دعای شب نیمه شعبان به منزله زیارت امام زمان (عج) (زاد المعاد)

از جمله‌ى بركات شب نیمه شعبان، آن است كه ولادت وافر السّعادت حضرت صاحب الأمر عليه السّلام در اين شب واقع شده و به اين سبب سنّت است كه اين دعا را در اين شب بخوانند كه به منزلۀ زيارت آن حضرت است:

 اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنَا [هَذِهِ] وَ مَوْلُودِهَا وَ حُجَّتِكَ وَ مَوْعُودِهَا،

خدايا به حق اين شب نيمه‌ى شعبان و مولود در اين شب و حجت موعود،

الَّتِي قَرَنْتَ إِلَى فَضْلِهَا فَضْلًا فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ وَ لَا مُعَقِّبَ لِآيَاتِكَ،

آن‌كه فضلى ديگر بر مقام فضيلتش افزودى پس كلمه‌ى توحيد تو از جهت صدق و عدالت به حدّ كمال رسيد و كسى كه كلمات تو را تغيير دهد در عالم نيست و آياتت را كسى تعقيب نتواند كرد.

نُورُكَ الْمُتَأَلِّقُ وَ ضِيَاؤُكَ الْمُشْرِقُ وَ الْعَلَمُ النُّورُ فِي طَخْيَاءِ الدَّيْجُورِ، الْغَائِبُ الْمَسْتُورُ جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ كَرُمَ مَحْتِدُهُ، وَ الْمَلَائِكَةُ شُهَّدُهُ

آن كلمات ظاهرات انوار مشعشع و روشنى فروزندۀ توست و رهنماى نور معرفتت در اين شب تاريك عالم، همان امام غايب پنهان از نظرها كه مولدش معظّم و محل ظهورش مكرّم است و فرشتگان گواهان اويند

وَ اللَّهُ نَاصِرُهُ وَ مُؤَيِّدُهُ إِذَا آنَ مِيعَادُهُ، وَ الْمَلَائِكَةُ [فالملائكة] أَمْدَادُهُ

 و خدا ياور و نيروبخش او هنگامى كه وعده‌ى ظهورش فرارسد و فرشتگان يارى‌اش كنند.

سَيْفُ اللَّهِ الَّذِي لَا يَنْبُو وَ نُورُهُ الَّذِي لَا يَخْبُو وَ ذُو الْحِلْمِ الَّذِي لَا يَصْبُو

او شمشير قهر خداست كه كند نگردد و نور خداست كه خاموش نشود و صاحب مقام حلم است كه سبك‌سر نگردد

مَدَارُ الدَّهْرِ وَ نَوَامِيسُ الْعَصْرِ وَ وُلَاةُ الْأَمْرِ وَ الْمُنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الذِّكْرُ وَ مَا يَتَنَزَّلُ [ينزل] فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ

و مدار روزگار و حافظ و نگه‌دار دور زمان است و واليان امرند كه آنچه نازل مى‌شود در شب قدر بر آنها نزول يابد

وَ أَصْحَابُ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ تَرَاجِمَةُ وَحْيِهِ وَ وُلَاةُ أَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ، اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى خَاتِمِهِمْ وَ قَائِمِهِمْ الْمَسْتُورِ عَنْ عَوَالِمِهِمْ،

و آنها صاحبان حشر و نشر خلق و مترجم و مفسران وحى حق و نگهبان امر و نهى خدا هستند. پروردگارا! پس تو بر امام خاتم و قائم آن ائمۀ هدى كه پنهان است درود فرست.

اللَّهُمَّ وَ أَدْرِكْ بِنَا أَيَّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِيَامَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اقْرِنْ ثَارَنَا بِثَارِهِ،

بارالها و ما را به ايام ظهور او و قيامش برسان و ما را از نصرت‌كنندگانش قرار ده و خون او چون خواهى ما را با خون او قرين گردان

وَ اكْتُبْنَا فِي أَعْوَانِهِ وَ خُلَصَائِهِ، وَ أَحْيِنَا فِي دَوْلَتِهِ نَاعِمِينَ وَ بِصُحْبَتِهِ غَانِمِينَ

و ما را در دفتر ياران و خاصانش ثبت فرما و ما را در دولت او با تنعم و خوشى زنده بدار و به صحبتش بهره‌مند گردان

وَ بِحَقِّهِ قَائِمِينَ وَ مِنَ السُّوءِ سَالِمِينَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

و به حق او استوار ساز و از هربدى محفوظ دار اى مهربان‌ترين مهربانان عالم!

 وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، وَ صلواته على [و صَلَّى اللَّهُ عَلَى]  سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ

و ستايش مخصوص خداست كه پروردگار عالميان است و درود بر سيد ما حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله خاتم پيغمبران و رسولان است

وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الصَّادِقِينَ وَ عِتْرَتِهِ النَّاطِقِينَ

و بر خاندان صادق و عترت ناطق آن بزرگوار

وَ الْعَنْ جَمِيعَ الظَّالِمِينَ وَ احْكُمْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ. ^[1]

و لعنت بر جميع ظالمان جهان و تو ميان ما و ظالمان عالم حكم فرما كه بهترين حكم‌فرمايى.

[1] ) اقبال الأعمال ص 705؛ مفاتيح الجنان، ج  1، ص 166.