پاره اى از ارزشهاى معنوى و عرفانى امام كاظم عليه السلام
۰۸ اردیبهشت ۱۳۹۴ 0 او فقيهترين مردم زمانش و حافظترين شخص به قرآن بود، و آوايش در تلاوت قرآن، از همگان بهتر بود، وقتى كه قرآن مى خواند، محزون مى شد، و آنان كه صداى او را به تلاوت قرآن، مى شنيدند، آنچنان تحت تأثير قرار گرفته كه مى گريستند. مردم مدينه او را «زين المجتهدين» (زينت مجتهدين) مى خواندند، و چون خشم خود را فرو مى برد و در برابر ستم ستمكاران، شكيبائى و مقاومت مى كرد او را «كاظم» مى ناميدند، تا اينكه در زندان، و زير غل و زنجير ظالمان به شهادت رسيد.
او مى فرمود:
«من در هر روز پنج هزار بار، استغفار مى كنم».
روزى هارون الرّشيد (پنجمين خليفه عبّاسى) با ربيع حاجب (دربان) در پشت بام (زندان) بودند، به ربيع گفت: «اين جامه چيست كه هر روز در اينجا مى نگرم». ربيع مى گفت: «اين جامه نيست، بلكه موسى بن جعفر عليه السّلام است كه هر روز از هنگام طلوع خورشيد تا ظهر در حال سجده است.
هارون گفت: اين شخص (امام كاظم عليه السّلام) يكى از راهبان بنى هاشم است.
ربيع مى گويد در جواب گفتم: «پس چرا او را در زندان افكنده و بر او سخت گرفته اى؟».
در پاسخ گفت:
«چاره ای نیست، او حتما بايد در زندان باشد!!».
منبع: برگرفته از نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام، شیخ عباس قمی, ص: 294
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
