حدیث زیارت: نشانه بهشتی بودن، اهل زیارت حسین(ع) بودن است!

امام باقر علیه السلام

عنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ: مَنْ أَرَادَ أَنْ یَعْلَمَ أَنَّهُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، فَیَعْرِضُ حُبَّنَا عَلَى قَلْبِهِ فَإِنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ. وَ مَنْ کَانَ لَنَا مُحِبّاً، فَلْیَرْغَبْ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع. فَمَنْ کَانَ لِلْحُسَیْنِ ع زَوَّاراً، عَرَفْنَاهُ بِالْحُبِّ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ کَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ لِلْحُسَیْنِ زَوَّاراً کَانَ نَاقِصَ الْإِیمَان‏.

کسى که می‌‏خواهد بداند آیا اهل بهشت هست یا نه، پس دوستى ما را بر دلش عرضه کند، اگر پذیرفت، مؤمن است. و کسى که دوست‏دار ماست، باید مشتاق و شیفته زیارت حسین(ع) باشد، پس هرکس اهل زیارت حسین(ع) باشد، او را محبّ خود می‌‏دانیم و از اهل بهشت خواهد بود، و کسى که اهل زیارت حسین(ع) نباشد،ایمانش کاستی و کمی دارد. کامل الزیارات، ص۱۹۳