اسلام آگاه به انسان‏

تنها مكتبى كه به تمام زواياى حيات انسانى آگاه است، مكتب سعادت بخش اسلام است. زیرا :

 

1-    اسلام، در بعد معنوى اجازه تحمل رياضت‏هاى غير منطقى و سخت‏گيرى ‏هاى زيان بخش را نمى ‏دهد. 

 

2-     اسلام، براى رشد بعد معنوى، سلسله مسائلى را به عنوان عبادات، و سلسله برنامه‏ هايى را كه تحت عنوان حسنات اخلاقى براى تزكيه نفس، ارائه كرده است.

 

3-     در بعد مادى، انسان را به هر كار با منفعتى تشويق كرده است.

 

4-     اسلام، در تمام امور مربوط به ترقّى و رشد انسان، از نظر شخصى و اجتماعى سخن دارد، به عنوان نمونه در فصل مسائل اقتصادى، ابوابى تحت عناوين باب الصناعة، باب التجارة، باب المزارعة دارد.

 

 

5-    اسلام، طلب هر علمى كه در جهت رشد معنويت و ماديّت انسان نقشى ايفا مى‏كند را به عنوان فريضه اعلام كرده است.

 

6-    اسلام، دست انسان را در آباد كردن زمين و استخدام نيروهاى طبيعت و ذخاير آن باز گذاشته است.

 

7-    از طرفى در راه انتخاب چگونگى زندگى انسانى، او را به خود وانگذاشته؛ بلكه در اين مرحله او را مقيّد به پيمودن راه و روش معيّنى نموده است. راه و روشى كه در آن انسان به خود حق هيچ گونه تجاوزى به حق انسان ديگر را نمى‏ دهد.

 

8-    اسلام، پيمودن راه معنويت بر اساس راهنمايى ‏هاى وحى، و تلاش براى به‏ دست آوردن روزى، و ازدواج و تشكيل خانواده جهت به دست آوردن آرامش و توليد نسل، و بهره‏ گيرى از زندگى را بر انسان واجب نموده است.

 

9-    زراعت و صنعت و تجارت رفتن را مطابق با جهاد فى سبيل ‏اللَّه دانسته، و براى كار و كارگر ارزشى بس والا قائل شده است.

 

10- اسلام، بدخلق و كسى كه دچار سيّئات اخلاقى است را از خود ندانسته، و معاشرت با آلودگان به رذائل را به خاطر حفظ حدود انسانيت انسان، ممنوع اعلام كرده است.

 

11- اسلام، براى بُعْد تفكّر و تعقّل آنچنان ارزش قائل شده كه در قرآن مجيد نزديك به هزار آيه در اين زمينه نازل كرده و بابى در كتاب‏هاى روايى مستقل تحت عنوان «باب العقل و الجهل» كه مستند بر هزاران روايت است را تنظيم نموده است.

 

12-اسلام، در بُعْد اخلاق، سفارش به عفو و گذشت از برادران دينى، رعايت توجه به يتيمان، دستگيرى از مستمندان، رسيدگى به درد دردمندان، حفظ آبروى مسلمانان، رعايت حقوق پدر و مادر و همسايگان نموده است، و در اين زمينه ‏ها به خوشبختى خانواده و جامعه كمك شايانى كرده است.

 

13-در بعد انديشه و روح و جسم، انسان را از راهنمايى تنها نگذاشته، و همه جا به دنبال ايجاد سعادت براى انسان است.

 

 

 

 

 

 

 

حسین انصاريان‏، بربال انديشه‏، انتشارات دارالعرفان‏، قم‏، چاپ 1383، چاپ اول‏، صص 97- 100