شرح دعای عهد (قسمت پانزدهم)

زیرا که این کلام، هم مثبت فوقیت خداوند است بر غیر او. پس معنی این است که همه چیزها منتهی به خداوند است و بعد از آنها به جز خداوند چیزی نیست. و مظهر خداوند در این صفت هم، امام است. و نمی توان گفت که مراد به این دو فقره آخر، آن است که خداوند پیش از وجود موجودات بوده و بعد از فناء آن هم خواهد بود. زیرا که بنابراین، خدا وقتی بوده و خواهد بود که هیچ موجودی غیر او نبوده یا نباشد. پس این، عین این فقره است که:

منبع: مجله: موعودخرداد و تیرماه 1376، شماره3، نقل از سایت حوزه