مجموعه فرازهایی از خطبه فدکیه (3)

داعِیاً إلَی سَبِیلِ رَبِّهِ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله همواره با دلیل‌وبرهان و پند و نصیحت سودمند مردم را به راه خدا دعوت می‌کرد
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۱

وَکُنْتُمْ عَلَی‌شَفَا حُفْرَة مِنَ النَّارِ،تَشْرَبُونَ الطَّرَقَ‌و تَقْتَاتُونَ‌الْوَرَقَ،أَذِلَّةً خَاسِئِینَ،تَخَافُونَ أَنْ‌یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ مِنْ‌حَوْلِکُمْ
شما قبل از اسلام، بر لب پرتگاه دوزخ قرار داشته و آب نوشیدنی‌شما متعفن‌وگندیده بود و خوراکتان برگ‌درختان!خوار و ذلیل بودید و می‌ترسیدید که دشمنان شما را بربایند و ببلعند!
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۲

قَذَفَ اَخاهُ فى لَهَواتِها، فَلايَنْكَفِى‌ءُ حَتّى يَطَأَ جَناحَها بِاَخْمُصِهِ وَيَخْمِدَ لَهَبَها بِسَيْفِهِ 
هرگاه فتنه‌ای ایجاد می‌شد،پيامبر، برادرش(امیرالمومنین عليه‌السلام) را در کام دشمن مى‌افكند و هرگز از این مأموریت‌های خطرناک باز نمی‌گشت، مگربا پیروزی بر فتنه‌ها
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۳

مَکْدوداً فِی ذَاتِ اللهِ
او (امیرالمومنین علیه‌السلام) در راه خشنودی خدا متحمّل رنج و سختی گردید
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۴

یا مَعْشَرَ النَّقیبَةِ وَ اَعْضادَ الْمِلَّةِ وَ حَضَنَةَ الْاِسْلامِ! ما هذِهِ الْغَمیزَةُ فی حَقّی وَ السِّنَةُ عَنْ ظُلامَتی؟
ای جوانمردان، ای بازوان ملت و یاوران اسلام، این غفلت‌وسستی و ضعف شما در حق من و تغافل و بی‌تفاوتی و خواب‌آلودگی در مورد دادخواهی من، چیست؟
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۵

وَ أَنْتُمْ فِی رَفَاهِیَّة مِنَ الْعَیْشِ
شما در آن حال، در رفاه و خوشگذرانی و آسایش بودید
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۶

وادِعُونَ فاكِهُونَ آمِنُونَ
(در گیر و دار مشکلات پیش آمده) شما ساكت و آرام در امنيت بوديد
فرازی از خطبه فدکیه - ۱۲۷۷

تَنْکُصُونَ عِنْدَ النِّزالِ، وَ تَفِرُّونَ عِنْدَ الْقِتالِ
شما هنگام جنگیدن عقب‌نشینی کرده و از نبرد فرار می‌کردید
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۸

فَلَمَّا اخْتارَ اللّهُ لِنَبِيِّهِ دارَ أَنْبِيائِهِ وَ مَأوی أَصْفِيائِهِ ظَهَرَ فيكُمْ حَسْكَةُ النِّفاقِ
وقتی خداوند سرای پیامبرش را برگزید و جایگاه جانشین او را مشخص فرمود، کینه‌های درونی و آثار نفاق در میان شما ظاهر شد
فرازی از خطبه فدکیه - ۲۹

وَ سَمَلَ جِلْبابُ الدِّينِ
(بعد از رحلت پیامبراکرم‌صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) لباس دین و معنویت کهنه و فرسوده شد
فرازی از خطبه فدکیه - ۳۰