دعای بین نمازهای شب در شب نیمه شعبان (اقبال الاعمال)
۰۸ اردیبهشت ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب التاسع فيما نذكره من فضل شهر شعبان و فوائده و كمال موائده و موارده و فيه فصول؛ فصل فيما نذكره من بيان صفات صلاة الليل في ليلة النصف من شعبان
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل پنجاه و سوم، بیان ویژگی نماز شب در شب نيمه شعبان:
رَوَيْنَا ذَلِكَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَيْهِ فِيمَا ذَكَرَهُ عِنْدَ ذِكْرِ [شَهْرِ] شَعْبَانَ فِي عَمَلِ لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْهُ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ
جدّم «ابو جعفر طوسى» -رضوان اللّه عليه-در ضمن اعمال شب نيمه‌ى شعبان آورده است:
فَإِذَا صَلَّيْتَ صَلَاةَ اللَّيْلِ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ ادْعُ بِهَذَا الدُّعَاءِ وَ قُلْ
بعد از آنكه دو ركعت از نماز شب را خواندى، اين دعا را بخوان:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست، هم آنان كه درخت نبوت، جايگاه رسالت، محل آمدوشد فرشتگان،
وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ أَهْلِ بَيْتِ الْوَحْيِ وَ أَعْطِنِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ أُمْنِيَّتِي وَ تَقَبَّلْ وَسِيلَتِي
معدن دانش و خاندان وحى هستند و در اين شب، آرزويم را به من عطا كن و كسانى را كه به آن‌ها توسل نمودم بپذير؛
فَإِنِّي بِمُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ أَوْصِيَائِهِمَا إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ وَ عَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ
زيرا من با توسل به حضرت محمد و على و جانشينان آن دو به درگاهت روى آورده و بر تو توكل نمودم
وَ لَكَ أَسْأَلُ يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّينَ يَا مَلْجَأَ الْهَارِبِينَ وَ مُنْتَهَى رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ وَ نَيْلِ الطَّالِبِينَ
و از تو درخواست كردم، اى اجابت‌كننده‌ى [دعاى]بيچارگان، اى پناه‌گاه گريختگان و منتهاى گرايش گرايندگان و خواسته‌ى نهايى طالبان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةً كَثِيرَةً طَيِّبَةً تَكُونُ لَكَ رِضًا وَ لِحَقِّهِمْ قَضَاءً
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست، درودى فراوان و پاكيزه كه موجب خشنودى تو و اداى حق آنان گردد.
اللَّهُمَّ اعْمُرْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ وَ لَا تُخْزِنِي بِمَعْصِيَتِكَ وَ ارْزُقْنِي مُوَاسَاةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ
خدايا، دلم را با طاعتت زنده دار و به واسطه‌ى معصيت رسوايم مكن و كارى كن با كسانى كه روزى‌شان را تنگ و اندك قرار داده‌اى
مِنْ رِزْقِكَ بِمَا وَسَّعْتَ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ فَإِنَّكَ وَاسِعُ الْفَضْلِ وَازِعُ الْعَدْلِ لِكُلِّ خَيْرٍ أَهْلٌ
با روزى افزونى كه بر من گسترده‌اى، هم دردى كنم؛ زيرا تو گسترنده‌ى روزى افزون و توزيع‌كننده‌ى عدل و داد و زيبنده‌ى هر خير و خوبى هستى.
ثُمَّ صَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ قُلْ
سپس دو ركعت نماز بخوان و بعد از آن بگو:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ وَ أَنْتَ الْمَرْجُوُّ وَ رَازِقُ الْخَيْرِ وَ كَاشِفُ السُّوءِ الْغَفَّارُ ذُو الْعَفْوِ الرَّفِيعِ وَ الدُّعَاءِ السَّمِيعِ
خداوندا، تو خوانده مى‌شوى و به تو اميد بسته مى‌شود و تو عطاكننده‌ى خير و برطرف‌كننده‌ى بدى و بسيار آمرزنده و داراى گذشت بلندپايه‌اى و دعا را شنيده
أَسْأَلُكَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ الْإِجَابَةَ وَ حُسْنَ الْإِنَابَةِ وَ التَّوْبَةَ وَ الْأَوْبَةَ وَ خَيْرَ مَا قَسَمْتَ فِيهَا وَ فَرَقْتَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ حَكِيمٍ
و مورد استجابت قرار مى‌دهى. در اين شب، اجابت، انابه [توبه با تمام وجود]، توبه و بازگشت نيك و نيز بهترين چيزهايى را كه در اين شب تقسيم نموده و تمامى امور استوار را كه در آن فيصله مى‌دهى،
فَأَنْتَ بِحَالِي زَعِيمٌ عَلِيمٌ وَ لِي [وَ بِي] رَحِيمٌ امْنُنْ عَلَيَّ بِمَا مَنَنْتَ بِهِ عَلَى الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنْ عِبَادِكَ
از تو درخواست مى‌كنم؛ زيرا تو ضامن حال من هستى و از آن آگاهى و نسبت به من مهربانى. [پس]هرچه بر بندگان ناتوانت ارزانى داشته‌اى، بر من ارزانى دار
وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْوَارِثِينَ وَ فِي جِوَارِكَ [كنفك] مِنَ اللَّابِثِينَ فِي دَارِ الْقَرَارِ وَ مَحَلِّ الْأَخْيَارِ
و مرا از وارثان و از كسانى قرار ده كه در سراى آرامش و جايگاه نيكان، در جوار [و تحت حمايت]تو جاى مى‌گيرند.
