دعاهای استهلال ماه رمضان (اقبال الاعمال)
۰۴ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع فيما نذكره مما يختص بأول ليلة من شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره من الدعوات عند رؤية هلال شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل چهارم: دعاهای هنگام رویت هلال ماه:
اعلم أن من آداب الوقوف لرؤية هلال شهر رمضان أنك تقصد بذلك العبادة لله تعالى و امتثال أمره الشريف في بيان أول وقت هذه الخدمة العظيمة الشأن و أن تستعين به جل جلاله في الهداية إلى مطالعة و الدلالة على فوائد ذلك و منافعه فإذا نظرته فقل
از آداب كسى كه براى رؤيت هلال ماه رمضان به پا خاسته آن است كه نيّت او از ديدن هلال، عبادت خداوند متعال و امتثال امر شريف او در بيان اولين لحظه اين بندگى عظيم الشّأن باشد و اين كه از او يارى بجويد كه تو را به جايگاه طلوع ماه هدايت نموده و بر فوايد و منافع آن راهنمايى كند. بنابراين: هرگاه چشمت به هلال افتاد، بخوان
مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَنَفِيَّةِ عَنْ مَوْلَانَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ
دعايى را كه «محمّد بن حنفيّه» از مولى امير مؤمنان علىّ بن ابى طالب-عليه السّلام-نقل كرده است، كه فرمود:
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا اسْتَهَلَّ هِلَالَ شَهْرِ رَمَضَانَ اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ بِوَجْهِهِ وَ قَالَ
وقتى رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-هلال ماه رمضان را مى ديد، رو به قبله مى فرمود:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْعَافِيَةِ الْمُجَلِّلَةِ وَ دِفَاعِ الْأَسْقَامِ
خداوندا، هلال اين ماه را همراه با ايمنى؛ ايمان، سلامتى، تسليم، عافيت جامع، دور كردن بيمارى ها،
وَ الرِّزْقِ الْوَاسِعِ وَ الْعَوْنِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ وَ الْقِيَامِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ
روزى دفاع [دفع]گسترده و يارى كردن بر نماز و روزه و شب خيزى و قرائت قرآن، به ما نشان بده و نشان ده.
اللَّهُمَّ سَلِّمْنَا لِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْنَا فِيهِ
خدايا، ما را براى ماه رمضان سالم بدار و آن را از [گناهان و اشتباهات]ما سالم بدار و ما را در آن سالم بدار
حَتَّى يَنْقَضِيَ عَنَّا شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدْ عَفَوْتَ عَنَّا وَ غَفَرْتَ لَنَا وَ رَحِمْتَنَا
تا اين كه ماه رمضان سپرى شود، درحالى كه از ما درگذشته و ما را آمرزيده و به ما رحم نموده اى.
ثُمَّ تَقُولُ [قل]: مَا رُوِيَ [نقل] عَنْ مَوْلَانَا مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ
سپس دعايى را كه مولايمان حضرت موسى بن جعفر به نقل از پدر بزرگوار خود از جدّش-عليهم السّلام-نقل كرده است بخوان، كه فرمود:
مَرَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع فِي طَرِيقِهِ يَوْماً فَنَظَرَ إِلَى هِلَالِ شَهْرِ رَمَضَانَ فَوَقَفَ فَقَالَ
روزى حضرت علىّ بن حسين-عليهما السّلام-درحالى‌كه از راهى مى گذشت، نگاهش به هلال ماه رمضان افتاد، ايستاد و فرمود:
أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ الدَّائِبُ السَّرِيعُ الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ
اى آفريده مطيع و به سرعت گردش كننده اى كه در منازلى كه خداوند براى تو مشخص كرده، مى گردى و در چرخه تدبير [الهى] جابه‌جا مى شوى.
آمَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِكَ الظُّلَمَ وَ أَوْضَحَ بِكَ الْبُهَمَ وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ
ايمان آوردم به خدايى كه به وسيله تو تاريكى ها را نورانى و مجهولات را روشن گردانيد و تو را يكى از نشانه هاى فرمانروايى اش، و نمودى از نمودهاى تسلّطش قرار داد
فَحَدَّ بِكَ الزَّمَانَ وَ امْتَهَنَكَ بِالْكَمَالِ وَ النُّقْصَانِ وَ الطُّلُوعِ وَ الْأُفُولِ وَ الْإِنَارَةِ وَ الْكُسُوفِ
و زمان را با تو مشخص كرد و با كمال و نقصان و طلوع و غروب و درخشش و گرفتگى، تو را به كار گرفت
فِي كُلِّ ذَلِكَ أَنْتَ لَهُ مُطِيعٌ وَ إِلَى إِرَادَتِهِ سَرِيعٌ
و در تمام اين امور، تو از او اطاعت نموده و به سوى خواست او مى شتابى.
سُبْحَانَهُ مَا أَعْجَبَ مَا دَبَّرَ فِي أَمْرِكَ وَ أَلْطَفَ مَا صَنَعَ فِي شَأْنِكَ جَعَلَكَ مِفْتَاحَ شَهْرٍ حَادِثٍ لِأَمْرٍ حَادِثٍ
پاكا خدايى كه چقدر شگفت انگيز است تدبيرى كه در امر تو نموده و چقدر لطيف است آفرينش نيكويى كه درباره‌ى تو به خرج داده. تو را كليد ماه جديد براى اجراى امر جديد قرار داده است.
فَأَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكَ وَ خَالِقِي وَ خَالِقَكَ وَ مُقَدِّرِي وَ مُقَدِّرَكَ وَ مُصَوِّرِي وَ مُصَوِّرَكَ
بنابراين، از خدا-پروردگار من و تو، آفريننده من و تو، تقديركننده من و تو و نگارگر من و تو-مى خواهم
أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستد
وَ أَنْ يَجْعَلَكَ هِلَالَ بَرَكَةٍ لَا تَمْحَقُهَا الْأَيَّامُ وَ طَهَارَةٍ لَا تُدَنِّسُهَا الْآثَامُ
و تو را هلال بابركتى قرار دهد كه روزها بركت آن را از بين نبرد و هلال پاكى كه گناهان آلوده اش نگرداند؛
هِلَالَ أَمْنٍ [أمنة] مِنَ الْآفَاتِ وَ سَلَامَةٍ مِنَ السَّيِّئَاتِ هِلَالَ سَعْدٍ لَا نَحْسَ فِيهِ وَ يُمْنٍ لَا نَكَدَ مَعَهُ
هلال ايمنى از آسيب ها، و سلامتى از بدى ها، هلال فرخنده اى كه نافرخندگى در آن نباشد و هلال مباركى كه ناخجستگى در آن نباشد
وَ يُسْرٍ لَا يُمَازِجُهُ عُسْرٌ وَ خَيْرٍ لَا يَشُوبُهُ شَرٌّ
و هلال آسانى اى كه سختى با آن در نياميزد و هلال خيرى كه هيچ شرّى با آن مخلوط نگردد،
هِلَالَ أَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ نِعْمَةٍ وَ إِحْسَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ
هلالى همراه با ايمنى و ايمان و نعمت و نيكوكارى و سلامتى و تسليم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ طَلَعَ عَلَيْهِ وَ أَزْكَى مَنْ نَظَرَ إِلَيْهِ وَ أَسْعَدِ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ
و مرا از پسنديده ترين كسانى كه اين هلال بر او طلوع كرده و پاكيزترين كسانى كه به ماه نگريسته و خوشبخت‌ترين كسانى كه در آن به عبادت تو مشغول شده اند، قرار بده
وَ وَفِّقْنَا اللَّهُمَّ فِيهِ لِلطَّاعَةِ وَ التَّوْبَةِ
و [خدايا] ما را در اين ماه به طاعت و توبه موفق گردان
وَ اعْصِمْنَا فِيهِ مِنَ الْآثَامِ وَ الْحَوْبَةِ وَ أَوْزِعْنَا فِيهِ شُكْرَ النِّعْمَةِ وَ أَلْبِسْنَا فِيهِ جُنَنَ الْعَافِيَةِ
و از گناهان و به ويژه گناه بزرگ نگاه دار و سپاسگزارى از نعمتت را به ما ارزانى دار و سپرهاى عافيتت را به ما بپوشان
وَ أَتْمِمْ عَلَيْنَا بِاسْتِكْمَالِ طَاعَتِكَ فِيهِ الْمِنَّةَ إِنَّكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ
و با توفيق انجام طاعتت به نحو كامل در اين ماه، بخششت را بر ما كامل گردان. به راستى كه تو بسيار بخشنده و ستوده اى.
