نماز مستحبی شب نیمه شعبان (اقبال الاعمال)
۰۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب التاسع فيما نذكره من فضل شهر شعبان و فوائده و كمال موائده و موارده و فيه فصول؛ فصل فيما نذكره من تسبيح و تحميد و تكبير و صلاة ركعتين في ليلة النصف من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل چهل و دوم، تسبيح و تحميد و تكبير و دو ركعت نماز مخصوص شب نيمه شعبان (سومین نماز):
رَوَيْنَا ذَلِكَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ فِيمَا رَوَاهُ عَنْ أَبِي يَحْيَى عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ ع قَالَ
جدّم «ابو جعفر طوسى» به نقل از «ابو يحيى» آورده است كه حضرت جعفر بن محمد صادق-عليه السّلام-فرمود:
سُئِلَ الْبَاقِرُ ع مِنْ فَضْلِ لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَقَالَ هِيَ أَفْضَلُ لَيْلَةٍ بَعْدَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ فِيهَا يَمْنَحُ اللَّهُ الْعِبَادَ فَضْلَهُ وَ يَغْفِرُ لَهُمْ بِمَنِّهِ
از امام باقر-عليه السّلام-درباره‌ى فضيلت شب نيمه‌ى شعبان پرسيده شد. فرمود: اين شب، برترين شب بعد از شب قدر است، خداوند نعمت‌هاى افزون خود را در آن شب به بندگانش ارزانى مى‌دارد و به منّت خود مى‌آمرزد.
فَاجْتَهِدُوا فِي الْقُرْبَةِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى فِيهَا فَإِنَّهَا لَيْلَةٌ آلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ لَا يَرُدَّ فِيهَا سَائِلًا مَا لَمْ يَسْأَلِ اللَّهِ مَعْصِيَةً
بنابراين، در اين شب، در تقرب به درگاه خداوند متعال، بكوشيد؛ زيرا اين شب، شبى است كه خداوند-عزّ و جلّ-بر خود سوگند ياد كرده است كه هيچ سايلى را تا زمانى كه معصيتى را درخواست نكند، رد نكند
وَ إِنَّهَا اللَّيْلَةُ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ بِإِزَاءِ مَا جَعَلَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ لِنَبِيِّنَا ص فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ وَ الثَّنَاءِ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى
و اين شب، شبى است كه خداوند به ازاى شب قدر كه براى پيامبر اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-قرار داده، اين شب را براى ما قرار داده است. پس در دعا و ثنا به درگاه خداوند متعال بكوشيد،
فَإِنَّهُ مَنْ سَبَّحَ اللَّهَ تَعَالَى فِيهَا مِائَةَ مَرَّةٍ وَ حَمِدَهُ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ كَبَّرَهُ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ هَلَّلَهُ مِائَةَ تَهْلِيلَةٍ
كه هركس در اين شب صد بار تسبيح: «سبحان اللّه» و صد بار تحميد: «ألحمد للّه» و صد بار تكبير: «أللّه أكبر» [و صد بار تهليل: «لا إله إلاّ اللّه»] بگويد،
غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا سَلَفَ مِنْ مَعَاصِيهِ وَ قَضَى لَهُ حَوَائِجَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ مَا الْتَمَسَهُ وَ مَا عَلِمَ حَاجَتَهُ إِلَيْهِ
خداوند گناهان گذشته‌ى او را مى‌آمرزد و حوايج دنيوى و اخروى او را خواه از درگاه خداوند تقاضا كرده و خداوند نياز او را بدان بداند،
