوشيدى
وَ [يَا مَنْ] لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ
و اى خدايى كه انسان را به واسطه‌ى جنايتش كيفر نمى‌كنى و پرده او نمى‌درى، اى كسى كه عفوت بزرگ و گذشتت زيبا است اى خدايى كه آمرزشت گسترده است
يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَشِيَّةِ وَ الْقُدْرَةِ وَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
و دو دست خود را با رحمت، مشيت، قدرت و تاريكى‌ها و نور گشوده‌اى
يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى وَ وَلِيَّ كُلِّ حَسَنَةٍ وَ نِعْمَةٍ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ
اى همدم هر نجوا و منتهاى همه‌ى گله‌گزارى‌ها و سرپرست هر كار نيك و نعمت، اى صاحب گذشت كريمانه و بخشش بزرگ
يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئَ النِّعَمِ [يا مبتدئا بالنعم] قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّاهْ
اى خدايى كه پيش از استحقاق، نعمت‌هايت را آغاز نموده و ارزانى مى‌دارى، اى پروردگار من
يَا غِيَاثَاهْ يَا سَيِّدَاهْ يَا مَوْلَاهْ يَا غَايَةَ رَغْبَتَاهْ أَسْأَلُكَ بِكَ يَا اللَّهُ أَلَّا تُشَوِّهَ خَلْقِي بِالنَّارِ
اى فريادرس من، اى سرور من، اى مولاى من، اى منتهاى خواسته‌ى من، اى خدا، به [وسيله‌ى]تو، از تو درخواست مى‌كنم كه چهره‌ى مرا با آتش جهنم زشت نگردانى،
فَإِنِّي ضَعِيفٌ مِسْكِينٌ مَهِينٌ وَ (آتِنِي فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا)[2] بِرَحْمَتِكَ عَذابَ النَّارِ
زيرا من ناتوان، بيچاره و خوارم و نيكى دنيا و آخرت را به من ارزانى دار و به رحمتت از عذاب آتش جهنم نگاه دار،
اى كسى كه مردم را در روزى كه ترديدى در آن نيست گرد هم مى‌آورى، خير دنيا و آخرت را براى من گرد آور،
بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان و هيچ دگرگونى و نيرويى جز به وسيله‌ى خداوند بلندپايه و بزرگ تحقق نمى‌يابد.
وَ تَقْرَأُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ مَرَّةً
و آن‌گاه اين دو آيه را 12 بار بخوان:
(قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها
بگو: خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد، هركدام را بخوانيد، براى او نام‌هاى نيكوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسيار آهسته‌اش مكن
وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً)[4]
و ميان اين و آن، راهى ميانه بجوى و بگو: ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريكى دارد و نه خوار بوده كه نياز به دوستى داشته باشد و او را بسيار بزرگ شمار.
سپس بگو:
اللَّهُمَّ هَبْنِي [هب لي] بِكَرَامَتِكَ وَ أَتِمَّ عَلَيَّ نِعْمَتَكَ وَ أَلْبِسْنِي عَفْوَكَ وَ عَافِيَتَكَ وَ أَمْنَكَ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
خدايا، به كرامت خود بر من ارزانى دار و نعمتت را بر من تمام كن و عفو، عافيت و ايمنى‌ات را در دنيا آخرت به من بپوش.
اللَّهُمَّ لَا تُسَلِّمْنِي بِجَرِيرَتِي وَ لَا تُخْزِنِي بِخَطِيئَتِي وَ لَا تُشْمِتْ بِي أَعْدَائِي وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي فِي دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي
خدايا، مرا به واسطه‌ى جنايتم رها مكن و به واسطه‌ى خطايم رسوا مساز و مرا دشمن‌شاد مكن و در دنيا و آخرت به خويشتن واگذار مكن.
اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ أَمَتِكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ
خدايا، من بنده و پسر دو بنده‌ى [پدر و مادرم]و در قبضه‌ى توام و [موى]پيشانى و زمام اختيارم به دست تو است و فرمان تو در مورد من گذرا است و سرنوشت حتمى‌ات درباره‌ى من عدل و داد است.
أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ سَمَّاكَ بِهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ أَوْ مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ
به هر اسمى كه خود را به آن ناميده‌اى يا يكى از آفريده‌ها يا فرشتگان و فرستادگانت تو را بدان ناميده‌اند
وَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الْمَرْفُوعِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الَّذِي هُوَ حَقٌّ عَلَيْكَ
و به هر اسم اندوخته و بلند تو كه در علم غيب نزد تو است و به اسم بزرگ‌تر و بزرگ‌تر تو كه بر تو است هركس تو را با آن خواند،
أَنْ تَسْتَجِيبَ لِمَنْ دَعَاكَ بِهِ وَ بِكُلِّ حَرْفٍ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُوسَى وَ بِكُلِّ دَعْوَةٍ دَعَاكَ بِهَا أَحَدٌ مِنْ خَلْقِكَ
دعايش را اجابت نمايى و به هر حرفى كه بر پيامبرت حضرت موسى فروفرستادى و به هر دعايى كه يكى از آفريده‌هايت تو را بدان خوانده است
وَ بِكُلِّ حَرْفٍ أَنْزَلْتَهُ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ أَنْ تَسْتَجِيبَ لِي وَ أَنْ تَجْعَلَنِي فِي عِبَادِكَ وَ حِفْظِكَ وَ كَنَفِكَ
و هر حرفى كه بر پيامبرت حضرت محمد فروفرستادى، از تو درخواست مى‌كنم كه دعاى مرا اجابت كنى و در سايه‌ى پناه، حفظ، حمايت،
وَ سَتْرِكَ وَ حِصْنِكَ وَ فِي فَضْلِكَ الْوَاسِعِ الْعَمِيمِ إِنَّكَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ أَنْتَ الْحَيُّ الَّذِي لَا يَمُوتُ
پوشش، نگاه دارى و تفضل [فراگير]خود قرار دهى؛ زيرا تو [خداى رحمت‌گستر، مهربان]، زنده و پاينده‌اى هستى كه هرگز نمى‌ميرى
وَ أَنَا خَلْقٌ أَمُوتُ فَاغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ أَعْطِنِي سُؤْلِي فِي دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ اغْفِرْ لِي
و من آفريده‌اى هستم كه مى‌ميرم؛ پس مرا بيامرز و بر من رحم آر و خواسته‌هاى دنيوى و اخروى‌ام را به من عطا كن و من
وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ
و همه‌ى مردان و زنان مؤمن و مسلمان، اعم از زنده و مرده‌ى آنان را بيامرز.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ اجْعَلْ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ أَكْرَمَ خَلْقِكَ عَلَيْكَ
خداوندا، بر حضرت محمد، بنده و فرستاده‌ات درود فرست و آن بنده و رسولت را گرامى‌ترين،
وَ أَفْضَلَهُمْ لَدَيْكَ وَ أَعْلَاهُمْ مَنْزِلَةً عِنْدَكَ وَ أَشْرَفَهُمْ مَكَاناً وَ أَفْسَحَهُمْ فِي الْجَنَّةِ مَنْزِلًا
برترين، بلندمرتبه‌ترين، والامقام‌ترين آفريده و كسى كه جاى او در بهشت از همه‌ى آفريده‌ها وسيع‌تر است، قرار ده
وَ (آتِنا [آتني] فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا [قني])[5] بِرَحْمَتِكَ عَذابَ النَّارِ
و نيكى دنيا و آخرت را به من [ما]ارزانى دار و به رحمتت از عذاب آتش جهنم نگاه دار؛
فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَام
زيرا هيچ دگرگونى و نيرويى جز به تو تحقق نمى‌يابد، اى بزرگ و بزرگوار.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