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ
و درود خدا بر حضرت محمّد و خاندان پاك او.
وَ اجْعَلْ لَنَا فِيهِ عَوْناً مِنْكَ عَلَى مَا نَدَبْتَنَا إِلَيْهِ مِنْ مُفْتَرَضِ طَاعَتِكَ وَ تَقَبَّلْهَا
و در اين ماه ما را در انجام طاعت واجبى كه به آن فراخوانده اى [روزه] يارى كن و آن را از ما بپذير،
إِنَّكَ الْأَكْرَمُ مِنْ كُلِّ كَرِيمٍ وَ الْأَرْحَمُ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ آمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
زيرا كه تو از هر بزرگوارى بزرگوارتر و از مهربانى مهربان ترى. اجابت كن اجابت كن، اى پروردگار جهانيان.
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِيَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
سپس دعايى را كه از امام صادق-عليه السّلام-نقل شده است بخوان، كه فرمود:
إِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالَ فَقُلْ
هرگاه هلال را ديدى بگو:
اللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَيْنَا صِيَامَهُ
خداوندا، ماه رمضان فرارسيد و تو روزه آن را بر ما واجب نمودى
وَ أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ
و قرآن را در آن براى هدايت مردم و به عنوان نشانه هايى از هدايت و جداسازى [حق از باطل] فروفرستادى.
اللَّهُمَّ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْنَا فِيهِ وَ سَلِّمْنَا مِنْهُ
خدايا، ما را بر روزه دارى در آن يارى ده و آن را از ما بپذير و ما را در آن سالم بدار و آن را از [گناهان و غفلت هاى] ما سالم بدار و آن را براى ما سالم بدار،
وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ
همراه با آسانى و عافيت از جانب خود. به راستى كه تو بر هر چيز توانايى، اى رحمت گستر اى مهربان.
ثُمَّ قُلْ: مَا رَوَيْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِي الْمُفَضَّلِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ الشَّيْبَانِيِّ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ مِنْ كِتَابِ أَمَالِيهِ مِنَ الْجُزْءِ الثَّالِثِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ
سپس دعاى ديگرى را كه امام صادق به نقل از پدران بزرگوارش-عليهم السّلام- نقل كرده است بخوان كه فرمود:
كَانَ عَلِيٌّ ع إِذَا كَانَ بِالْكُوفَةِ يَخْرُجُ وَ النَّاسُ مَعَهُ يَتَرَاءَى هِلَالَ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِذَا رَآهُ قَالَ
زمانى كه على-عليه السّلام-در كوفه بود و براى ديدن هلال بيرون مى آمد و مردم همراه او هلال ماه رمضان را استهلال مى كردند، وقتى ماه نو را مى ديد، مى فرمود:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِسْلَامِ
خداوندا، هلال اين ماه را همراه با ايمنى و ايمان و سلامتى
وَ صِحَّةٍ مِنَ السُّقْمِ وَ فَرَاغٍ لِطَاعَتِكَ مِنَ الشُّغُلِ وَ اكْفِنَا بِالْقَلِيلِ مِنَ النَّوْمِ
و تسليم و تندرستى از بيمارى و آسودگى از اشتغال [به انواع سرگرمى ها] براى انجام طاعتت، به ما نشان بده و ما را به خواب اندك بسنده ساز
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِيَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ
سپس دعايى را كه از حضرت امام كاظم-عليه السّلام-نقل شده است بخوان، كه فرمود:
إِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالَ فَقُلِ
وقتى هلال را ديدى، بگو:
اللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَيْنَا صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ
خدايا، ماه رمضان فرارسيد و تو روزه دارى و شب خيزى در آن را بر ما واجب گردانيده اى،
فَأَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْنَا فِيهِ
پس ما را بر روزه دارى و شب خيزى در آن يارى ده و آن را از ما بپذير و ما را در آن سالم بدار
وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و آن را نيز براى ما سالم بدار، همراه با آسانى و تندرستى. به راستى كه تو بر هر چيز توانايى، اى مهربان ترين مهربانان
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِيَ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع أَنَّهُ قَالَ
آن گاه دعاى ديگرى را كه از امير مؤمنان-عليه السّلام-نقل شده است بخوان، كه فرمود:
إِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالَ فَلَا تَبْرَحْ وَ قُلْ
هنگامى كه هلال را ديدى، پيش از آنكه از جاى خود تكان بخورى، بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ هَذَا الشَّهْرِ وَ فَتْحَهُ وَ نُورَهُ وَ نَصْرَهُ وَ بَرَكَتَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ رِزْقَهُ
خداوندا، از تو خير و گشايش و نور و يارى و بركت و پاكيزگى و روزى اين ماه را خواهانم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا فِيهِ وَ خَيْرَ مَا بَعْدَهُ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيهِ وَ شَرِّ مَا بَعْدَهُ
خدايا، از تو خير اين ماه و ما بعد آن را درخواست مى كنم و از شرّ آن و ما بعد آن به تو پناه مى برم.
