وقایع روز بیست و هفتم شعبان

نزول عذاب به قوم عاد

پس از اينكه چهل سال از عمر هودعليه‌السلام گذشت  از طرف خداوند مأمور شد قوم خود را به توحيد دعوت كند.

قوم هود سيزده قبيله بودند و نسبشان به عاد ميرسيد . به اين جهت به قوم عاد موسوم شدند و سرزمين آنها احقاف بود.

هود گفت : من پيغمبر شما هستم كه به نزدتان آمده ام . دست از پرستش بتها برداريد . همين كه اين حرف را از وى شنيدند برخواسته و به او حمله كردند . به حدى زدند كه بيهوش شد و يك شبانه روز همچنان بيهوش بود وقتى به هوش آمد

 گفت : پروردگارا من مأموريت خود را انجام دادم و رفتار مردم را ديدى . در اين وقت جبرئيل نازل شد و عرض كرد : اى هود خداوند دستور مى دهد همان  طور به كار خود ادامه دهى  ترس و رعبى از تو در دل آنها بيفكند كه ديگر قادر به آزار و كتك زدن نباشند.

هود باز به ارشاد مردم پرداخت . ولى به حرف او گوش نمى دادند و پندهاى او را نمى پذيرفتند تا اينكه خداوند عذاب نازل فرمود . ابر سياهى از گوشه افق پديدار شد و ناگهان باد وزيدن گرفت . هفت شب و هشت روز با همان شدت و سرما پى در پى بر آنها وزيد و همه را به مجسّمه هاى بى جانى تبديل كرد . هود پس از نابودى قوم عاد به حضرموت آمد و در نزديكى شهرى به نام تريم سكونت كرد و در آنجا عمر خود را به سر برد و در سنّ ۴۶۰ سالگى از دنيا رفت و در حضرموت مدفون شد.