وَ إِنْ لَمْ يَلْتَمِسْهُ مِنْهُ تَفَضُّلًا عَلَى عِبَادِهِ قَالَ أَبُو يَحْيَى فَقُلْتُ لِسَيِّدِنَا الصَّادِقِ ع وَ أَيُّ شَيْءٍ أَفْضَلُ الْأَدْعِيَةِ
يا حتى از درگاه خداوند درخواست نكرده باشد، از روى تفضل بر بندگانش، برآورده مى‌سازد. «ابو يحيى» مى‌گويد: به سرورمان امام صادق-عليه السّلام-عرض كردم: كدام دعا از همه‌ى دعاها برتر است؟
فَقَالَ إِذَا أَنْتَ صَلَّيْتَ الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ تَقْرَأُ فِي الْأُولَى الْحَمْدَ[1] وَ سُورَةَ الْجَحْدِ[2] وَ هِيَ قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ وَ اقْرَأْ فِي الرَّكْعَةِ الثَّانِيَةِ الْحَمْدَ وَ سُورَةَ التَّوْحِيدِ[3] وَ هِيَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ
فرمود: «بعد از آنكه نماز عشا را خواندى، دو ركعت نماز-در ركعت اول سوره‌ى «حمد» و سوره‌ى «جحد»، يعنى «قُلْ يا أَيُّهَا اَلْكافِرُونَ» و در ركعت دوم سوره‌ى «حمد» و سوره‌ى توحيد، يعنى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» بخوان
فَإِذَا أَنْتَ سَلَّمْتَ قُلْتَ سُبْحَانَ اللَّهِ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً وَ اللَّهُ أَكْبَرُ أَرْبَعاً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً ثُمَّ قُلْ
و بعد از سلام نماز، 33 بار «سبحان اللّه» و 33 بار «ألحمد للّه» و 34 بار «أللّه أكبر» بگو، سپس اين دعا را بخوان:
يَا مَنْ إِلَيْهِ يَلْجَأُ [ملجأ] الْعِبَادُ فِي الْمُهِمَّاتِ وَ إِلَيْهِ يَفْزَعُ الْخَلْقُ فِي الْمُلِمَّاتِ
اى خدايى كه بندگان در امور مهم به تو پناه مى‌آورند و آفريده‌ها در سختى‌ها و گرفتارى‌ها به تو پناهنده مى‌شوند،
يَا عَالِمَ الْجَهْرِ وَ الْخَفِيَّاتِ وَ يَا مَنْ لَا يَخْفَى عَلَيْهِ خَوَاطِرُ الْأَوْهَامِ وَ تَصَرُّفُ الْخَطَرَاتِ
اى آگاه از آشكار و نهانى‌ها، اى خدايى كه خاطره‌هاى انديشه‌ها و تصرف و تردد خاطره‌ها از تو پوشيده نيست، الخطرات،
يَا رَبَّ الْخَلَائِقِ وَ الْبَرِيَّاتِ يَا مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ الْأَرَضِينَ وَ السَّمَاوَاتِ
اى پروردگار آفريده‌ها و مردمان، اى خدايى كه ملكوت و فرمانروايى مطلق زمين و آسمان‌ها به دست تو است،
أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَمُتُّ إِلَيْكَ بِلَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ فَيَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست، با «لا إله إلاّ انت» خود را به تو انتساب مى‌دهم [توسل مى‌جويم]. پس اى خدايى كه معبودى جز تو نيست،
اجْعَلْنِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مِمَّنْ نَظَرْتَ إِلَيْهِ فَرَحِمْتَهُ
مرا در اين شب از كسانى بگردان كه به آنان نگريستى و رحمتت را شامل آنان كردى
وَ سَمِعْتَ دُعَاءَهُ فَأَجَبْتَهُ وَ عَلِمْتَ اسْتِقَالَتَهُ فَأَقَلْتَهُ وَ تَجَاوَزْتَ عَنْ سَالِفِ خَطِيئَتِهِ وَ عَظِيمِ جَرِيرَتِهِ
و دعايشان را شنيدى و اجابت نمودى و از لغزششان آگاه شدى و ناديده انگاشتى و از خطاهاى گذشته و جنايت‌هاى بزرگشان درگذشتى؛
فَقَدِ اسْتَجَرْتُ بِكَ مِنْ ذُنُوبِي وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِي سَتْرِ عُيُوبِي
زيرا من از گناهان به درگاه تو پناهنده شده‌ام و در رابطه با پوشيدن عيب‌هايم به تو پناه آورده‌ام.
