کسی که او (حسین ع) را زیارت کند خدا متکفل حاجات اوست و امور مهم دنیائی او را کفایت میکند و زیارت حسین(ع) جلب روزی برای زائر است و آنچه در این راه انفاق کرده بر او باقى مانده و جانشین و یادگارش خواهد بود... .
(زائر حسین ع)گناهان پنجاه سالۀ او آمرزیده شده و وى به اهلش بازگردد در حالى که بر عهدهاش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحیفۀ اعمالش ثبت شده جملگى محو و پاک مىگردد.
زائر حسین(ع) اگر بداند که با زیارتش چه سرور و فرحى به رسول خدا(ص) و امیر المؤمنین(ع) و فاطمه(س) و ائمه(ع) و شهداء از ما اهل بیت وارد شده و او نیز مطّلع باشد که از ناحیه دعاء ایشان برایش چه حاصل شده و همچنین واقف باشد از اجر و ثواب دنیوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخیره گشته قطعا دوست مىدارد که منزلش نزد آن حضرت باشد
عبدالله بن زراره از امام صادق(ع) نقل می کند: زوار حسین(ع) روز قیامت نسبت به سائر مردم برتری و فضیلتی دارند. عرض کردم: فضیلتشان چیست؟ حضرت فرمودند: چهل سال قبل از دیگران وارد بهشت مىشوند، در حالى که سایر مردم هنوز در حساب و موقف مىباشند.
حسین(ع) را حداقل سالی یک بار زیارت کنید که هر کس در حالی که حق او را می شناسد و آن را انکار نمی کند به زیارتش بیاید پاداشی ندارد مگر بهشت و روزی او وسیع خواهد شد و خداوندگشایشی سریع (در کارها) برایش حاصل خواهد کرد.
خدواند متعال چهار هزار فرشته را موکّل قبر حسین بن على(ع) فرموده که تمام بر او مىگریند و زائرین حضرت را مشایعت کرده تا به خانه خود برسند و اگر مریض شوند آنها را عیادت کرده و هنگامى که از دنیا روند بر سر جنازه آنها حاضر شده و بر ایشان طلب آمرزش و رحمت مىنمایند.