حکمت پاداش عظیم زیارت امام رضا (ع) - سید محمد مهدی میرباقری (صوت + متن)

دانلود

روایات متعددی در فضیلت زیارت علی بن موسی الرضا (ع) وارد شده است. به عنوان نمونه:

امام کاظم(ع) فرموند: کسى که قبر فرزندم را زیارت کند براى او نزد خدا ثواب هفتاد حجّ مقبول است،  راوى مى‏‌گوید: محضرش عرضه داشتم: ثواب هفتاد حج؟! حضرت فرمودند: بلى، بلکه ثواب هفتصد حج؟! عرض کردم: هفتصد حج؟! فرمودند: بلى، بلکه ثواب هفتاد هزار حج. عرض کردم: هفتاد هزار حج؟! فرمودند: بلى، از این گذشته بسا حج مقبول واقع نمى‏‌شود ... .(1)

درباره این گونه روایات باید به این نکته توجه داشت:

دلیل اختلاف پاداشها این است که زیارت حضرت درجاتی دارد و درجات بهره گیری انسانها از ظرفیت این زیارت با اختلاف درجات معرفت در آنها تفاوت می‌کند. این زیارت ظرفیت رسیدن به چنین پاداش عظیمی را دارد. اما چه کسی می‌تواند این پاداش عظیم را کسب کند؟ بعضی درجات برای همه حاصل می‌شود و بعضی از درجات برای خواص است که می­ توانند این ثواب را در زیارتشان به دست بیاورند.  

بسیاری از روایات زیارت ائمه را با حج مقایسه کرده اند. حج عبادت مخصوصی است که انسان را در وادی توحید به سوی خداوند متعال سیر می دهد. انسان را از بتهایش و از همه تعلقاتش جدا می کند و به سوی خداوند می برد. حج سیر کاملی است.

زیارت امام رضا(ع) این ظرفیت را دارد که در هر قدم یک بار این سیر کامل را انجام دهد. دلیل وجود این ظرفیت این است که انسان در زیارت ائمه اگر درست واقع شود به وسیله خود امام(ع) که اصل هر عبادت دیگری هستند به خداوند قرب پیدا می کند. همه عبادات فرع وجود مبارک امام(ع) هستند.  امام صادق(ع) فرمودند: «نحْنُ أَصْلُ كلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا كلُّ بِرٍّ فَمِنَ الْبِرِّ التَّوْحِيدُ وَ الصَّلَاةُ وَ الصِّيَامُ وَ كظْمُ الْغَيْظِ وَ الْعَفْوُ عَنِ الْمُسِي ءِ وَ رَحْمَةُ الْفَقِيرِ وَ تَعَهُّدُ الْجَارِ وَ الْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ...»؛  (2)    ما اصل هر خوبي هستيم و هر نيكي از ما جوانه مي زند، و از جمله خوبي ها است: توحيد. نماز. روزه. فرو بردن خشم. گذشت از گناهكار. رحم به تهيدست. بررسي از همسايه و اعتراف بشخصيت اشخاص خوب. 

در زیارت هم سفر انسان به سوی خداوند است. در آداب زیارت این است که انسان هنگام خروج از منزل به قصد زیارت بگوید:  بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ حَسْبِيَ اللَّهُ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَوَجَّهْتُ وَ إِلَيْكَ قَصَدْتُ وَ مَا عِنْدَكَ أَرَدْتُ؛ به نام خدا و با خدا و به سوى خدا، و به جانب فرزند رسول خدا خدا مرا بس است، بر خدا توكّل نمودم. خدايا به سوى تو رو نمودم، و به جانب تو قصد كردم، و آنچه را نزد توست خواستم.

پس زیارت سفر الی الله است که از وادی ولایت امام(ع) می گذرد. زیارت شرک نیست بلکه عین توحید است. مقصد خداست که انسان با ورود به وادی ولایت امام(ع) به این مقصد می رسد. هر سلامی به امام(ع) بابی از ابواب توحید را برای انسان می گشاید. توجه به هر صفت و شأنی از امام(ع) راهی به سوی خدا در آن صفت است.

1) كامل الزیارات : 307 ، باب الحادى والمائة ، حدیث 13 .

2) كليني، محمد بن يعقوب، كافي ، ج8 ، ص242، ح336