حدیث امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب در مورد گریه بر امام حسین علیه السلام

شیخ عباس قمی به سند متصل از ريّان بن شبيب نقل می کند که گفت: «داخل شدم بر ابى الحسن الرضا عليه السّلام در روز اول محرم پس به من گفت: اى پسر شبيب آيا روزه دارى؟ گفتم: نه. گفت: اين روز، روزى است كه زكريا در آن پروردگار خود را خواند و گفت:                       

 «ربّ هب لي من لدنك ذرّية طيّبة انّك سميع الدّعاء» (آیه 38 سوره آل عمران).

( یعنى: «اى پروردگار من مرا از نزد خويش ذريتى پاك ببخش كه تو شنونده دعايى.»)

پس خداى تعالى دعاى او را مستجاب كرد و ملائكه را فرمود تا زكريا را ندا كردند در حالتى كه وى در محراب ايستاده بود و نماز مى‏‌گزارد كه خداوند تو را مژده مى‏‌دهد به يحيى. پس هر كس اين روز را روزه بدارد و خداى تعالى را بخواند خداى تعالى او را اجابت كند چنانكه زكريا را. 

آنگاه گفت: اى پسر شبيب محرم! آن ماه است كه مردم جاهليت در گذشته حرمت آن ماه را نگاه مى‏‌داشتند اما اين امّت نه حرمت ماه را شناختند و نه حرمت پيغمبر خود را، و در اين ماه ذريه او را كشتند و زنان او را اسير كردند و اثاث او را به تاراج بردند، خداوند هرگز آنان را نيامرزد

اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه خواهى كرد براى حسين بن على بن أبي طالب عليهما السّلام گريه كن براى آنكه او را مانند گوسفند ذبح كردند و هيجده مرد از خاندان او با او كشته شدند كه روى زمين مانند آنها نبود و هفت آسمان و زمينها براى كشته شدن او گريستند و چهار هزار فرشته براى يارى او فرود آمدند او را يافتند كشته شده و نزد قبر او آشفته موى و گردآلودند تا وقتى كه قائم عليه السّلام برخيزد و از ياران او باشند و شعار آنان يا لثارات الحسين عليه السّلام است.

اى پسر شبيب پدرم حديث كرد از پدرش از جدّش كه چون جدّ من حسين عليه السّلام كشته شد آسمان خون باريد با غبارى سرخ رنگ.

اى پسر شبيب اگر بر حسين عليه السّلام بگريى چندان‏كه اشك تو بر دو گونه‌‏ات روان گردد خداى تعالى هر گناهى كه كرده باشى بيامرزد خرد يا بزرگ، اندك يا بسيار.

اى پسر شبيب اگر خوشنود مى‏‌كند تو را كه خداى تعالى را ملاقات كنى در حالى كه گناهى بر تو نباشد حسين عليه السّلام را زيارت كن.

اى پسر شبيب اگر خوش‏حال مى‏‌كند تو را كه در غرفه‌‏هاى ساخته در بهشت همنشين پيغمبر خدا و خاندان او باشى كشندگان حسين عليه السّلام را لعنت كن.

اى پسر شبيب اگر تو را مسرور مى‏‌كند كه ثواب تو مانند ثواب آن كسانى باشد كه با حسين عليه السّلام شهيد شدند هرگاه ياد او كنى بگو: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً (آیه ۷۳ سوره نساء) (یعنی ای کاش من هم با آنها بودم و به رستگاری بزرگ می رسیدم).

اى پسر شبيب اگر خوش‏حال مى‏‌كند تو را كه در درجات بلند بهشت با ما باشى. براى اندوه ما اندوهناك باش و از فرح ما شادمان و بر تو باد دوستى ما كه اگر مردى سنگى را دوست بدارد خدا او را روز قيامت با آن سنگ محشور گرداند».

منبع : دمع السجوم (ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی) ، علامه ابوالحسن شعرانی، ص31 و 32