متن کوتاه ادبی: به مناسبت ایام شهادت حضرت فاطمه (س)، شکایت دارم

گلایه می‏کنم از دیوارهای سرد و خاموش مدینه، از این کوچه ‏ها که آشنای دیرینه ‏اند با حضور روشن تو، از این خشت‏ ها که لب فرو بسته ‏اند؛ حال آنکه بارها سلام و تحنیت پر مهر پیامبر، به تو و خاندانت را شنیده ‏اند. از این آسمان افسرده و محزون که شاهد بود حبیب خدا، کلام الهی را بر در خانه شما تلاوت می‏ کرد: «انما یرید اللّه‏ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا». گلایه دارم از چشمان سرخ این آفتاب که هنوز بعد تو، دیده به این کوچه ‏های تهی از عطر یاس می ‏دوزد.

شکوه می‏ کنم از ملاقات سرخ در و دیوار خانه با سینه پاک تو که هنوز جای بوسه پیامبر بر آن تازه بود. 

به ستاره‏ها گفته‏ ام برایت آرام بگریند تا آزرده نشوی. به ماه سپرده ‏ام شیون چشم‏هایش را پنهان کند تا نشان قبر تو، از دیدگان شب مخفی بماند. کودکانت، ناله یتیمی را در بغض گلوهاشان فرو می ‏برند تا تو را مخفیانه غسل دهم و به دستان سپید پدرت بسپارم.

به زمین سفارش کرده ‏ام پیکر مجروح یاس را آرام در آغوش بگیرد. فاطمه جان! «بعد تو اندوه من جاودانه و شب‏ هایم شب زنده ‏داری است، تا آن روز که خدا خانه زندگی تو را برای من برگزیند»

 

نویسنده: فاطره ذبیح زاده