ثُمَّ صَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ قُلْ
سپس دو ركعت نماز بخوان و بعد از آن بگو:
سُبْحَانَ الْوَاحِدِ الَّذِي لَا إِلَهَ غَيْرُهُ الْقَدِيمِ الَّذِي لَا بَدْءَ لَهُ الدَّائِمِ الَّذِي لَا نَفَادَ لَهُ الدَّائِبِ
پاكا خداى يگانه‌اى كه معبودى جز او نيست و ديرينه‌اى كه آغازى ندارد و جاودانه‌اى كه پايانى و كوشايى
الَّذِي لَا فَرَاغَ لَهُ الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ السَّابِقِ فِي عِلْمِهِ
كه فراغتى براى او نيست و زنده‌اى كه هرگز نمى‌ميرد و آفريننده‌ى تمام چيزهايى است كه ديده مى‌شود و يا ديده نمى‌شود و بدون آموزش از هر چيز آگاه است
مَا يَهْجُسُ الْمَرْءُ فِي وَهْمِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ
و آنچه در انديشه‌ى انسان نمى‌گذرد، در علم او پيشى گرفته و ثبت است. پاك و بلندمرتبه باد خداوند از آنچه شريك او قرار مى‌دهند.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مُعْتَرِفٍ بِبَلَائِكَ الْقَدِيمِ وَ نَعْمَائِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ خَيْرِ أَنْبِيَائِكَ
خدايا، همانند كسى كه به نيكوكارى ديرينه و نعمت‌هايت اعتراف دارد، از تو درخواست مى‌كنم كه بر حضرت محمد، بهترين پيامبران
وَ أَهْلِ بَيْتِهِ أَصْفِيَائِكَ وَ أَحِبَّائِكَ وَ أَنْ تُبَارِكَ لِي فِي لِقَائِكَ
و خاندان برگزيده و دوستان او درود فرستى و ملاقات با خود را برايم مبارك گردانى.
ثُمَّ صَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ قُلْ
سپس دو ركعت نماز بخوان و بعد از آن بگو:
يَا كَاشِفَ الْكَرْبِ وَ مُذَلِّلَ كُلِّ صَعْبٍ وَ مُبْتَدِئَ النِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا وَ يَا مَنْ مَفْزَعُ الْخَلْقِ إِلَيْهِ
اى برطرف‌كننده‌ى اندوه و خوارى و آسان‌سازنده‌ى سختى‌ها و آغازگر نعمت‌ها پيش از استحقاق و اى كسى كه آفريده‌ها به تو پناه آورده
وَ تَوَكُّلُهُمْ عَلَيْهِ أَمَرْتَ بِالدُّعَاءِ وَ ضَمِنْتَ الْإِجَابَةَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ابْدَأْ بِهِمْ فِي كُلِّ خَيْرٍ
و بر تو توكل دارند، به دعا كردن دستور دادى و اجابت آن را ضمانت كردى. پس بر محمد و آل محمد درود فرست و هر خير را نخست به آنان عطا كن
وَ افْرِجِ هَمِّي وَ ارْزُقْنِي بَرْدَ عَفْوِكَ وَ حَلَاوَةَ ذِكْرِكَ وَ شُكْرَكَ وَ انْتِظَارَ أَمْرِكَ انْظُرْ إِلَيَّ نَظْرَةً رَحِيمَةً [رحمة] مِنْ نَظَرَاتِكَ
و آن‌گاه اندوه مرا بگشا و خنكى گذشت و شيرينى ياد و سپاسگزارى از خود و چشم به راه بودن فرمانت را روزى‌ام كن و با نظر رحمتى از نظرهاى رحمتت، به من بنگر
وَ أَحْيِنِي مَا أَحْيَيْتَنِي مَوْفُوراً مَسْتُوراً وَ اجْعَلِ الْمَوْتَ لِي جَذَلًا وَ سُرُوراً وَ اقْدِرْ لِي وَ لَا تُقَتِّرْ فِي حَيَاتِي إِلَى حِينِ وَفَاتِي
و تا زمانى كه مرا زنده نگاه داشته‌اى، برخوردار و پوشيده [از گزند دشمنان]زنده بدار و مرگ را مايه‌ى شادمانى و خوشحالى من قرار ده و به نفع من العيش من مقدر فرما و در حال زندگى تا هنگام مرگم روزى‌ام را تنگ و اندك قرار مده،
