هنگامى که روز قیامت شود منادى نداء مىکند: زوّار حسین بن على(ع) کجا هستند؟ جمع زیادی که شمارش آنها را فقط خدا میداند بر می خیزند. به آنها گفته می شود که برای چه به زیارت قبر حسین(ع) میرفتید؟ می گویند: خدایا به جهت محبت پیامبر(ص) و علی(ع) و فاطمه(ص) و طلب رحمت برای آن حضرت به ازاء آنچه از آن حضرت صادر گردید پس به آنها گفته مىشود: ایشان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین سلام اللَّه علیهم بوده، ملحق به آنها شوید شما با ایشان و در درجه و مرتبه آنها هستید، به لواء و پرچم رسول خدا(ص) ملحق گردید پس بطرف لواء آن حضرت رهسپار شده و در سایه آن قرار مىگیرند در حالى که لواء به دست امیر المؤمنین على(ع) مىباشد و بدین ترتیب به بهشت وارد مىشوند ایشان جلو پرچم و سمت راست و چپ و پشت آن بوده و چهار طرف لواء را گرفتهاند.
عبد اللَّه طحّان: شنیدم از امام صادقع که پیوسته مىفرمودند: هیچکس نیست در روز قیامت مگر اینکه از دیدن برخورد کریمانه خداوند متعال با بازوار حسین(ع) آرزو میکند، ای کاش از زوّار امام حسین(ع) باشد.
شخصى که به زیارت قبر حضرت حسین بن على ع مىرود، زمانى که از خانوادهاش جدا میشود با اولین گامى که برمىدارد تمام گناهانش آمرزیده مىشود سپس با هر قدمى که برمىدارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامى که به آنجا رسید حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و مىفرماید: بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم. و حقّیست بر خدا که آن چه را بذل کرده به او بدهد.
امام صادق(ع): از پدرم شنیدم به یکى از دوستانشان که از زیارت (مقصود زیارت قبر امام حسین ع است) سؤال کرده بود مىفرمودند: چه کسى را زیارت مىکنى و چه کسى را با این زیارت اراده مىنمائى؟ (یعنى با این زیارت قصد تقرّب به چه کسى را دارى؟) عرض کرد: مراد و مقصودم خداوند تبارک و تعالى است، (یعنى قصدم تقرّب به خدا مىباشد.) حضرت فرمودند: کسى که بدنبال زیارت یک نماز خوانده و با این نماز قصد تقرّب به خدا را داشته باشد در روزى که خدا را ملاقات مىکند بر او نورى احاطه میکند که تمام اشیائى که او را مىبینند صرفا نور مشاهده نمایند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسین(ع) را مورد اکرام قرار داده و آتش جهنّم را از رسیدن به آنها باز مىدارد، و زائر در نزد حوض کوثر مقامى بسیار مرتفع و مرتبهاى بی حد دارد و امیر المؤمنین(ع) که در کنار حوض ایستادهاند با او مصافحه کرده و وى را از آب سیراب مىفرماید و هیچ کس از او زودتر به حوض نمیرسد و سیراب نمی و پس از سیراب شدن به جایگاهش در بهشت می رود در حالی که فرشتهاى از جانب امیر المؤمنین(ع) با او بوده که به صراط امرمىکند براى وى پائین بیاید و با او مدارا کرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مىدهد که حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر کند و نیز با او فرستادهاى است که امیر المؤمنین آن را فرستادهاند.
عبدالله ابن هلال میگوید محضر امام(ع) عرض کردم: فدایت شوم کمترین ثواب و اجرى که براى زائر قبر حسین(ع) مىباشد چیست؟ حضرت فرمودند: اى عبداللَّه! کمترین پاداشى که براى اوست اینکه: خداوند متعال خود و اهلش را حفظ کرده تا به خویشانش باز گردد و وقتى روز قیامت شد خداوند متعال حافظ او خواهد بود.