سخنان آیت الله بهجت (ره): امام حسین (ع) (+عکس نوشته)(2)

فردای قیامت که هیچ چیز از انسان نمی‌خرند، اشک بر سیدالشهداء را مثل دانه دری برایش نقد می‌کنند.

چقدر شیعیان باید شکرگزاری کنند که سر و کارشان با اهل بیت است و خداوند نعمت ولایت را به آنها عطا نموده است.

امام حسین «علیه السلام» در ابتدای نهضت خود، از افراد برای نصرت خود و دین خدا دعوت می‌کردند ولی در شب عاشورا، همه را آزاد گذاشت که داوطلبانه و به اختیار و انتخاب خود راه سعادت و شهادت را انتخاب کنند.

{علاوه بر} این مجالس عزاداری برای سیدالشهدا «علیه السلام» که مناسب است که مجلس عزاداری برای خود حضرت امیر «علیه السلام» هم منعقد کنند، اگر آنجا {حق} غضب نمی‌شد، اینجا هم عاشورا پیدا نمی‌شد.

حضرت سید الشهداء فرمود: «لم تستحلون دمی؟حلالاً حَرمتُ او حراماً حللت؟چرا ریختن خون مرا حلال می‌دانید؟ آیا حلالی را حرام کرده‌ام یا حرامی را حلال کرده‌ام؟»یک ملعونی جواب داد:«نَحارِبُکَ بُغضاً مِنا لِابیک؛ به‌خاطر بغضی که از پدرت در دل داریم، با تو می‌جنگیم؟

اینجاست که می‌گویند حضرت سیدالشهداء «علیه السلام» گریه کرد! چرا که ان کسی را که باید به او تحبب (ابراز دوستی) بکند، تبغض (ابراز دشمنی)می‌کند. 

جمله« الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ » (و شفا را در تربت او {قرار داد}) که در زیارت امام حسین «علیه السلام» است (تا) آخرین و شدیدترین مرحله درد و بیماری را که همه اطبا از مداوای آن عاجزند، شامل می‌شود. آب زمزم و تربت سیدالشهداء «علیه السلام» هر کجا مصرف شود، اثر دارد. چیزی که هست، ممکن است برآورده شدن حاجت،  مصلحت نباشد (در عوض) خداوند متعال، چیز بهتر از آن را عنایت می‌کند.

یک نفر، علی اکبر «سلام الله علیها» دویست نفر را کشت. مگر شوخی است؟! «آنها هم او را» تقطیع کردند، مثل اینکه دویست مرتبه او را کشتند. تقطیعش کردند، اما خود علی اکبر «علیه السلام» هم آن کار را کرد {و دویست نفر را کشت} و تمام کوفه عزاخانه شد.

روایت دارد زیارت سید الشهداء«علیه السلام»  (در هر چهار سال}، واجب است؛ یک مرتیه در چهار سال، دیگر واجب است. این {تعبیر به وجوب} برای بیان شدت مظلومیت و تاکید مظلومیت است. خصوصاً به اینکه میدانیم {اهل بیت علیهم السلام} می‌خواستند کاری بکنند که مردم آن مستحبات را به جا بیاورند.

یادم می آید در اربعین، کربلا به اندازه‌ای شلوغ می‌شد که از همان جایی که آدم از اتومبیل پیاده می‌شد، از آنجا ابداً دیگر کسی نمی‌توانست حرکت کند و بیاید... همین الان هم اگر راه را باز بگذارند، شاید جمعیت برسد به اینجا که خدامی‌داند از چند فرسخی این طور ازدحامی می‌شود که آدم نمی‌تواند قدم از قدم بردارد، بر همه این‌ها عند قبر الحسین «علیه السلام» صادق است.

{منظور از عبارت} عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْن‏ «علیه السلام»  {در روایات} معلوم است این زمین به این وسیعی کجایش عند قبر الحسین است؟ همین که شخص شروع کرد به قرب قبر حسین «علیه السلام» عند قبر حسین صادق است.