شعر در ثنای حضرت معصومه سلام الله علیها
۲۲ خرداد ۱۴۰۰ 0 اهل بیت علیهم السلامای فاطمه ی مدینه ی قم
ای دخترپاک هفت انجم
دوشیزه ی خانه ی نبوت
ای آمنه خو ! بتول دوم
ای دختر کظم و عمه ی جود
ای خواهر رأفت و ترحم
شأن تو برون ز حد تقریر
ازنظم و کتابت و تکلم
جا داشت که نوح هم بخواند
نام تو به ورطه ی تلاطم
بر نور تو بسته بود امید
موس چونمود راه را گم
توکوثر دیگری که تا قم
جاری شده ای ز برکه ی خم
نامی ز رضا چوآید: آید
بر غنچه ی لعل تو تبسم
من یافته ام عطای زهرا
اندر حرم کریمه ی قم
آیند ز آسمان ملایک
از بهر زیارت ؛همچو مردم
ای اسوه ی عفت و عبادت
ای بحر سخاوت تو قلزم
گر تیر ز آسمان بریزد
روید ز زمین اگر که کژدم
از یمن جوار تست حامد
آسوده و غرق در تنعم
مائیم بری ز جبت وطاغوت
از اول ودومی وسوم
تا قائم تان بپای خیزد
مائیم وجمکران و این قم