حَتَّى أَلْقَاكَ مِنَ الْعَيْشِ سَئِماً وَ إِلَى الْآخِرَةِ قَرِماً إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
تا اين‌كه مبادا با خستگى و رنجورى با تو ملاقات كنم و وارد قيامت گردم، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
ثُمَّ صَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ قُلْ بَعْدَهُمَا قَبْلَ قِيَامِكَ إِلَى الْوَتْرِ
سپس دو ركعت نماز بخوان و پيش از خواندن نماز وتر بگو:
اللَّهُمَّ رَبَ (الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ)[1] بِحَقِّ هَذِهِ اللَّيْلَةِ الْمَقْسُومِ فِيهَا بَيْنَ عِبَادِكَ مَا تَقْسِمُ
خدايا، اى پروردگار زوج و فرد و پروردگار شب آن‌گاه كه روان مى‌گردد، به حق اين شب كه قسمت‌هاى خود را در آن ميان بندگانت تقسيم مى‌كنى
وَ الْمَحْتُومِ فِيهَا مَا تَحْتِمُ أَجْزِلْ فِيهَا قِسَمِي وَ لَا تُبَدِّلِ اسْمِي وَ لَا تُغَيِّرْ جِسْمِي
و امور حتمى را مقرر مى‌دارى، قسمت مرا در آن فراوان گردان و نامم را تغيير مده و تنم را دگرگون مساز
وَ لَا عَنِ الرُّشْدِ عَمًى وَ اخْتِمْ لِي بِالسَّعَادَةِ وَ الْقَبُولِ يَا خَيْرَ مَرْغُوبٍ إِلَيْهِ وَ مَسْئُولٍ
و به جاى راه يافتگى دچار كورى باطنى مفرما و كار مرا به نيكبختى و پذيرش پايان ده، اى بهترين كسى كه به درگاه او گراييده و از او درخواست مى‌شود.
ثُمَّ قُمْ وَ أَوْتِرْ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنْ دُعَاءِ الْوَتْرِ وَ أَنْتَ قَائِمٌ فَقُلْ قَبْلَ الرُّكُوعِ
سپس برخيز و نماز وتر را بخوان و بعد از آنكه دعاى نماز وتر را خواندى، در حال ايستاده پيش از ركوع بگو:
اللَّهُمَّ يَا مَنْ شَأْنُهُ الْكِفَايَةُ وَ سُرَادِقُهُ الرِّعَايَةُ يَا مَنْ هُوَ الرَّجَاءُ وَ الْأَمَلُ وَ عَلَيْهِ فِي الشَّدَائِدِ الْمُتَّكَلُ
خدايا، اى كسى كه كار تو كفايت و سراپرده‌ات رعايت است و اى خدايى كه اميد و آرزو و تكيه‌گاه همه در سختى‌ها هستى،
(مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ)[2] وَ ضَاقَتْ عَلَيَّ الْمَذَاهِبُ (وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ)[3] كَيْفَ أَخَافُ
اكنون رنجورى به من رسيده و تو مهربان‌ترين مهربانان هستى و در اثر گوناگونى راه‌ها و روش‌ها [ى كسب روزى]دچار تنگنا شده‌ام و تو بهترين روزى‌رسان هستى. چگونه بيمناك گردم
وَ أَنْتَ رَجَائِي وَ كَيْفَ أَضِيعُ وَ أَنْتَ لِشِدَّتِي وَ رَخَائِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَا وَارَتِ الْحُجُبُ مِنْ جَلَالِكَ
در حالى كه تو اميد منى؟ ! و چگونه ضايع گردم در حالى كه تو اندوخته‌ى من براى حال سختى و اميد منى [حال گرفتارى من هستى]؟ ! خدايا، به جلال و جمال تو كه در پرده‌ى حجاب هستند
وَ جَمَالِكَ وَ بِمَا أَطَافَ الْعَرْشُ مِنْ بَهَاءِ كَمَالِكَ وَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ الثَّابِتِ الْأَرْكَانِ