اللَّهُمَّ فَجُدْ عَلَيَّ بِكَرَمِكَ وَ فَضْلِكَ وَ احْطُطْ خَطَايَايَ بِحِلْمِكَ وَ عَفْوِكَ
خدايا، پس كرامت و تفضل خود را به من ارزانى دار و خطاهاى مرا با بردبارى و گذشتت بريز
وَ تَغَمَّدْنِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ بِسَابِغِ كَرَامَتِكَ وَ اجْعَلْنِي فِيهَا مِنْ أَوْلِيَائِكَ الَّذِينَ اجْتَبَيْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ
و در اين شب با كرامت فراگير و كاملت بپوش و از كسانى بگردان كه براى طاعتت برگزيده
وَ اخْتَرْتَهُمْ لِعِبَادَتِكَ وَ جَعَلْتَهُمْ خَالِصَتَكَ وَ صَفْوَتَكَ
و براى عبادتت انتخاب كرده و ويژه و گزيده‌ى خويش گردانيده‌اى.
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ سَعِدَ جِدُّهُ وَ تَوَفَّرَ مِنَ الْخَيْرَاتِ حَظُّهُ
خدايا، مرا از كسانى قرار ده كه بهره‌اش نيك گرديد و از كارهاى خير بهره‌ى فراوان برداشت
وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ سَلِمَ فَنَعِمَ وَ فَازَ فَغَنِمَ وَ اكْفِنِي شَرَّ مَا أَسْلَفْتُ
و نيز از كسانى قرار ده كه سالم ماندند و برخوردار شدند و رستگار گرديده و غنيمت بردند و مرا از شر آنچه در گذشته از من سرزده كفايت فرما
وَ اعْصِمْنِي مِنَ الِازْدِيَادِ فِي مَعْصِيَتِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ طَاعَتَكَ وَ مَا يُقَرِّبُنِي لَدَيْكَ [منك] وَ مَا يُزْلِفُنِي عِنْدَكَ
و از معصيت و نافرمانى افزون نگاه دار و طاعت خود و آنچه را كه مرا به تو نزديك مى‌گرداند و در نزد تو منزلت مى‌بخشد، محبوب من قرار ده.
سَيِّدِي إِلَيْكَ يَلْجَأُ [ملجأ] الْهَارِبُ وَ مِنْكَ يَلْتَمِسُ [ملتمس] الطَّالِبُ وَ عَلَى كَرَمِكَ يُعَوِّلُ الْمُسْتَقِيلُ التَّائِبُ
سرور من، گريختگان به درگاه تو پناهنده مى‌شوند و طالبان از تو التماس مى‌كنند و درخواست گذشت لغزش‌كننده و توبه‌كنندگان بر بزرگوارى تو اعتماد دارند
أَدَّبْتَ عِبَادَكَ بِالتَّكَرُّمِ وَ أَنْتَ أَكْرَمُ الْأَكْرَمِينَ وَ أَمَرْتَ بِالْعَفْوِ عِبَادَكَ وَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
و تو ادب كرم و بزرگوارى را به بندگانت آموختى و تو خود گرامى‌ترين گراميان هستى و نيز دستور گذشت به بندگانت دادى و تو بسيار آمرزنده و مهربانى.