اللَّهُمَّ أَدْخِلْهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْبَرَكَةِ وَ التَّقْوَى وَ التَّوْفِيقِ لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
خداوندا، اين ماه را همراه با ايمنى و ايمان و سلامتى و تسليم و بركت و تقوا و توفيق انجام آنچه دوست دارى و مى پسندى، بر ما وارد كن
ثُمَّ قُلْ: مَا ذَكَرَهُ ابْنُ بَابَوَيْهِ فِي كِتَابِ مَنْ لَا يَحْضُرُهُ الْفَقِيهُ مَرْوِيّاً عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ
سپس دعاى ديگرى را كه «ابن بابويه» در كتاب «من لا يحضره الفقيه» از امام صادق-عليه السّلام-نقل كرده است بخوان، كه فرمود:
إِذَا رَأَيْتَ هِلَالَ شَهْرِ رَمَضَانَ فَلَا تُشِيرُ إِلَيْهِ وَ لَكِنِ اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَةَ وَ ارْفَعْ يَدَيْكَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ خَاطِبِ الْهِلَالَ تَقُولُ
هرگاه هلال ماه رمضان را ديدى، [با انگشت] به آن اشاره مكن، بلكه رو به قبله بايست و دست هايت را به سوى خداوند-عزّ و جلّ-بلند كن و خطاب به هلال بگو:
رَبِّي وَ رَبُّكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ
پروردگار من و تو، همان خدايى است كه پروردگار جهانيان مى باشد. خداوندا، هلال اين ماه را همراه با ايمنى و ايمان
وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْمُسَارَعَةِ إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
و سلامتى و تسليم و شتاب به آنچه دوست دارى و مى پسندى، به ما نشان بده.
اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا وَ ارْزُقْنَا خَيْرَهُ وَ عَوْنَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا ضَرَّهُ وَ شَرَّهُ وَ بَلَاءَهُ وَ فِتْنَتَهُ
خدايا، اين ماه را بر ما مبارك گردان و خير و يارى [خود را در] آن به ما روزى كن، و آسيب و شرّ و بلا و آشوب آن را از ما بگردان.
