شرح زیارت امین الله؛ « مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ (لَدَيْكَ) مُتْرَعَةٌ »؛ سیراب شدن تشنگان ظاهری و باطنی

سیراب شدن تشنگان به افاضه خداوند

خداوند متعال به اقتضای صفت ربوبیت و رحمانیتش اموری را که بقای موجودات به آنها مربوط می شود ایجاد می کند . یکی از لازم ترین آنها آب است که مایه حیات موجود زنده می باشد .

همان گونه که می فرماید:

و جعلنا من الماء کل شیء حی : و از آب هر موجود زنده را ایجاد کردیم . (1)

بنابراین که بعضی از موجودات مانند نباتات، حیوانات و انسان را تشنه آفریده است که در حدوث و بقاء به آب نیاز دارند ، آن ها را نیز به اقسام مختلف با آب گوارا، سیراب می گرداند .

همان طور که می فرماید:

و جعلنا فیها رواسی شامخات و اسقیناکم ماء فراتا : و در زمین لنگرهای ( کوهها ) افراشته قرار دادیم و به شما آب گوارا نوشاندیم . (2)

در این قسمت نیز شاید منظور سیراب شدن به آب حقیقی باشد که مایه حیات حقیقی انسان است . زیرا خداوند انسان را فطرتاً تشنه درک حقایق آفریده است و حقایق را به واسطه اموری به او القاء می کند . به طوری که می تواند با به کار بستن میل حقیقت جویی، به آن حقایق نائل شده تا خداوند روحش را با آنها سیراب کرده و حیات واقعی دهد .

نوشیدن آب حقیقی با نوشاندن آب ظاهری

همان طور که خداوند متعال آب را در مکانهای مختلفی از این عالم برای حیات ظاهری موجودات این عالم ذخیره کرده است، آب حقیقی را نزد خودش برای مؤمنینی که در جهت سیراب کردن انسان مؤمن تشنه کوشش نمایند مقرر فرموده است که اول(3) از گناهان پاک می شوند و سپس قابلیت پیدا می کنند که آب زلال حقایق را هر کدام به اندازه ظرفیت وجودی خود دریافت کنند .

از این جهت در روایات زیادی (4) ائمه علیهم السلام فرموده اند:

کسی که مؤمنی را از تشنگی سیراب کند، خداوند او را از جامی مهر زده سیراب می کند .

همچنین در آیه ای(5) مهر آن را مشک بیان کرده است که آن جام از تسنیم - بالاترین مرتبه بهشت - ممزوج شده است و آن چشمه ای است که مقربان درگاه خداوند از آن می نوشند و شاید مراد از نوشیدن رحیق مختوم، شراب طهور( وسقاهم ربهم شرابا طهورا(6)) باشد که پروردگارشان با احاطه به ایشان به آنها می نوشاند و موجب پاک شدن از شرکهای خفی می شود و حجابهای غفلت از حق تعالی از چهره قلب آنها کنار رفته و او را می یابند .

همان طور که در روایتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم از قول خداوند نقل می کند که :

به کسی که به عیادت مؤمن مریضی نرفته و نیز به کسی که از انسان آب و طعام طلب کرده است و انسان به او نداده است، خطاب می کند که:

من مریض شدم و از تو آب و طعام طلب کردم، به عیادتم نیامدی و آب و طعام ندادی .

به خداوند عرض می کند که : تو مریض و گرسنه و تشنه نمی شوی .

خداوند می فرماید: