مجموعه حدیث درباره دوستی (3)(پوستر)

عَدُوٌّ عاقِلٌ خَيرٌ مِن صَدِيقٍ أحمَقَ 
 دشمن دانا، بهتر از دوست نادان است 
بحارالانوار: ج78، ص12، ح 70

إيّاكَ و مُصاحَبَةَ الفُسّاقِ  
فإنَّ الشَّرَّ بالشَّرِّ مُلحَقٌ 
 از مصاحبت با فاسقان دورى كن؛
زيرا بدى به بدى مى پيوندد 
بحارالانوار: ج74، ص199، ح 36

صَدِيقُ كُلُّ امرِئٍ عَقلُهُ 
و عَدُوُّهُ جَهلُهُ 
 دوست هر انسانى، خرد اوست
و دشمن او، نا بخرديش . بحارالانوار: ج77، ص9، ح 174

مَنِ استَقصى على صَدِيقِهِ انقَطَعَت مَوَدَّتُهُ 
 هر كه از دوست خود پرس و جوى زياد
( حساب كشى ) كند رشته دوستيش بگسلد 
غرر الحكم : ۸۵۸۲ 

مَن لَم يَرضَ مِن صَدِيقِهِ إلاّ بِإيثارِهِ
على نَفسِهِ دامَ سَخَطُهُ 
هر كه از دوست خود راضى نشود مگر
زمانى كه دوستش او را بر خودش ترجيح دهد، همواره ناراضى باشد
غرر الحكم و درر الکلم :۸۹۷۶

الاستِقصاءُ فُرقَةٌ ، الانتِقادُ عَداوَةٌ 
 باريك بينى و مو شكافى [ نسبت به دوستان ]
مايه جدايى است،و خرده گيرى، مايه دشمنى
بحارالانوار، ج 78، ص229، ح 1

  لا تَتَّخِذَنَّ عَدُوَّ صَدِيقِكَ صَديقا فَتُعادِيَ صَدِيقَكَ 
دشمن دوستت را به دوستى مگير،
كه با اين كار با دوستت دشمنى كرده اى 
بحارالانوار: ج77، ص209، ح 1

لا تُذْهِبِ الحِشمَةَ بينَكَ و بينَ أخيك و أبقِ مِنها ؛
فإنّ ذَهابَها ذَهابُ الحَياءِ
احترام ميان خود و برادرت را از بين مبر و چيزى از آن را بر جاى نِه؛ زيرا با از بين رفتنِ حرمت، شرم نيز مى رود 
تحف العقول : ۴۰۹ 

لا يَغْلِبَنَّ علَيكَ سوءُ الظَّنِّ ؛ فإنّهُ لا يَدَعُ بينَكَ
و بينَ صَدِيقٍ صَفْحا 
زنهار كه بدگمانى هرگز بر وجود تو چيره نشود؛ زيرا جايى براى دوستى تو با كسى باقى نمى گذارد بحارالانوار، ج 77، ص207، ح 1

إذا أرادَ اللّه ُ بِعَبدٍ خَيرا جَعَلَ لَهُ وَزيرا صالِحا ،
إن نَسِيَ ذَكَّرَهُ ، و إن ذَكَرَ أعانَهُ
هرگاه خداوند خوبى بنده اى را بخواهد، دستيارى شايسته و نيك برايش قرار مى دهد، كه اگر فراموش كرد به او يادآورى كند و اگر ياد كرد وى را يارى رساند . بحارالانوار، ج 77، ص164، ح 2

إنَّ لِلمَرءِ المسلمِ ثلاثةَ أخِلاّءَ : فَخَلِيلٌ يقولُ لَهُ : أنا مَعكَ حيّا و مَيِّتا و هُو عَمَلُهُ ، و خليلٌ يقولُ لَهُ: أنا مَعَكَ حتّى تَموتَ و هُو مالُهُ ، فإذا ماتَ صارَ لِلوَرَثَةِ ، و خليلٌ يقولُ لَهُ : أنا معكَ إلى بابِ قَبرِكَ ثُمّ اُخَلِّيكَ و هُو وَلَدُهُ 
انسان مسلمان را سه دوست باشد : يك دوست به او مى گويد: من با تو هستم، زنده باشى يا مُرده؛ اين دوست همان عمل اوست؛ دوست ديگر به او مى گويد: من تا زمانى كه زنده هستى با تو هستم، آن همان مال و ثروت اوست كه پس از مرگش به وارثان مى رسد؛ و دوست سوم به او مى گويد: من تا لب گور با تو هستم، سپس از تو جدا مى شوم؛ او همان فرزند اوست 
معانی الاخبار، ج 1، ص332

حَقُّ الخَلِيطِ أن لا تَغُرَّهُ، و لا تَغُشَّهُ، و لا تَخدَعَهُ،
و تَتَّقِيَ اللّه َ تباركَ و تعالى في أمرِهِ
 حقّ كسى كه با تو رفت و آمد دارد اين است كه او را نفريبى، با او يكرنگ باشى، او را گول نزنى و نسبت به او از خداوند تبارك و تعالى بترسى بحارالانوار، ج 74، ص8، ح 1