ثُمَّ قُلْ مَا وَجَدْنَاهُ فِي نُسْخَةٍ عَتِيقَةٍ مِنْ كُتُبِ أُصُولِ الشِّيعَةِ
بعد دعايى را كه ما در يك كتاب قديمى از اصول شيعه بدان دست يافته ايم، بخوان. متن دعا به اين صورت است:
رَبِّي وَ رَبُّكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا وَ عَلَى أَهْلِ بُيُوتِنَا وَ أَشْيَاعِنَا بِأَمْنٍ وَ إِيمَانٍ وَ سَلَامَةٍ وَ إِسْلَامٍ
پروردگار من و تو، همان خدايى است كه پروردگار جهانيان مى باشد. خداوندا، بر محمّد و خاندان او درود فرست و هلال اين ماه را بر ما و خاندان و پيروان ما، همراه با ايمنى و ايمان و سلامتى و تسليم
وَ بِرٍّ وَ تَقْوَى وَ عَافِيَةٍ مُجَلِّلَةٍ وَ رِزْقٍ وَاسِعٍ حَسَنٍ وَ فَرَاغٍ مِنَ الشُّغُلِ وَ اكْفِنَا بِالْقَلِيلِ مِنَ النَّوْمِ وَ الْمُسَارَعَةِ فِي مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
و نيكى و تقوا و تندرستى فراگير و روزى فراوان و نيكو و آسودگى از اشتغال [به انواع سرگرمى ها]، به ما نشان بده و ما را به خواب اندك بسنده كن و شتاب به سوى آنچه را كه دوست دارى و مى پسندى [روزى مان كن و]
وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهِ اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا وَ ارْزُقْنَا بَرَكَتَهُ وَ خَيْرَهُ وَ عَوْنَهُ وَ غُنْمَهُ وَ نُورَهُ وَ يُمْنَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ مَغْفِرَتَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا شَرَّهُ وَ ضَرَّهُ وَ بَلَاءَهُ وَ فِتْنَتَهُ
بر آن استوار بدار. خدايا، اين ماه را بر ما مبارك گردان و بركت و خير و يارى و غنيمت و نور و خجستگى و رحمت و آمرزش [خود در] آن را روزى مان كن، و شرّ و آسيب و بلا و فتنه هاى آن را از ما برگردان.
اللَّهُمَّ مَا قَسَمْتَ فِيهِ مِنْ رِزْقٍ أَوْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ فَضْلٍ أَوْ مَغْفِرَةٍ أَوْ رَحْمَةٍ فَاجْعَلْ نَصِيبَنَا فِيهِ الْأَكْبَرَ وَ حَظَّنَا فِيهِ الْأَوْفَرَ [الْأَكْثَرَ]
خداوندا، هر روزى يا خير يا تندرستى يا تفضّل يا آمرزش يا رحمت كه در آن قسمت مى كنى، سهم ما را از آن بيشترين [بزرگ ترين] سهم و بهره ما را از آن افزون ترين بهره قرار ده
ثُمَّ قُلْ: مَا رُوِيَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ
سپس دعاى ديگرى را كه از امام صادق-عليه السّلام-روايت شده است بخوان، كه فرمود:
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا رَأَى الْهِلَالَ قَالَ
رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-وقتى هلال ماه را مى‌ديد، مى‌فرمود:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَكَ وَ قَدَّرَكَ وَ جَعَلَكَ مَوَاقِيتَ لِلنَّاسِ اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا هِلَالًا مُبَارَكاً
«ستايش خدايى را كه تو را آفريد و اندازه‌ى مشخّص و وسيله‌ى تشخيص زمان براى مردم قرار داد. خدايا،هلال اين ماه را بر ما خجسته بگردان.»
ثُمَّ قُلْ مَا وَجَدْنَاهُ فِي كِتَابٍ عَتِيقٍ بِدَعَوَاتٍ مِنْ طُرُقِ أَصْحَابِنَا كَأَنَّهُ مِنْ أُصُولِهِمْ رَحِمَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ
آن‌گاه دعاى ديگرى را كه در يك كتاب دعاى قديمى يافته ايم و آن كتاب از راويان اماميّه-رحمهم اللّه-به ما رسيده و گويا از كتاب هاى اصول شيعه است، بخوان. در آن كتاب آمده است: فرمود:
إِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالَ تَقُولُ
وقتى هلال را ديدى، بگو:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ رَبِّي وَ رَبُّكَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَالَمِينَ
خدا بزرگ تر است، خدا بزرگ تر است، خدا بزرگ تر است. پروردگار من و تو خدا است. معبودى جز او كه پروردگار جهانيان است، وجود ندارد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَنِي وَ خَلَقَكَ وَ قَدَّرَكَ مَنَازِلَ وَ جَعَلَكَ آيَةً لِلْعَالَمِينَ يُبَاهِي اللَّهُ بِكَ الْمَلَائِكَةَ
ستايش خدا را كه من و تو را آفريد و براى تو منازلى مقدّر نمود و تو را نشانه اى براى جهانيان قرار داد و به تو بر ملايكه مباهات مى كند.