اللَّهُمَّ فَلَا تَحْرِمْنِي مَا رَجَوْتُ مِنْ كَرَمِكَ وَ لَا تُؤْيِسْنِي مِنْ سَابِغِ نِعَمِكَ
خدايا، پس مرا از آنچه كه از كرمت اميد دارم، محروم مدار و از نعمت‌هاى فراگير و كاملت نوميد مكن
وَ لَا تُخَيِّبْنِي مِنْ جَزِيلِ قِسَمِكَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ لِأَهْلِ طَاعَتِكَ وَ اجْعَلْنِي فِي جُنَّةٍ مِنْ شِرَارِ بَرِيَّتِكَ [خلقك]
و از بهره‌هاى فراوان و بزرگت كه در اين شب به اهل طاعتت ارزانى مى‌دارى، بى‌نصيب مكن و مرا از گزند آفريده‌هاى بد در سپر خود قرار ده.
رَبِّ إِنْ لَمْ أَكُنْ مِنْ أَهْلِ ذَلِكَ فَأَنْتَ أَهْلُ الْكَرَمِ وَ الْعَفْوِ وَ الْمَغْفِرَةِ
پروردگارا، اگر من شايسته‌ى اين امور نباشم، تو زيبنده‌ى كرامت، گذشت و آمرزشى،
وَ جُدْ عَلَيَّ بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ لَا بِمَا أَسْتَحِقُّهُ فَقَدْ حَسُنَ ظَنِّي بِكَ
پس به شايستگى‌اى كه خود زيبنده‌ى آنى بر من ارزانى دار، نه به آنچه من سزاوار آنم؛ زيرا گمان نيك به تو دارم
وَ تَحَقَّقَ رَجَائِي لَكَ وَ عَلِقَتْ نَفْسِي بِكَرَمِكَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ وَ أَكْرَمُ الْأَكْرَمِينَ
و اميدم به تو به حقيقت پيوسته و جانم به بزرگوارى تو توسل جسته است و تو مهربان‌ترين مهربانان و بزرگوارترين بزرگواران هستى.
اللَّهُمَّ وَ اخْصُصْنِي مِنْ كَرَمِكَ بِجَزِيلِ قِسَمِكَ وَ أَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ
خدايا، بهترين بهره‌ها را از كرامتت به من اختصاص ده. از كيفر تو به گذشتت پناه مى‌جويم
وَ اغْفِرْ لِيَ الذَّنْبَ الَّذِي يَحْبِسُ عَنِّي الْخَلْقَ وَ يُضَيِّقُ عَلَيَّ الرِّزْقَ حَتَّى أَقُومَ بِصَالِحِ رِضَاكَ
و آن گناه مرا كه مردم را [از توجه به]من باز مى‌دارد و روزى مرا تنگ و اندك مى‌كند، بيامرز تا براى آنچه شايسته است و مى‌پسندى اقدام كنم
وَ أَنْعَمَ بِجَزِيلِ عَطَائِكَ وَ أَسْعَدَ بِسَابِغِ نَعْمَائِكَ فَقَدْ لُذْتُ بِحَرَمِكَ وَ تَعَرَّضْتُ لِكَرَمِكَ
و از عطا [ها]ى فراوان و بزرگت برخوردار و به درك نعمت‌هاى فراوان و كاملت كامياب گردم؛ زيرا من به پرده سراى تو پناهنده شده و جوياى بزرگوارى‌ات هستم
وَ اسْتَعَذْتُ بِعَفْوِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ وَ بِحِلْمِكَ مِنْ غَضَبِكَ
و از كيفرت به گذشتت و از خشمت به بردبارى‌ات پناه آورده‌ام؛
فَجُدْ بِمَا سَأَلْتُكَ وَ أَنِلْ مَا الْتَمَسْتُ مِنْكَ أَسْأَلُكَ بِكَ لَا بِشَيْءٍ هُوَ أَعْظَمُ مِنْكَ
پس آنچه را كه از تو خواستارم به من ارزانى دار و به آن چه از تو التماس مى‌كنم، برسان. زيرا من به [وسيله‌ى]تو كه بزرگ‌ترين هستى درخواست مى‌كنم، نه به چيزى ديگر.
ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ عِشْرِينَ مَرَّةً يَا رَبِّ يَا اللَّهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ (ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ)[4] سَبْعَ [عشر] مَرَّاتٍ
بعد سجده كن و در حال سجده بیست بار: «يا ربّ» و هفت بار «يا ألله» و هفت بار «لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه» و هفت [ ده ] بار «ما شاء اللّه لا قوّة إلاّ باللّه»
لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ ص وَ تَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَتَكَ
و ده بار «لا قوّة إلاّ باللّه» بگو، بعد بر پيامبر اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-صلوات بفرست و حاجتت را از خدا بخواه.
فَوَ اللَّهِ لَوْ سَأَلْتَ بِهَا بِعَدَدِ الْقَطْرِ لَبَلَّغَكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِيَّاهَا بِكَرَمِهِ وَ فَضْلِهِ
به خدا سوگند، اگر حاجتت به شماره‌ى قطره‌هاى باران باشد، خداوند-عزّ و جلّ-به بزرگوارى و فضل خود، حاجتت را برآورده مى‌سازد.
رِوَايَةٌ أُخْرَى فِي هَذِهِ السَّجْدَةِ بَعْدَ هَذَا الدُّعَاءِ رَوَاهَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الطِّرَازِيُّ فِي كِتَابِهِ فَقَالَ
سجده‌ى بعد از دعاى يادشده براساس روايت «محمد بن على طرازى» در كتابش بدين صورت است:
ثُمَّ تَسْجُدُ وَ تَقُولُ عِشْرِينَ مَرَّةً يَا رَبِّ يَا رَبِّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ [صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ] وَ آلِ مُحَمَّدٍ سَبْعَ مَرَّاتٍ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ ما شاءَ اللَّهُ عَشْرَ مَرَّاتٍ
سپس سجده كن و بیست بار «يا ربّ يا ربّ» و هفت بار «صلّ على محمّد و آل محمّد [بحقّ محمّد و آل محمّد]» و هفت بار: «لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه» و ده بار «ما شاء اللّه»
لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ [رَسُولِ اللَّهِ] ص وَ أَهْلِ بَيْتِهِ مَا بَدَا لَكَ ثُمَّ تُصَلِّي بَعْدَ هَذِهِ الصَّلَاةِ وَ قَبْلَ صَلَاةِ اللَّيْلِ الْأَرْبَعَ رَكَعَاتٍ بِأَلْفِ مَرَّةٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ
و ده بار «لا قوّة إلاّ باللّه» بگو، سپس به هر اندازه كه خواستى بر رسول خدا -صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-و اهل بيت او صلوات بفرست و بعد از اين نماز و پيش از چهار ركعت نماز شب، هزار بار سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» بخوان.
رِوَايَةٌ أُخْرَى [وَ مِمَّا ذَكَرْنَا] فِي هَذِهِ السَّجْدَةِ بَعْدَ هَذَا الدُّعَاءِ مِنْ كِتَابِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الطِّرَازِيِّ وَ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الطِّرَازِيُّ فِي كِتَابِهِ أَنَّ مَوْلَانَا الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع
نيز سجده‌ى بعد از دعا براساس روايت ديگر «محمد بن على طرازى» در كتابش به اين صورت است:
صَلَّى هَذِهِ الصَّلَاةَ لَيْلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ وَ دَعَا [بهذا] بِدُعَاءِ يَا مَنْ إِلَيْهِ يَلْجَأُ الْعِبَادُ فِي الْمُهِمَّاتِ إِلَى آخِرِهِ
مولايمان حضرت جعفر بن محمد صادق-عليهما السّلام-اين نماز را در شب نيمه‌ى شعبان خواند و دعاى «يا من إليه يلجأ العباد فى المهمّات. . .» تا آخر را خواند،
ثُمَّ سَجَدَ فَقَالَ فِي سُجُودِهِ يَا رَبِّ عِشْرِينَ مَرَّةً يَا اللَّهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ يَا رَبَّ مُحَمَّدٍ سَبْعَ مَرَّاتٍ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ ما شاءَ اللَّهُ عَشْرَ مَرَّاتٍ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ
سپس سجده نمود و در حال سجده بیست بار «يا ربّ» و هفت بار «يا أللّه» و هفت بار «يا ربّ محمّد» و [ ده بار «ما شاء اللّه» و] ده بار « لا قوّة إلاّ باللّه» گفت.
