دعای شب بيست و هفتم رمضان براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه
۰۳ خرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الحادي و الثلاثون فيما نذكره مما يختص بالليلة السابعة و العشرين من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و یکم اعمال و دعاهای وارد شده در شب بیست و هفتم ماه، (اولین دعای مخصوص شب بیست و هفتم رمضان):
وَ مِنْ ذَلِكَ دُعَاءٌ وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا الْعَتِيقَةِ وَ هُوَ دُعَاءُ لَيْلَةِ سَبْعٍ وَ عِشْرِينَ مِنْهُ
دعاى مخصوص شب بيست و هفتم براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ بَدَائِعَهُ بِقُدْرَتِهِ وَ مَلَكَ الْأُمُورَ بِعِزَّتِهِ وَ عَدَلَ فَلَا يَجُورُ وَ أَنْصَفَ فَلَا يَحِيفُ
ستايش خدا را كه به قدرت خويش پديده‌هاى نو و شگفت را آفريد و به عزّت خود امور را در اختيار خود گرفت و دادگرى نمود و ستم روا نداشت و انصاف ورزيد و بيداد ننمود.
وَ كَيْفَ يَجُورُ وَ يَحِيفُ عَلَى مَنْ سَمَّاهُ بِالضَّعْفِ وَ قَرَعَهُ بِالْفَقْرِ وَ نَبَّهَهُ عَلَى الْغِنَاءِ [الْغِنَى] الْأَكْبَرِ مِنْ رِضْوَانِهِ
چگونه ستم و بيداد روا مى‌دارد به كسى كه نام ناتوانى و نشان نيازمندى بر او نهاده و بر بزرگ‌ترين بى‌نيازى از خشنودى‌اش آگاهانيده
وَ دَعَاهُ إِلَى الْحَظِّ الْأَوْفَرِ مِنْ غُفْرَانِهِ وَ أَشْرَعَ لَهُ إِلَى ذَلِكَ السَّبِيلَ وَ أَمَرَهُ أَنْ يَلِجَهَا بِصَالِحِ الْعَمَلِ
و به‌سوى بيشترين بهره از آمرزشش فراخوانده و راه رسيدن به آن را براى او هموار كرده و دستور داده است كه با عمل شايسته در آن رهسپار گردد؟ !
لَمْ يُتَّهَمْ بِالشَّقْوَةِ مَنْ أَمَرَ بِالرَّحْمَةِ وَ بِالْجَوْرِ عَلَى الْعَبِيدِ بَلْ أَوْجَبَ الْعِقَابَ عَلَى فَاسِقِهِمْ وَ الثَّوَابَ لِمَنْ نَهَاهُمْ
هرگز به بدبخت كردن متّهم نمى‌گردد كسى كه به رحمت فرمان داده و وعده‌ى كيفر در برابر ستم بر بندگان داده، بلكه گناهكاران را مستوجب كيفر و [كسانى را كه گناهكاران را از گناه بازمى‌دارند]مستحقّ پاداش دانسته است،
مَنْ هُوَ أَشْفَقُ عَلَيْهِمْ مِنْ أُمِّ الْفُرُوخِ عَلَى فَرْخِهَا تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّاً كَبِيراً
خدايى كه از مهربانى مادر به جوجه‌هايش، مهربان‌تر است، بسيار بلندپايه باد خداوند از آنچه ستمگران درباره‌ى او مى‌گويند.
سُبْحَانَ مَنْ صَوَّمَنِي عَنِ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَ مَنْ فَرَقُهُ بِمَا يُوَرِّطُنِي فِي أَلِيمِ الْعَذَابِ
پاكا خدايى كه دستور روزه‌دارى از خوراكى و نوشيدنى به من داد و از افتادن در باتلاق عذاب دردناك بيم داد
فيخلصني [يُخَلِّصُنِي] مِنَ الْعِقَابِ بِصِيَامٍ واجب [أَوْجَبَ] لِيَ الثَّوَابَ بِصِيَامٍ لَهُ
تا به واسطه‌ى روزه‌اى كه پاداش او را در پى داشت، از كيفر خود رهايى دهد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى أَنْ هَدَانِي وَ عَافَانِي وَ كَفَانِي كَمَا يَسْتَحِقُّ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
ستايش خدا را كه مرا هدايت نمود و عافيت بخشيد و كفايت نمود، همان گونه كه بخشنده‌ى بزرگوار شايسته‌ى آن است، اى مهربان‌ترين مهربانان،
[وَ صَلَّى اللَّهُ] صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ سَلِّمْ تَسْلِيماً كَثِيراً
بر حضرت محمّد و خاندان پاك و پاكيزه‌ى او درود و سلام ويژه و فراوان بفرست.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
