دعای اللهم لا تودبنی بعقوبتک و لا تمکر بی فی حیلتک
۲۴ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای اول):
اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ وَ لَا يُوجَدُ إِلَّا مِنْ عِنْدِكَ
معبودا، با عقوبت خود ادبم مكن و با دچار نمودنم به حيله‌ات فريبم مزن. اى پروردگار من، از كجا خير براى من باشد در حالى كه خير جز از نزد تو وجود پيدا نمى‌كند؟ !
وَ مِنْ أَيْنَ لِيَ النَّجَاةُ وَ لَا تُسْتَطَاعُ إِلَّا بِكَ لَا الَّذِي أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْكَ وَ لَا الَّذِي أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَيْكَ خَرَجَ مِنْ قُدْرَتِكَ
و از كجا نجات براى من باشد درحالى‌كه جز به تو نمى‌توان بدان اقدام كرد. نه كسى كه كار نيكى انجام داد، از يارى و رحمت تو بى‌نياز است و نه كسى كه كار بد كرد [و بر تو گستاخى نمود]، از تحت قدرت تو بيرون آمد.
يَا رَبِّ بِكَ عَرَفْتُكَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِي عَلَيْكَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا دَرَيْتُ مَنْ أَنْتَ
اى پروردگار من تو را به تو شناختم و تو بودى كه مرا به‌سوى خود راهنمايى كرده و فراخواندى و اگر تو نبودى، هرگز نمى‌دانستم كه تو چيستى.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فِيُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ يَدْعُونِي
ستايش خدا را كه هرگاه او را مى‌خوانم، به من پاسخ مثبت مى‌دهد، اگرچه وقتى او مرا مى‌خواند، سستم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي وَ إِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِينَ يَسْتَقْرِضُنِي
و ستايش خدا را كه هرگاه از او درخواست مى‌كنم، عطايم مى‌كند اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ‌چشمم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي
و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار كرد و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا مبادا به من اهانت نموده و مرا خوار بدارند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي
و ستايش خود را كه باوجود بى‌نيازى، نسبت به من اظهار دوستى نمود.
اللَّهُمَّ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ إِلَّا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُضْطَرُّونَ
خداوندا، شفاعت‌كننده‌اى جز شناخت من به اين‌كه تو برترين كسى هستى كه بيچارگان آهنگ تو را مى‌كنند، ندارم
أَسْأَلُكَ مُقِرّاً بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَ الْقُوَّةَ وَ الْحَوْلَ وَ الْقُدْرَةَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِيَ الَّذِي قَدْ حَنَا ظَهْرِي
و با اعتراف به اين‌كه بخشش و نيرو و بازدارندگى و قدرت از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا كه پشتم را خم كرده است، بردارى
وَ تَعْصِمُنِي مِنَ الْهَوَى الْمُسَلَّطِ عَلَى عَقْلِي وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِك
و از خواهش نفسم كه بر عقلم غلبه كرده است، نگاه دارى و از كسانى كه براى طاعتت برگزيده‌اى، بگردانى.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