وَ مِمَّا ذَكَرَهُ جَدِّي أَبُو جَعْفَرٍ الطُّوسِيُ
جدّم «ابو جعفر طوسى»
بَعْدَ السَّجْدَةِ الَّتِي رَوَيْنَاهَا عَنْهُ مَا هَذَا لَفْظُهُ وَ تَقُولُ
بعد از سجده‌ى ياد شده، اين دعا را نيز نقل كرده است و می گویی:
إِلَهِي تَعَرَّضَ لَكَ فِي هَذَا اللَّيْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ وَ قَصَدَكَ فِيهِ الْقَاصِدُونَ وَ أَمَّلَ فَضْلَكَ وَ مَعْرُوفَكَ الطَّالِبُونَ
معبودا، به پيشواز روندگان و جويندگان در اين شب جوياى تواند و آهنگ‌كنندگان، آهنگ تو را كرده‌اند و طالبان تفضل و نيكى تو را آرزومندند
وَ لَكَ فِي هَذَا اللَّيْلِ نَفَحَاتٌ وَ جَوَائِزُ وَ عَطَايَا وَ مَوَاهِبُ تَمُنَّ بِهَا عَلَى مَنْ تَشَاءُ مِنْ عِبَادِكَ
و تو در اين شب، نسيم‌ها، جايزه‌ها، عطاها و بخشش‌هايى دارى كه بر هركس از بندگانت كه بخواهى، ارزانى مى‌دارى
وَ تَمْنَعُهَا مَنْ لَمْ تَسْبِقْ لَهُ الْعِنَايَةُ مِنْكَ وَ هَا أَنَا ذَا عَبْدُكَ الْفَقِيرُ إِلَيْكَ الْمُؤَمِّلُ فَضْلَكَ وَ مَعْرُوفَكَ
و از هركس كه عنايت تو براى او پيشى نگرفته، بازمى‌دارى. هان! اكنون من بنده‌ى نيازمند توام و آرزومند تفضل و نيكى توام.
فَإِنْ كُنْتَ يَا مَوْلَايَ تَفَضَّلْتَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ عُدْتَ عَلَيْهِ بِعَائِدَةٍ مِنْ عَطْفِكَ
بنابراين، اى مولاى من، اگر در اين شب بر يكى از بندگانت تفضل نموده و بخششى از مهرورزى‌ات بر او ارزانى داشته‌اى،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْخَيِّرِينَ الْفَاضِلِينَ الَّذِينَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِيراً
بر حضرت محمد و خاندان پاك، پاكيزه، نيك و برتر او [كه پليدى را از آنان زدوده و به نحو شايسته پاكيزه گردانيده‌اى]درود فرست
وَ جُدْ عَلَيَّ بِطَوْلِكَ وَ مَعْرُوفِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً
و بخشش و نيكى خود را بر من ارزانى دار. اى پروردگار جهانيان و درود و سلام شايسته‌ى خداوند بر حضرت محمد خاتم پيامبران و خاندان پاك او،
إِنَّ اللَّهَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَ فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَ (إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعاد)[5]
به راستى كه خداوند ستوده و بلندپايه است. خدايا، همچنان كه دستور دادى، تو را مى‌خوانم، پس همان گونه كه وعده دادى، دعايم را مستجاب گردان، به راستى كه تو هرگز خلف وعده نمى‌كنى.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
