چرا حضرت علی (ع) در ایام حکومتشان به کشته شدن همسرشان توسط عمر اشاره نکردند؟
۱۱ اسفند ۱۳۹۴ 0شبهه
چرا حضرت علی «علیه السلام» در ایام حکومتشان به کشته شدن همسرشان توسط عمر اشاره نکردند؟
پاسخ
أ. آیا همه جزئیات تاریخ و زندگی حضرت علی «علیه السلام» به دست ما رسیده است؟
ب. مگر فرزندان عمر بن خطاب چند بار در طول زندگیشان از کشته شدن پدرشان به دست ابولؤلؤ یاد کرده اند؟
ج. حضرت امیر «علیه السلام» هنگام دفن فاطمه زهرا «سلام الله علیها» خطاب به رسول خدا «صلی الله علیه و آله» می فرمایند:
... از این پس اندوه من جاودانه و شب هایم شب زنده داری است تا آن روز که خدا جوار تو را برای من برگزیند.[1]
د. روایاتی که سلیم بن قیس از حضرت علی «علیه السلام» نقل کرده است عموماً مربوط به دوران حکومت آن حضرت است. سلیم بن قیس می گوید:
از حضرت علی «علیه السلام» درباره ظلم ها و جنایاتی که عمر بن خطاب انجام داده بود سؤال کردم. آن حضرت فرمود: آیا می دانی چرا عمر بن خطاب قنفذ را مانند سایر عمالش جریمه نکرد؟ گفتم: نه. فرمود: هنگامی که فاطمه «سلام الله علیها» برای دفاع از من بین من و مهاجمان مانع شد، کسی که فاطمه «سلام الله علیها» را با تازیانه زد قنفذ بود. اثر این ضربه تا زمانی که فاطمه «سلام الله علیها» از دنیا رفت روی دستش باقی مانده بود و عمر به خاطر همکاری و همدستی قنفذ، او را جریمه نکرد.[2]
هـ. عبدالله بن عباس می گوید:
در ایام جنگ صفین (در دوران حکومت حضرت علی «علیه السلام») در منطقه ذی قار نزد حضرت علی «علیه السلام» رفتم. حضرت کتابی را به من نشان داد و فرمود: ای ابن عباس! آن چه در این کتاب است توسط رسول خدا «صلی الله علیه و آله» املا شده و من با دست خودم آن را نوشته ام. عبدالله بن عباس می گوید: از آن حضرت تقاضا کردم مطالب کتاب را برایم بخواند. حضرت علی «علیه السلام» همه حوادثی را که بعد از رحلت رسول خدا «صلی الله علیه و آله» اتفاق افتاده بود از جمله ظلم هایی که به ایشان شده و نحوه شهادت حضرت فاطمه «سلام الله علیها» را از روی کتاب برایم خواند. [3]
آیا حضرت علی «علیه السلام» باید بیش از این یادآوری می کرد؟
وجدان های به خواب فرورفته را با یک بار صدا زدن می توان بیدار کرد؛ اما وجدان هایی که خودشان را به خواب زده اند اگر حضرت علی «علیه السلام» صد بار هم ماجرا را می فرمودند، بیدار نخواهند شد!
و. حضرت علی «علیه السلام» با تبعیت از سیاست رسول گرامی اسلام «صلی الله علیه و آله» و بنا به دلایل سیاسی اجتماعی و شرایط حساس جامعه آن روز، بنای یادآوری صریح و تکرار خاطرات تلخ گذشته را نداشت. البته اجرای این سیاست از سوی حضرت امیر «علیه السلام» باعث نشده بود که آن حضرت ظلم ها و جنایات عده ای را به طور کامل به فراموشی سپرده باشند و هیچگاه از آن یاد نکنند. انتقادهای تند و صریح آن حضرت از ابوبکر، عمر و عثمان در خطبه شقشقیه نشان می دهد که ایشان هر زمان که شرایط را مناسب می دیدند به انتقاد از سیاست های حاکمان قبلی می پرداختند.
[1]) «أمّا حزنی فسر مد و أمّا لیلی فمسهّد». نهج البلاغه، ص 422-423، خطبه 202 و الکافی، ج 1، ص 459، کتاب الحجة، باب مولد الزهراء، ح 3.
[2]) «فسألته عمّا صنع عمر، فقال: هل تدری لم کفّ عن قنفذ و لم یغرمه شیئاً؟ قلت: لا، قال: لأنه هو الذی ضرب فاطمة بالسوط حین جائت لتحول بینی و بینهم، فماتت صلوات الله علیها و إنّ أثر السوط لفی عضدها مثل الدملج». کتاب سلیم بن قیس، ص 674، الحدیث الثالث عضر.
[3]) «فکان فیما قرأه علیًّ: کیف یصنع به و کیف یستشهد فاطمة و کیف یستشهد الحسن ابنه». کتاب سلیم بن قیس، ص 915، الحدیث السادس و الستون.
منبع: پاسخ به چند شبهه فاطمی؛ نجم الدین طبسی
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