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْغِبْطَةِ وَ السُّرُورِ وَ الْبَهْجَةِ وَ الْحُبُورِ وَ ثَبِّتْنَا عَلَى طَاعَتِكَ وَ الْمُسَارَعَةِ فِيمَا يُرْضِيكَ
خدايا، هلال اين ماه را همراه با ايمنى و ايمان و سلامتى و تسليم و سرحالى و سرور و خوشحالى و شادمانى، به ما نشان بده و ما را بر طاعت و شتاب به آنچه موجب خشنودى تو است، استوار بدار.
اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا وَ ارْزُقْنَا خَيْرَهُ وَ بَرَكَتَهُ وَ يُمْنَهُ وَ عَوْنَهُ وَ قُوَّتَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا شَرَّهُ وَ بَلَاءَهُ وَ فِتْنَتَهُ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
خدايا، اين ماه را بر ما مبارك گردان و خير و بركت و خجستگى و يارى و نيرومندى در آن را روزى مان كن و بدى و بلا و آشوب آن را از ما دور دار. به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان.
ثُمَّ قُلْ مَا وَجَدْنَاهُ فِي نُسْخَةٍ عَتِيقَةٍ قِيلَ إِنَّهَا بِخَطِّ الرَّضِيِّ الْمُوسَوِيِّ
بعد دعايى را كه در يك كتاب قديمى-كه گفته شده است به خطّ «سيد رضىّ موسوى» -رحمه اللّه-است-يافته‌ايم، بخوان. متن دعا به اين صورت است:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مُبْدِئَ الْبَدَايَا وَ يَا خَالِقَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ وَ يَا إِلَهَ مَنْ بَقِيَ وَ إِلَهَ مَنْ مَضَى وَ يَا مَنْ رَفَعَ السَّمَاءَ وَ سَطَحَ الْأَرْضَ
خداوندا، از تو درخواست مى كنم اى پديدآورنده چيزهاى نو و اى آفريننده زمين و آسمان و اى معبود انسان هاى موجود و در گذشته و اى كسى كه آسمان را برافراشته و زمين را هموار قرار دادى.
إِلَهِي وَ أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ تَبْعَثُ أَرْوَاحَ أَهْلِ الْبَلَاءِ بِقُدْرَتِكَ وَ أَمْرِكَ وَ سُلْطَانِكَ عَلَى عِبَادِكَ وَ إِمَائِكَ الْأَذِلَّاءِ
معبودا، از تو درخواست مى كنم، تويى كه جان افراد پوسيده را به قدرت و فرمان و تسلّط بر بندگان و كنيزان خاكسارت، برمى انگيزانى.
إِلَهِي وَ أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ تَبْعَثُ الْمَوْتَى وَ تُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ أَنْتَ رَبُّ الشِّعْرى وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى
معبودا، از تو كه مردگان را برمى انگيزانى و زندگان را مى ميرانى و تويى پروردگار ستاره «شعرى» و پروردگار بت «منات» سوّمين بت [نام دو بت ديگر: لات و عزّى] خواستارم
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ عَدَدَ الْحَصَى وَ الثَّرَى وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً تَكُونُ لَكَ رِضًى
كه بر حضرت محمّد و اهل بيت او به اندازه تمام سنگريزه ها و خاك ها درود فرستى، درودى كه مورد پسند تو باشد
وَ ارْزُقْنِي فِي هَذَا الشَّهْرِ التُّقَى وَ النُّهَى وَ الصَّبْرَ عَلَى الْبَلَاءِ وَ الْعَوْنَ عِنْدَ الْقَضَاءِ
و در اين ماه، تقوا و خرد و صبر بر گرفتارى و يارى [خود] به هنگام سرنوشت حتمى ات را روزى ام كنى.
وَ اجْعَلْنِي إِلَهِي مِنْ أَهْلِ الْعَافِيَةِ وَ الْمُعَافَاةِ وَ هَبْ لِي يَقِينَ أَهْلِ التُّقَى وَ أَعْمَالَ أَهْلِ النُّهَى وَ صَبْرَ أَهْلِ الْبَلْوَى
اى معبود من! مرا از اهل عافيت و تندرستى بگردان و يقين تقواپيشگان و اعمال خردمندان و شكيبايى گرفتاران را به من ارزانى دار،
فَإِنَّكَ تَعْلَمُ يَا إِلَهِي ضَعْفِي عِنْدَ الْبَلَاءِ وَ قِلَّةَ صَبْرِي فِي الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ
زيرا-اى معبود من! -تو از ناتوانى من هنگام گرفتارى و از ناشكيبايى ام در سختى و خوشى آگاهى.
