داستان توبه کنندگان: توبه افضل از حد

حضرت فرمود: از كدام قبيله اى هستى ؟ گفت از قبيله مزينه هستم . حضرت فرمود: از قرآن مى توانى چيزى قرائت كنى ؟

گفت : بله . چند آيه نيكو قرائت كرد.

حضرت فرمود: آيا جنون عارضت شده ؟

گفت : نه .

حضرت فرمود: فعلا برو تا از وضعت جويا شوم و تحقيق كنم .

فردا براى بار دوم بازگشت و گفتار روز پيش را تكرار نمود.

اين بار آقا على (ع ) فرمود: آيا زن دارى ؟ گفت : آرى . حضرت فرمود: زنت حضور دارد (يعنى مسافرت نرفته ) گفت : آرى .

آنگاه حضرت وضع او را جويا شد. گفتند: مردى فهميده و عاقل است .

روز سوّم آمد و مانند دو روز قبل تقاضاى پاك شدن نمود باز حضرت فرمود برو تا در باره تو سئوالاتى نمايم .

در روز چهارّم باز خدمت آقا على (ع ) رسيد و اقرار كرد، حضرت به قنبر دستور داد تا او را نگهدارد، در اين هنگام حالت خشم بر آقا على (ع ) روى داد سپس فرمود:

آنگاه او را بسوى بيابان برد و در ميان مردم فرياد زدند ايّهاالنّاس خارج شويد تا بر اين مرد حد جارى شود و با وضعى بيائيد كه يكديگر را نشناسيد قبل از اينكه بر اين مرد حد اجرا شود، محكوم تقاضا كرد اجازه دهند دو ركعت نماز بخواند پس از نماز او را وارد گودالى كه حفر شده بود نمودند، بطورى كه صورت به طرف مردم بود.

حضرت على (ع ) رو به جمعيّت كرد و فرمود:

همه مردم برگشتند فقط آقا على (ع ) و امام حسن و امام حسين باقى ماندند، حضرت اميرالمؤ منين (ع ) سنگى به دست گرفت و سه تكبير فرمود و سه سنگ بترتيب با هريك سه تكبير به آن مرد زد. امام حسن و امام حسين نيز بترتيب همين عمل را تكرار كردند بر اثر همان ضربات مرد گنه كار از دنيا رفت آقا على (ع ) او را بيرون آورده دستور داد قبرى برايش كندند نماز بر او خوانده دفنش كردند، عرض كردند غسلش نمى دهيد، حضرت فرمود با چيزى غسل كرد كه تا روز قيامت پاك و پاكيزه است همانا صبر بر كار دشوارى نمود.

---

منبع: قصص التوابین؛داستان توبه کنندگان،علی میر خلف زاده