شعر ولادت حضرت ابوالفضل علیه السلام

حضرت ام  البنین آن پسری پیدا کرد

که بنی هاشم از آن مه قمری پیدا کرد

نونهالی به جهان آمده از شیر خدا

که  از او نخل شجاعت ثمری پیدا کرد

جای دارد که بنی هاشم بالد بر خود

کز مه چرخ مه خویبتری پیدا کرد

مه جبین کودکی افروخت رخ  انور خود

که از او دوش علی زیب و فری پیدا کرد

که گمان داشت که زاییده شود فضل و ادب

راستی مادر گیتی هنری پیدا کرد

عالم مردی و مردانگی از میلادش

بی قرین نامور و تاجوری پیدا کرد

می سزد ام بنین فخر کند بر مریم

که چنان باب حوایج پسری پیدا کرد

نیست گرچه پسر دختر پیغمبر لیک

زو رسول الله نور بصری پیدا کرد

بچه شیر بجز شیر نگردد هرگز

که خدا از او شیر دگری پیدا کرد

اختری تافت زدامان ولایت که ازو

شیر میدان شجاعت جگری پیدا کرد

در صفوف شهدا یکه علمداری شد

که از او شهد شهادت شکری پیدا کرد

تشنه کامان را سقای وفادار رسید

وادی لطف ادب رهسپری پیدا کرد

دیده بر دیده اش افگند پدر در آن حال

کز نگاهش به دل خود شروری پیدا کرد

بوسه بر بازوی او می زد و می بوئیدش

با چنان حال که چشمان تری پیدا کرد

دیده بگشود چو بر روی حسین از سر شوق

از نگاه رخ او بال و پری پیدا کرد

دیده بگشود چو بر روی حسین از سر شوق

از نگاه رخ او بال و پری پیدا کرد

آن چنان خیره بر او گشت و به رویش نگریست

که به دلها نظر او اثری پیدا کرد

نطق الکن نبود لایق گفتار بلند

گویی از لطف به «طائی» نظری پیدا کرد.