لَا تَبْعَثْنِي بِبَلَاءٍ ارْحَمْ ضَعْفِي وَ اكْشِفْ كَرْبِي وَ فَرِّجْ هَمِّي وَ غَمِّي
بلايى به سوى من گسيل مدار، بر ناتوانى ام رحم آر و اندوهم را برطرف ساز و هم و غم مرا مرتفع نما
وَ ارْحَمْنِي رَحْمَةً تُطْفِئُ بِهَا سَخَطَكَ وَ اعْفُ عَنِّي وَ جُدْ عَلَيَّ
و چنان رحمتى را شامل حالم كن كه خشمت را به وسيله آن خاموش گردانى و از من درگذر و به من ارزانى دار،
فَعَفْوُكَ وَ جُودُكَ يَسَعُنِي وَ اسْتَجِبْ لِي فِي شَهْرِكَ الْمُبَارَكِ الَّذِي عَظَّمْتَ حُرْمَتَهُ وَ بَرَكَتَهُ
زيرا كه عفو و بخشش تو مرا فرامى گيرد و در ماه مباركت كه حرمت و بركت آن را بزرگ داشته اى، دعايم را مستجاب كن.
وَ اجْعَلْنِي إِلَهِي مِمَّنْ آمَنَ وَ اتَّقَى فِي الدِّينِ وَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ مَعَ مَنْ أَتَوَالَى
اى معبود من! مرا از مؤمنانى كه در امور دين و دنيا و آخرت تقوا پيشه نموده‌اند و همراه با كسانى كه پيرو
وَ أَتَوَلَّى وَ لَا تُلْحِقْنِي بِمَنْ مَضَى مِنْ أَهْلِ الْجُحُودِ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا
و دوستدارشان هستم قرار ده، و به گذشتگان از اهل انكار در دنيا، ملحق مفرما.
وَ اجْعَلْنِي إِلَهِي مَعَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ فِي كُلِّ عَافِيَةٍ وَ بَلَاءٍ وَ كُلِّ شِدَّةٍ وَ رَخَاءٍ
اى معبود من! مرا در هر عافيت و بلا، و در هر سختى و خوشى با حضرت محمد و اهل بيت او-كه درود تو بر او و آنان باد! -قرار ده
وَ احْشُرْنِي مَعَهُمْ لَا مَعَ غَيْرِهِمْ فِي الدِّينِ وَ الدُّنْيَا أَبَداً وَ فِي الْآخِرَةِ غَداً يَوْمَ يُحْشَرُ النَّاسُ ضُحًى
و در دين و دنيا و نيز در فرداى آخرت، آن روز كه مردم در اول روز محشور مى‌گردند، با آنان محشور گردان نه با ديگران.
وَ اجْعَلِ الْآخِرَةَ خَيْراً لِي مِنَ الْأُولَى وَ اصْرِفْ عَنِّي بِمَنْزِلَتِهِمْ عَذَابَ الْآخِرَةِ وَ خِزْيَ الدُّنْيَا وَ فَقْرَهَا وَ مَسْكَنَتَهَا وَ مَا فِيهَا
و آخرت را براى من بهتر از دنيا بگردان و به مقام و منزلت آنان، عذاب آخرت و رسوايى و نادارى و بيچارگى و ديگر گرفتارى‌هاى دنيا را از من دور كن.
يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا مَوْلَاهْ يَا وَلِيَّ نِعْمَتَاهْ آمِينَ آمِينَ اخْتِمْ لِي ذَلِكَ
اى پروردگار من اى پروردگار من اى مولاى من اى سرپرست نعمت من، مستجاب كن مستجاب كن و اين دعا را با اين سخن كه مى گويم، ختم كن: اى پروردگار من.
عَلَى مَا أَقُولُ يَا رَبَّاهْ ثُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ ع وَ سَلْ حَوَائِجَكَ تُقْضَى إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى
آن گاه بر حضرت محمد و اهل بيت او-سلام بر او و آنان-درود بفرست و درخواست هايت را بخواه، ان شاء اللّه تعالى برآورده مى شود.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