و به حسن كمال تو كه گرداگرد عرش را فرا گرفته است و به گره‌گاه‌هاى سربلندى از عرش تو كه پايه‌هايش استوار است
وَ بِمَا تُحِيطُ بِهِ قُدْرَتُكَ مِنْ مَلَكُوتِ السُّلْطَانِ يَا مَنْ لَا رَادَّ لِأَمْرِهِ وَ (لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ)[4] اضْرِبْ بَيْنِي
و به ملكوت سلطه‌ات كه قدرتت بر آن احاطه دارد، از تو درخواست مى‌كنم. اى كسى كه هيچ‌كس نمى‌تواند دستور تو را برگردانده و فرمانت را به تأخير اندازد، ميان من
وَ بَيْنَ أَعْدَائِي سِتْراً مِنْ سِتْرِكَ وَ كَافِيَةً مِنْ أَمْرِكَ يَا مَنْ لَا تَخْرِقُ قُدْرَتَهُ عَوَاصِفُ الرِّيَاحِ
و دشمنانم پرده‌اى از پرده‌هاى خود و كفايت‌كننده‌اى از فرمانت ايجاد كن، اى خدايى كه بادهاى سخت و ويرانگر نمى‌توانند قدرت او را بشكافند
وَ لَا تَقْطَعُهُ بَوَاتِرُ الصِّفَاحِ وَ لَا تَنْفُذُ فِيهِ عَوَامِلُ الرِّمَاحِ يَا شَدِيدَ الْبَطْشِ يَا عَالِيَ الْعَرْشِ اكْشِفْ ضُرِّي
و شمشيرهاى برنده نمى‌توانند او را قلع كنند و سرنيزه‌هاى تيز نمى‌توانند در او كارگر افتند. اى سخت‌گير، اى داراى عرش بلند، رنجورى‌ام را برطرف نما،
يَا كَاشِفَ ضُرِّ أَيُّوبَ وَ اضْرِبْ بَيْنِي وَ بَيْنَ مَنْ يَرْمِينِي بِبَوَائِقِهِ وَ يَسْرِي [و يسر] إِلَيَّ طَوَارِقُهُ بِكَافِيَةٍ مِنْ كَوَافِيكَ
اى برطرف‌كننده‌ى رنجورى حضرت ايوب و نيز ميان من كسانى كه مرا آماج گرفتارى‌ها قرار داده و حوادث سركوب‌كننده را به سوى من روانه مى‌سازند، با يكى از كفايت‌ها
وَ وَاقِيَةٍ مِنْ دَوَاعِيكَ وَ فَرِّجْ هَمِّي وَ غَمِّي يَا فَارِجَ غَمِّ يَعْقُوبَ وَ اغْلِبْ لِي مَنْ غَلَبَنِي يَا غَالِباً غَيْرَ مَغْلُوبٍ
و انگيزه‌هاى نگاه‌دارنده‌ات مانع ايجاد كن و اندوه و غم مرا بزدا، اى زداينده‌ى غم حضرت يعقوب، و مرا بر كسانى كه مى‌خواهند بر من چيره گردند چيره گردان، اى چيره‌اى كه هرگز مغلوب نمى‌گردى. «
(وَ رَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً وَ كَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ وَ كانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزاً)[5]
و خداوند آنان را كه كفر ورزيده‌اند، بى‌آنكه به مالى رسيده باشند به غيظ و حسرت برگرداند و زحمت جنگ از مؤمنان برداشت و خدا همواره نيرومند و شكست‌ناپذير است.» ،
(فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ)[6] يَا مَنْ نَجَّى نُوحاً مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
«و كسانى را كه ايمان آورده بودند، بر دشمنانشان يارى كرديم تا بر آنان چيره شدند.» اى خدايى كه حضرت نوح را از قوم ستمگر نجات دادى،
[وَ] يَا مَنْ نَجَّى لُوطاً مِنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ يَا مَنْ نَجَّى هُوداً مِنَ الْقَوْمِ الْعَادِينَ يَا مَنْ نَجَّى مُحَمَّداً مِنَ الْقَوْمِ الْمُسْتَهْزِئِينَ
اى كسى كه حضرت لوط را از دست قوم گناه‌كار رهانيدى، اى خدايى كه حضرت هود را از قوم ستم‌پيشه نجات دادى، اى خدايى كه حضرت محمد را از دست قوم استهزاكننده رهانيدى.
