دعای امام صادق (ع) در شب اول رمضان (اقبال الاعمال)
۰۵ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الرابع فيما نذكره مما يختص بأول ليلة من شهر رمضان؛ فصل فيما نذكره من الدعاء الزائد عقيب صلاة المغرب أول ليلة من شهر رمضان، دعاء آخر في أول ليلة من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل نهم: فصل دعا در تعقيب نماز مغرب شب اوّل ماه رمضان، دعای دیگر در اولین شب از ماه:
رَوَيْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ يَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُصَدِّقِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ عَمَّارٍ السَّابَاطِيِّ قَالَ
«محمد بن يعقوب كلينى» آورده است:
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا كَانَ أَوَّلُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَقُلْ
امام صادق-عليه السّلام-فرمود: وقتى شب اوّل ماه رمضان فرارسيد، بگو:
اللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ
خداوندا، اى پروردگار ماه رمضان و فروفرستنده قرآن،
هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ وَ أَنْزَلْتَ فِيهِ آيَاتٍ (بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ)[1]
اين ماه رمضانى است كه قرآن را در آن فروفرستاده اى و آيه هاى روشن از هدايت و جداسازى [حق از باطل] را بر ما نازل نموده اى.
اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا صِيَامَهُ وَ أَعِنَّا عَلَى قِيَامِهِ اللَّهُمَّ سَلِّمْهُ وَ سَلِّمْنَا فِيهِ وَ سَلِّمْهُ مِنَّا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ مُعَافَاةٍ
خدايا، روزه دارى در آن را به ما روزى كن و بر شب خيزى در آن يارى ده. خداوندا، اين ماه را براى ما و ما را در آن سالم بدار و آن را از [گناهان و غفلت هاى] ما سالم بدار به همراه آسانى و عافيت از خود
وَ اجْعَلْ فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ
و جزو قضا و قدرهاى محتوم خود
وَ فِيمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَكِيمِ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِي لَا يُرَدُّ وَ لَا يُبَدَّلُ
و جزو امور من استوار و حتمى كه برگشت و تبديل و تغيير در آن راه ندارد و آن را در شب قدر فيصله مى دهى،
أَنْ تَكْتُبَنِي مِنْ حُجَّاجِ بَيْتِكَ الْحَرَامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمُ الْمَغْفُورِ ذَنْبُهُمُ [ذُنُوبُهُمْ] الْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ سَيِّئَاتُهُمْ
نام مرا از حاجيان خانه محترمت بنويس، حاجيانى كه حجّشان نيك و كوشش و عملشان مورد سپاس و گناهانشان، بخشوده و بدى هايشان پوشيده است
وَ اجْعَلْ فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِيلَ لِي فِي عُمُرِي وَ تُوَسِّعَ عَلَيَّ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلَالِ
و جزو قضا و قدر خود مقرّر فرما كه عمر مرا طولانى نموده و روزى حلال خود را بر ما زياد عطا فرمايى.
و رواه أيضا علي بن عبد الواحد النهدي
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
