داستان توبه کنندگان: توبه عابد

عابد از ترس یکی از آن نان ها را جلو سگ انداخت. سگ نان را برداشته و خورد و باز پارس کنان پی ‏عابد براه افتاد. نان دومی را هم به سگ داد او خورد و باز پارس کنان در پی‏ عابد راه افتاد عابد با دست خالی و شکم گرسنه نگاهی به سگ نمود و گفت تا بحال سگِ به بی‏حیائی تو ندیده بودم، دو قرص نان از پیرمرد گرفتم و آن را هم بتو دادم چرا هنوز پارس می‏کنی و دنبال من می‏آیی بقدرت کامله الهی قفل خاموشی از دهان آن سگ برداشته شد و گفت: من سالهاست که مأموریت نگهداری خانه این پیرمرد را دارم و محافظ گوسفندان او می‏باشم و آنچه بمن میدهد قانعم و گاهی هم مرا فراموش می‏کند استخوان و تکه نانی خشکیده ‏ای بمن بخوراند در این حال شاکرم در خانه دیگری نرفتم اگر بدهد میخورم اگر ندهد صبر می‏کنم. اما تو یکشب نانت نرسید صبر نکردی از در خانه پروردگاری که عمری را بتو روزی داده روگردانیدی و بدرخانه کسی که گبر و ضد خداست و از دشمنان اسلام است پناه بردی و بار منت کشیدی حالا بگو ببینم من بی‏حیا هستم یا تو.

عابد با شنیدن این سخنان از خود بی‏خود شد و نقش زمین گردید و وقتی که بهوش آمد توبه نمود و حالش به عبادت بیشتر شد و یکی از اولیاء گردید.

---

منبع: قصص التوابین؛داستان توبه کنندگان،علی میر خلف زاده