أَسْأَلُكَ بِحَقِّ شَهْرِنَا هَذَا وَ أَيَّامِهِ الَّذِي كَانَ رَسُولُكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ مَدَى سِنِيهِ وَ أَعْوَامِهِ
به حق اين ماه و روزهاى آنكه عادت رسول تو- درود خدا بر او و خاندان او-در طول سال‌هاى عمر شريف خويش اين بود كه روزهاى آن را روزه گرفته و در شب‌هاى آن به شب‌خيزى بپردازد،
أَنْ تَجْعَلَنِي فِيهِ مِنَ الْمَقْبُولِينَ أَعْمَالَهُمْ الْبَالِغِينَ فِيهِ آمَالَهُمْ وَ الْقَاضِينَ فِي طَاعَتِكَ آجَالَهُمْ
از تو خواستارم كه مرا از كسانى قرار دهى كه اعمالشان را پذيرفته و به آرزوهايشان نايل ساخته‌اى و عمرشان را در طاعت تو به‌سر آورده‌اند
وَ أَنْ تُدْرِكَ بِي صِيَامَ الشَّهْرِ الْمُفْتَرَضِ شَهْرِ الصِّيَامِ عَلَى التَّكْمِلَةِ وَ التَّمَامِ
و به من توفيق دهى كه روزه‌ى ماه صيام را كه روزه‌دارى آن واجب است، به صورت كامل تا آخرين روز درك كنم
وَ اسْلَخْهَا بِانْسِلَاخِي مِنَ الْآثَامِ فَإِنِّي مُتَحَصِّنٌ بِكَ ذُو اعْتِصَامٍ بِأَسْمَائِكَ الْعِظَامِ
و با پايان يافتن آن از همه‌ى گناهان درآيم؛ زيرا من به تو پناهنده شده و به اسم‌هاى بزرگ تو
وَ مُوَالاةِ أَوْلِيَائِكَ الْكِرَامِ أَهْلِ النَّقْضِ وَ الْإِبْرَامِ إِمَامٍ مِنْهُمْ بَعْدَ إِمَامٍ مَصَابِيحِ الظَّلَامِ
و ولايت دوستان گرامى‌ات كه شكست و بست امور به دست آن‌ها است و يكى پس از ديگرى پيشواى [امت]را عهده دارند و چراغ‌هاى [روشنگر]تاريكى
وَ حُجَجِ اللَّهِ عَلَى جَمِيعِ الْأَنَامِ عَلَيْهِمْ مِنْكَ أَفْضَلُ الصَّلَاةِ وَ السَّلَامُ
و حجت‌هاى خدا بر همه‌ى مردمان هستند-برترين درود و سلام بر آنان-چنگ زده‌ام.
اللَّهُمَّ وَ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْبَيْتِ الْحَرَامِ وَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ الْمَشَاعِرِ الْعِظَامِ
خدايا، به حق خانه‌ى محترم و ركن [كعبه]و مقام [ابراهيم]و جايگاه‌هاى عبادت بزرگ از تو درخواست مى‌كنم
أَنْ تَهَبَ لِيَ اللَّيْلَةَ الْجَزِيلَ مِنْ عَطَائِكَ وَ الْإِعَاذَةَ مِنْ بَلَائِكَ
كه عطاى فراوانت و در آمدن از بلاها [يى را كه بدان دچار هستم]در اين شب به من ارزانى دارى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَوْصِيَاءِ الْهُدَاةِ الدُّعَاةِ الرُّعَاءِ
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او كه جانشينان هدايتگر و فراخواننده [مردم به سوى خدا]هستند، درود فرست
وَ أَنْ لَا تَجْعَلَ حَظِّي مِنْ هَذَا الدُّعَاءِ تِلَاوَتَهُ وَ اجْعَلْ حَظِّي مِنْهُ إِجَابَتَهُ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و بهره‌ى مرا از اين دعا، فقط خواندن آن قرار مده، بلكه بهره‌ى مرا از آن، اجابت آن بگردان، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
أقول و رأيت في كتاب عتيق بمشهد مولانا علي ع رواية نافلة الليل على هذه الصفات و الدعوات عن مولانا زين العابدين ع و فيها أن هذا الفصل يقوله من بعد الفراغ من ركعة الوتر و هو اللهم يا من شأنه الكفاية إلى آخره
در كتابى كهن در حرم مولى على-عليه السّلام-ديدم كه روايت نافله‌ى شب نيمه‌ى شعبان و دعاهاى آن را به كيفيت گذشته به نقل از مولاى ما حضرت زين العابدين -عليه السّلام-آورده و افزون بر آن، گفته است: دعاى «أللّهمّ يا من شأنه الكفاية. . .»، بعد از فراغت از نماز وتر بخوان.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
